به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، مناطق و شهرهای پرتردد آمریکای لاتین بخش اعظم جوامع کم‌درآمد را در خود جای داده است. چنین مناطقی کمترین دسترسی را به بهداشت، آب و سیستم‌های فاضلاب دارند. کارکنان توسعه املاک و مستغلات اغلب تلاش می‌کنند به خاطر سود شخصی خود از ارزان‌قیمت‌ترین زمین‌ها به منظور ایجاد مسکن برای مردم کم‌درآمد بهره گیرند و همین امر منجر به ایجاد زیرساخت‌هایی با کمترین امکانات در حومه‌های شهری شده است. در نتیجه اتخاذ این استراتژی ضعیف توسعه شهری، مردم در شهرهای آمریکای لاتین دسترسی بسیار کمی به امکانات عمومی با کیفیت مناسب دارند و تبعات همین امر سلامت آن‌ها را به خصوص در دوران کرونا تحت تأثیر قرار داده است.
به عنوان مثال، نتایج تحقیقات دانشمندان مؤسسه منابع جهانی در این زمینه نشان می‌دهد که نیمی از ساکنان مکزیکوسیتی به مشاغل و خدمات عمومی دسترسی کافی ندارند چرا که محل زندگی آن‌ها و زیرساخت‌های نامناسب حمل و نقل عمومی مانع از دسترسی آن‌ها به چنین امکاناتی شده است. وضعیت ساکنان این شهرها در دوران کرونا بدتر شده و دسترسی ضعیف مردم به زیرساخت‌های مناسب اجتماعی و آب سالم و سیستم‌های فاضلاب مناسب زندگی بیشتر آن‌ها را با تهدید جدی مواجه کرده است. پیش از ظهور ویروس کرونا نیز، سیستم حمل و نقل عمومی به علت تقاضای استفاده کم با بحرانی جدی مواجه بوده که این پاندمی وضعیت آن را وخیم‌تر کرده است.
بدیهی است که مقامات رسمی، به خصوص در شهرهای آمریکای لاتین باید برای جلوگیری از نابودی سیستم‌های حمل و نقل عمومی اقداماتی جدی بکنند تا از این طریق، بخشی از لطمه‌های مالی ناشی از گسترش ویروس کرونا را جبران کنند. عملکرد مقامات در این بحران امروزی می‌تواند سرنوشت شهروندان آمریکای لاتین را در آینده رقم بزند و در صورت واکنش درست، دنیایی پایدارتر و برابر برای آن‌ها به ارمغان آورد.
بهبود خدمات عمومی با سرمایه‌گذاری‌های کم‌هزینه اما مؤثر
مقامات محلی هر شهر می‌توانند با افزایش مسیرهای دوچرخه‌سواری، ایجاد فضاهای وسیع برای تردد ایمن عابران پیاده و بهبود کیفیت سیستم‌های حمل و نقل عمومی تحرک فعال را در شهرهای خود تقویت کنند. اقدامات مربوط به شهرسازی تاکتیکی یک استراتژی بسیار کارآمد برای طراحی دوباره خیابان‌ها و جاده‌ها بشمار می‌رود که می‌تواند در کمترین زمان ممکن و صرف حداقل بودجه مالی، بیشترین تغییرات مثبت را در یک شهر به وجود آورد. علاوه بر این مقامات محلی می‌توانند تنها با استفاده از نقاشی یا نصب تابلوهای راهنما به سرعت مسیرهایی از خیابان‌های سراسر شهر را به تردد اتوبوس‌ها، دوچرخه‌ها و عابران پیاده اختصاص دهند و از این طریق ایمنی رفت و آمد را برای شهروندان افزایش دهند. مهم‌تر از همه اینکه با بستن خیابان‌ها روی تردد تمام وسایل حمل و نقل موتوری در بعضی از نقاط شهر، امکان کاهش انتشار گاز کربن و به تبع، هوایی عاری از هر گونه آلودگی فراهم می‌آید.
سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های اجتماعی، اقتصادی و مسکونی در مناطق محروم
بدیهی است که سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های اجتماعی، اقتصادی و مسکونی در مناطق محروم یک اولویت جدید در طراحی شهری بشمار نمی‌رود اما توجه بیشتر به آن، طی دوران کرونا می‌تواند به ایجاد شهرهایی پایدار و برابر منجر شود. مقامات محلی باید تمام توان خود را بکار گیرند تا نابرابری بیش از حد در شهرها را به حداقل برسانند تا از وقوع فجایعی شبیه به آنچه که در بحران کرونا به واسطه این ناهنجاری اتفاق افتاده است، در آینده جلوگیری کنند. هزاران نفر از ساکنان شهرهای آمریکای لاتین در مواجهه با بیماری کرونا بیشترین آسیب را متحمل شده‌اند که محققان این رویداد را نتیجه دسترسی نداشتن این افراد به امکانات اولیه برای مراقبت‌های سلامت یا رعایت فاصله اجتماعی دانسته‌اند. بدیهی است که اگر زیرساخت‌های شهری ارتقا یابد، امکان شکل گرفتن مراکزی برای اشتغال بیشتر، کارآفرینی و افزایش درآمد چنین جوامعی بیشتر می‌شود.
توزیع منابع به روشی نوآورانه
همیشه لازم نیست برای ایجاد برابری در یک شهر هزینه‌های هنگفتی بشود؛ گاهی تنها با استفاده از منابع موجود و اصلاح یارانه‌های موجود می‌توان مؤثرترین تغییرات را در یک شهر به وجود آورد. به عنوان مثال، مقامات شهری می‌توانند به منظور افزایش بودجه حمل و نقل عمومی، برای سفر با خودروهای موتوری شخصی مالیات مقرر کنند یا اینکه هزینه استفاده از فضاهای پارک برای این گونه وسایل حمل و نقل را افزایش دهند. گزارشات حاکی است که ظرفیت مالی شهرهای آمریکای لاتین به طور قابل توجهی پایین است که این رویداد ممکن است در نتیجه مالیات‌های پایین، رشد اقتصادی محدود و مقررات مالی اعمال شده در سطح ملی اتفاق افتاده باشد.
نظر شما