امیر حسین شبانی در گفتوگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: طرحهایی که به منظور توسعه و برنامه ریزی شهری برای شهر تهیه میشود، سعی دارد نظمی را میان انسان، فضا و فعالیت ایجاد کند.
وی افزود: نگاه کلی نسبت به مسئله طرحهای شهری در کشور ما، نگاه پوزیتیویسمی است که انسان، فضا و فعالیت را در حداقلترین شکل ممکن میببیند و بر آن اساس نظام شهر را شکل میدهد.
این دکترای شهرسازی با بیان اینکه این دیدگاه در تهیه طرحهای توسعه برای همه شهرها مدنظر است، خاطرنشان کرد: هر شهر ویژگیها و مشخصات ذاتی و مختص به خودش را دارد، طرحی که برای یک شهر تهیه میشود، باید متناسب با ویژگیهای ماهوی هر شهر باشد تا بتواند به مسائل شهر پاسخ دهد.
شبانی تاکید کرد: پیچیدن نسخههای واحد و مشخص برای مجموعههای متنوع و متکثر، آسیبهای زیادی را به نظام شهرسازی ما وارد کرده است.
وی ادامه داد: توجه به ویژگیهای ذاتی و روندهای تاریخی که موجب شده است یک سکونتگاه به یک شهر تبدیل شود از جمله مهمترین مراحلی است که در منطق نگاه به توسعه شهری در کشور ما مغفول مانده و جایگاه مطلوب را ندارد.
این دکترای شهرسازی تصریح کرد: امروزه شرایط شهرهای کشور ما پیچیده است و نمیتوان نسخههای مشابه و یکسانی را برای هر شهرها، در هر مقیاس و با هر ویژگی داشت، در این راستا باید به محتوای طرحها توجه کرد زیرا محتوای طرحهای ما کلیشهای و تقلیلگرایانه است.
شبانی عنوان کرد: به منظور اجرای این طرحها نیز نیازمند یک نظام چالاک و با قابلیت هستیم که بتواند خودش را با شرایط مختلف تطبیق دهد. تغییر نگرش در تهیه طرحهای توسعه شهری هم در حوزه محتوا و هم در حوزه اجرا باید اتفاق بیفتد.
وی گفت: این تغییر نگرش نیازمند زیرساختهای قانونی و حقوقی، زیرساختهای مدیریتی و اجرایی و بسترهای و اجتماعی در است و در این صورت است که میتوان شاهد تحولی در روند تهیه و اجرای طرحهای توسعه شهر بود، روندی که بتواند به تاب آوری و پایداری شهرهای ما کمک کند.
نظر شما