به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، از کلانشهر ووهان چین گرفته تا نیویورک آمریکا، تقاضا برای شیلدهای صورت، دستکش یک بار مصرف، ظروف غذای یک بار مصرف و پلاستیک‌های حباب‌دار برای بسته‌بندی خریدهای اینترنتی به طور باورنکردنی افزایش یافته است. این در حالی است که پاندمی کرونا در صنعت نفت، نوعی رقابت شدید بین پلاستیک‌های بازیافتی و نو سر قیمت‌ها به وجود آورده است که در آن بازیافت‌کنندگان بازنده رقابت هستند. بسیاری از مدیران کارخانه‌های بزرگ و معروف بازیافتی جهان با ناامیدی تمام مدعی شده‌اند که هیچ شانسی برای رهایی از پاندمی پلاستیکی پیش روی خود نمی‌بینند.
کند شدن رشد اقتصادی، تقاضای نفت را به حداقل رسانده و همین امر منجر به کاهش چشمگیر قیمت پلاستیک شده است. گزارشات حاکی است که از سال ۱۹۵۰ به بعد نیز بیش از ۶ میلیارد و ۳۰۰ میلیون تن مواد پلاستیکی در جهان تولید شده است که ۹۱ درصد آن اصلاً بازیافت نشده است. بدیهی است که بازیافت مواد پلاستیکی به راحتی امکان‌پذیر نیست و شرکت‌های بازیافتی برای ادامه فعالیت‌های خود به طور قابل توجهی نیازمند حمایت دولت‌ها هستند.
از زمان شیوع بیماری کووید -۱۹، حتی بطری‌های پلاستیکی آب که جزء رایج‌ترین اقلام بازیافتی به حساب می‌آید بازیافت کمتری داشته است. پلاستیک بازیافتی برای ساخت این بطری‌ها بین ۸۳ تا ۹۳ درصد گران‌قیمت‌تر از پلاستیک درجه یک بوده است. پاندمی کرونا لطمات جبران‌ناپذیری به روند بازیافت مواد پلاستیکی وارد کرده است چرا که سیاستمداران در بسیاری از کشورهای جهان متعهد به مبارزه با بازیافت پلاستیک‌های یکبارمصرف شده‌اند. به عنوان مثال کشور چین که تا پیش از کرونا بیش از ۵۰ درصد تجارت مواد پلاستیکی جهان را از آن خود کرده بود، واردات آن را به طور کامل ممنوع کرد. اتحادیه اروپا در نظر دارد تولید ظروف یک بار مصرف را از سال ۲۰۲۱ به طور کامل ممنوع کند و مجلس سنای آمریکا نیز در نظر دارد به زودی تصمیمات جدیدی مبنی بر ممنوعیت واردات این ظروف اتخاذ کند.
پلاستیک یکی از بزرگ‌ترین محرک‌های تغییرات آب و هوایی بشمار می‌رود، چرا که بخش اعظم آن در طبیعت تجزیه نمی‌شود. بر اساس یافته‌های مجمع جهانی اقتصاد، تنها تولید چهار بطری پلاستیکی به اندازه حرکت مسیری یک مایلی توسط یک خودرو، گاز گلخانه‌ای در هوا منتشر می‌کند.
ایالات متحده آمریکا، به طور معمول ۶ برابر بیشتر از اینکه مواد پلاستیکی بازیافت کند آن‌ها را می‌سوزاند اما با گسترش پاندمی کووید -۱۹، تاکید بر ایجاد سطل زباله‌های پلاستیکی نسبت به قبل افزایش یافته است. از سوی دیگر، مدیران صنایع گاز و نفت در نظر دارند طی پنج سال آینده، مبلغ ۴۰۰ میلیارد دلار برای ایجاد کارخانه‌های تولید پلاستیک‌های مواد اول هزینه کنند. این اقدام در پی افزایش خودروهای الکتریکی و بهبود کارایی موتور وسایل حمل و نقل عمومی و در نتیجه کاهش تقاضای سوخت صورت خواهد گرفت به این امید که افزایش تقاضای پلاستیک نو منجر به افزایش تقاضای نفت و گاز شود.
انتظار می‌رود که رشد چشمگیر جمعیت و درآمد طی چند دهه گذشته، تقاضای مواد پلاستیکی را افزایش دهد که این رویداد امنیت، آسایش و بهبود استانداردهای زندگی را در پی دارد. اغلب کمپانی‌ها ادعا می‌کنند که نگرانی‌های مشترکی در رابطه با ضایعات مواد پلاستیکی دارند و تلاش می‌کنند برای کاهش آن، یکدیگر را تحت حمایت قرار دهند.
با وجود این سرمایه‌گذاری‌های آنان در این زمینه کمتر از بودجه‌های مصرفی برای تولید مواد پلاستیکی جدید است و به همین دلیل کاهش ضایعات به ندرت صورت می‌گیرد. از همه بدتر اینکه کشورهایی با مدیریت ضعیف در بازیافت مواد زائد، از تجهیزات لازم برای انجام این کار برخوردار نیستند و به طور واقعی در مواد پلاستیکی غوطه‌ور شده‌اند.
آمار حاکی است که از زمان ظهور ویروس کرونا، کسب و کار بازیافت‌کنندگان در کشورهای اروپایی به میزان ۲۰ درصد، در بخش‌هایی از آسیا حدود ۵۰ درصد و در بعضی از کمپانی‌های ایالات متحده آمریکا، بیش از ۶۰ درصد کاهش یافته است. این در حالی است که بسیاری از شرکت‌های نفتی و شیمیایی مدعی شده‌اند که تولید پلاستیک می‌تواند بخشی از راه حل برای چالش‌های جهانی موجود در زمینه افزایش جمعیت باشد و برخی نیز در تلاشند تکنولوژی‌هایی برای استفاده دوباره از مواد پلاستیکی زائد ایجاد کنند.
نظر شما