امیر حسین شبانی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: طرح‌های جامع و تفصیلی خلاف طرح‌های موضعی، نگاهی همه جانبه به مسائل شهری دارد؛ همسان کردن این نگاه از پایین به بالا، با آن نگاه از بالا به پایین، از چالش‌های مطرح در زمینه مدیریت شهری است.
وی افزود: منطق طرح‌های جامع و تفصیلی با منطق طرح‌های پیرایش شهری در یک راستا و در یک امتداد نیست و همسانی و همراهی بین این دو دیدگاه چالشی است که مدیران شهری با آن مواجه هستند.
این دکترای شهرسازی خاطرنشان کرد: در چنین نگاهی، مداخله در بافت‌ها و ساختارهای شهری، شناخت اجزای سیستم و تأثیراتی که بر یکدیگر دارند بسیار مهم و نیازمند درکی عمیق است.
شبانی عنوان کرد: با توجه به اینکه طرح‌های موضعی مثل پیرایش شهری اولویت مدیریت شهری نیست و نیازمند نسخه‌های زودبازده و سریع است باید از دادن احکام کلی پرهیز شود.
وی با بیان اینکه یکی از مشهودترین اثر طرح‌های موضعی بر روی ساختارهای کالبدی شهر است، تصریح کرد: این طرح‌ها می‌تواند کیفیت زندگی را از طریق ایجاد خرده فضاها و فضاهایی که در محدوده مورد نظر کمتر بوده‌اند بالا ببرد. در محدوده‌هایی از شهر که این طرح‌ها در دست اقدام است، قاعدتاً شاهد ایجاد چنین خرده فضاهایی هستیم.
این کارشناس شهرسازی گفت: طرح‌های پیرایش شهری طرح‌هایی کوتاه برد هستند که صرفاً تأثیر نقطه‌ای دارند بنابراین نباید انتظار داشت که با اجرای این طرح‌ها شاهد تغییری در بافت یا محدوده شهر باشیم.
نظر شما