جلال خوشچهره در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا در مورد روابط ایران و آمریکا در دوران ریاست جمهوری جو بایدن، اظهار کرد: اهمیت انتخابات سوم نوامبر در ایالات متحده را نمی‌توان نادیده گرفت؛ رقابتی سخت میان دو گرایش و تلقی از چگونگی حفظ جایگاه هژمونیک آمریکا درزمان‌هایی که تغییر حرف نخست را می‌زند. پیروزی نه چندان محکم جو بایدن مقابل دونالد ترامپ به معنای غلبه محافظه کاران در برابر پوپولیست‌ها نیست، بلکه باید آن را در چارچوب الزام‌های تغییر در رویکردها دانست. این انتخابات رقیب پیروز را در موقعیتی قرار داده که نمی‌تواند اسلاف خود را تا پیش از ظهور ترامپیسم در سال ۲۰۱۶ تکرار کند.
وی افزود: اروپا، آسیا، آفریقا و آمریکا با درک کارنامه چهار ساله دولت ترامپ و آن چه در انتخابات کم نظیر ایالات متحده رخ داد، خود را برای تعامل به شیوه‌ای مناسب با آن آماده کرده‌اند. همه به درستی دریافته‌اند که بازگشت به نقطه صفر و تکرار دوران پیشا ترامپ ممکن نیست. بازگشت واشنگتن به توافق‌های بین‌المللی که ترامپ با تکبر از آنها خارج شد، نمی‌تواند بدون پیش شرط‌ها و برخی تغییراتی باشد که لزوم انجام آن بهانه ترامپ برای خروج بود. جو بایدن بر این مهم توجه دارد که رقیب وی با پشتوانه بیش از هفتاد میلیون رأی، همواره بر سیاست‌های داخلی و خارجی‌اش سایه خواهد انداخت. این وضع، صحنه را برای همه تعامل گران با دولت ایالات متحده، پیچیده و سخت‌تر از گذشته خواهد کرد.
این کارشناس روابط بین‌الملل تاکید کرد: اعضای جامعه جهانی دریافته‌اند که دولت بایدن بی تردید تکرار دولت ترامپ نبوده و مانند دولت‌های پیشین ایالات متحده نیز نخواهد بود. دولت جدید صفحه‌ای تازه با مختصات متفاوت از گذشته است.
خوشچهره تصریح کرد: آنچه در حال حاضر برای تهران اهمیت دارد، استفاده از فرصت تغییر در آمریکا ایجاد موقعیتی است که بتواند سیاست فشار حداکثری دولت ترامپ را خنثی کند. ابراز بدبینی مطلق به اندازه خوشبینی مطلق به دولت آینده واشنگتن ناکار آمد و حتی خسارت بار خواهد بود. مهم، داشتن طرحی نو برای تعامل با تغییرات تازه است. به رسمیت شناختن تغییر به معنای تسلیم شدن در برابر آن نیست؛ همانگونه که مذاکره به معنای توافق نیست. واقع گرایی ابزار خود را می‌طلبد.
وی ادامه داد: تهران امروز در برابر تغییر در سپهر سیاسی کشوری قرار دارد که از یکسو ترامپیسم بر آن سایه دارد و از سوی دیگر دولتی در حال استقرار است که بنیان رویکردهای داخلی و خارجی سلف خود را به چالش گرفته و با نگاه به دکترین کلان ایالات متحده می‌خواهد منافع راهبردی‌اش را تأمین کند.
این کارشناس روابط بین‌الملل در پایان خاطرنشان کرد: مساله این است که تهران با نگاه به تغییرات جاری چگونه باید از مواضع اصولی خود دفاع کند؟ انجام این مهم با تکرار شعارها و بدگویی‌های صرف از سیاست‌های واشنگتن ممکن نیست و باید طرحی نو را پیش نظر داشت. انتخابات سوم نوامبر در ایالات متحده و نتایج آن نمی‌تواند بیرون از نگاه تهران به چگونگی تعامل آینده‌اش با سخت‌ترین دشمن خود باشد. درک تغییر در صحنه تعامل با قدرتی که خوب یا بد همچنان از توان اراده تأثیرگذاری بر تحولات برخوردار است، هنر دیپلماسی است.
نظر شما