ایمن‌سازی خیابان‌ها برای عابران پیاده

برنامه‌ریزان در بسیاری از شهرهای جهان بر این باورند که هرچه تعداد بزرگراه‌ها و خودروهای یک شهر بیشتر باشد، حمل و نقل در آنجا بهتر انجام می‌شود. این در حالی است که پاندمی کرونا عکس این باور را به تصویر کشید و نگرش طراحان را نسبت به مالکیت خیابان‌ها تغییر داد.

به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، تا پیش از انتشار ویروس کرونا مالکیت خیابان‌ها در اغلب شهرهای جهان در اختیار وسایل حمل و نقل موتوری قرار داشت و کمتر فضایی به تردد عابران پیاده اختصاص داده شده بود. اما ترس از ابتلا به این بیماری خطرناک باعث شد اغلب مردم از سوار شدن بر وسایل حمل و نقل عمومی هراس داشته باشند و به استفاده از خودروهای شخصی، دوچرخه‌سواری و پیاده‌روی برای ترددهای داخل شهری روی آورند. آمار حاکی است که در هر سال بیش از یک میلیون و ۳۵۰ هزار نفر از مردم در سراسر دنیا، جان خود را بر اثر سوانح جاده‌ای از دست می‌دهند که این رویداد ناگوار را می‌توان تا حدود زیادی به نبود زیرساخت‌های مناسب برای پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری مربوط دانست. از آنجا که در بحران کرونا، پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری در بین مردم به روندی عادی برای تردد تبدیل شده است، پس اهمیت ایمن‌سازی زیرساخت‌های آن بیش از پیش خود را به تصویر می‌کشد.

ایجاد پیاده‌روهای عریض و ممتد

راحتی، امتداد و امنیت از مهم‌ترین مولفه‌های یک پیاده‌روی موفق بشمار می‌رود؛ پیاده‌روهایی که به خوبی طراحی شده باشند، بدون قطع مسیر امکان حرکت راحت عابران به اطراف را فراهم می‌آورد. در واقع یک پیاده‌روی مطلوب در خیابان‌های خلوت از عرضی بین ۵. ۱ تا ۸. ۱ و در خیابان‌های پرتردد از پهنای ۵. ۲ متر برخوردار است و به عابران پیاده امکان حرکت راحت به اطراف، نشستن، خرید، خوردن و برقراری ارتباط با سایرین را می‌دهد. در بحران کرونا که رعایت فاصله عمومی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، پیاده‌روها باید پهن‌تر از گذشته باشد تا ایمنی عابران حفظ شود.

یک پیاده‌روی خوب از سه قسمت تشکیل شده است؛ "نقطه نما" که سطح درها و سایر عناصر فروشگاه‌ها را در برمی‌گیرد، "محل تردد عابران پیاده" و "منطقه مبلمان" که درخت‌ها، تابلوهای راهنما، سطل زباله‌ها، مبلمان شهری و سیستم زهکشی آب را شامل می‌شود. برای اینکه عابران پیاده بتوانند به راحتی در پیاده‌روها حرکت کنند، باید فضاهای مشخصی به هر یک از این سه نقطه اختصاص داده شود ضمن اینکه بخش عبور افراد باید به طور چشمگیری عریض‌تر باشد.

تبدیل فضاهای غیرفعال به پیاده‌راه‌های پویا

اغلب شهرهای جهان خیابان‌هایی هست که به ندرت از آن تردد می‌شود و در بیشتر ایام سال غیرفعال است. برنامه‌ریزان شهری می‌توانند از این خیابان‌ها به عنوان فرصتی بزرگ برای افزایش پویایی و حتی رونق اقتصادی شهر بهره برند. یکی از بهترین اقداماتی که می‌توان در این زمینه انجام داد، تبدیل آن‌ها به پیاده‌راه است که علاوه بر تامین مسیر ایمن برای عابران پیاده، به رونق اقتصادی منطقه کمک زیادی می‌کند. به این صورت که مردم هنگام عبور از یک خیابان تمایل بیشتری به بازدید از فروشگاه‌ها پیدا می‌کنند و همین امر به افزایش خرید منجر می‌شود. این در حالی است که در خیابان‌های پرتردد خودرویی، گرایش مردم به پارک خودرو و بازدید از فروشگاه‌ها کاهش می‌یابد در نتیجه رونق اقتصادی در سطح پایینی قرار می‌گیرد.

ایجاد مناطق ایمن برای کودکان و نوجوانان

کودکان به خاطر جثه کوچک، ناتوانی در واکنش سریع به حوادث و ضعف در کنترل حرکات شخصی در مقابل سوانح جاده‌ای بسیار آسیب‌پذیر هستند. به عنوان مثال آمار حاکی است که در کشور هندوستان، حدود ۲۵ درصد پسرها و  ۱۱ درصد دخترانی که قربانی تصادفات جاده‌ای می‌شوند بین ۱۱ تا ۱۴ سال دارند و اغلب در مسیر رفتن به مدرسه جان خود را از دست می‌دهند. بر همین اساس انتظار می‌رود برنامه‌ریزان در طراحی شهری، توجه خاصی به ایمن‌سازی مناطق اطراف زمین‌های بازی، پارک‌ها، مدارس و مراکز اجتماعی کودکان داشته باشند و چنین فضاهایی را با بیشترین سطح ایمنی طراحی کنند. نصب علائم رانندگی و تابلوهای راهنما از مهم‌ترین اقداماتی است که می‌توان برای افزایش ایمنی کودکان در حین عبور از خیابان‌ها، انجام داد.

کد خبر 455784

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.