به گزارش خبرنگار ایمنا، پرسپولیس این روزها با همه قوا برای حضور در فینال آسیا آماده می‌شود تا در ۲۹ آذر طلسم تیم‌های ایرانی در دستیابی به جام لیگ قهرمانان را بشکند. با این حال لغو دو دیدار این تیم برابر سپاهان و نساجی حسابی برنامه‌های لیگ را بهم ریخته و بعید نیست این باشگاه‌ها نیز پاسوز تلاش‌های سرخ‌ها برای پیروزی در مسابقه نهایی شوند.
از طرفی استقلال که طبق برنامه باید درست پس از تقابل حساس پرسپولیس و سپاهان در دربی با همشهری مصاف می‌کرد، حالا در این شرایط با پرسپولیسی روبرو خواهد شد که احتمالاً فشار کمتری را متحمل شده است. اگر چه اعتراض پرویز مظلومی به این موضوع جواب مثبتی را از سوی مسئولان سازمان لیگ به همراه داشت و آنها اعلام کردند بازی معوقه با سپاهان را قبل از دیدار استقلال با این تیم برگزار می‌کنند، اما باید منتظر ماند و دید که آیا این دو مسابقه سخت پرسپولیس با همان فشردگی قبل برنامه‌ریزی خواهد شد یا تصمیم دیگری اتخاذ می‌شود؟
سپاهان نیز علاوه بر لغو مسابقه خود، با برنامه‌های متحول شده دیدارهای پرسپولیس هم متضرر شد. جایی که قرار بود نساجی با فاصله‌ای یک هفته‌ای در اصفهان مقابل‌شان صف آرایی کند، حالا با توجه به لغو مسابقه‌اش با پرسپولیس، با استراحتی ۱۰ روزه به نقش جهان خواهد آمد. نکته‌ای که می‌تواند از نظر بدنی شاگردان نویدکیا را کاملاً به دردسر انداخته و حتی امتیازات باارزش این دیدار خانگی را به راحتی پیشکش حریف شمالی کند.
اینها همه در شرایطی است که شاید خود سرخ‌پوشان کمترین ضرر را متحمل شده باشند. حالا آنها با خیال راحت روی بازی نهایی متمرکز شده و مطمئن هستند به محض بازگشت از قطر، می‌توانند با فراغ باز بازی‌هایشان در لیگ را نیز دنبال کرده و برای تک تک امتیازهای دیدارهای معوقه خیز بردارند.
این در حالی است که در دنیا این خود تیم‌ها هستند که بهای حضور در تورنمنت‌های قاره‌ای را می‌پردازند. برای مثال سال گذشته لیورپول باید به فاصله زمانی یک روز ابتدا در جام اتحادیه مقابل استون ویلا و سپس فردایش، کیلومترها آن طرف تر در جام باشگاه‌های جهان به میدان می‌رفت. در نتیجه کلوپ تیم اصلی را با خود به دوحه برد و ترکیبی جوان با میانگین سنی تنها ۱۹ سال را به مصاف استون ویلا فرستاد. لیورپول با پنج گل شکست سنگینی مقابل استون ویلا متحمل و از جام اتحادیه کنار رفت اما به هدف مهم‌تری که داشت رسید و قهرمانی جام باشگاه‌های جهان را به ویترین افتخاراتش سنجاق کرد. به عبارتی این خود لیورپول بود که هزینه حضورش در جام باشگاه‌های جهان را پرداخت و استون ویلا را با هیچ زیانی روبرو نکرد.
چنین اتفاقی تنها خلاصه به فوتبال اروپا نیز نیست و چند روز قبل در لیگ قهرمانان آسیا هم نمونه مشابهی اتفاق افتاد. بیجینگ گوان نماینده چین که این روزها در مسابقات فشرده لیگ قهرمانان منطقه شرق در قطر حضور دارد، باید در همین بین در یک چهارم نهایی جام حذفی کشورش نیز دیدار می‌کرد و عملاً مسئولان برگزاری به بهانه اینکه نماینده ملی و مسابقات بین‌المللی است، هیچ استثنایی برایش قائل نشدند. با این وجود آنها ترجیح دادند تا بازیکنان جوان و امیدشان را در بازی جام حذفی روانه میدان کنند و علیرغم شکست سه بر صفر و حذف، روی تورنمنت آسیایی تمرکز کنند.
آنچه مشخص است همه می‌دانند که قهرمانی پرسپولیس می‌تواند پای فوتبال ایران نوشته شده و تا حدودی حتی جنبه ملی پیدا کند، اما نکته مهم این است که ابتدا خود پرسپولیس باید هزینه حضور در فینال را پرداخته و سپس از سایر تیم‌ها انتظار همکاری داشته باشد. وقتی مدیران پرسپولیس حاضر نیستند از خیر امتیازات دو بازی لیگ برای موفقیت در فینال بگذرند، چرا رقبا باید خود را به سختی بیاندازند؟ آیا این امکان وجود نداشت که پرسپولیس با ترکیبی متشکل از جوانان و نفرات محروم در فینال با نساجی و سپاهان دیدار کند و یا قهرمانی در آسیا در برابر دو مسابقه لیگ این قدر هم نمی‌ارزید؟
واقعیت این است که سرخ‌ها هم خدا را می‌خواهند و هم خرما را؛ نه فینال را به لیگ می‌بخشند و نه لیگ را به فینال و شاید این وسط مسئولان سازمان لیگ موظف‌اند از خود بپرسند که چرا زمانی که پرسپولیس از هیچ منفعتی دست نمی‌کشد، سایر تیم‌ها باید از حقوق‌شان به اسم ملی و به کام پرسپولیس دست بکشند؟
نظر شما