مطبوعات و رسانه‌های آزاد و شفاف در هر جامعه‌ای از ارکان توسعه و دموکراسی محسوب می‌شود، لذا خبرگزاری ایمنا مرور بر بخشی از عناوین مطبوعات کشور را به صورت روزانه در دستور کار خود دارد.
روزنامه ابتکار در صفحه نخست امروز خود با تیتر «عقبگرد دلار زیر سایه بی‌اعتمادی‌ها» به بررسی عوامل مؤثر بر کاهش قیمت ارز پرداخت و نوشت: طی هفته‌های گذشته دلار با قیمتی بیش از ۳۰ هزار تومان نقل محافل شده بود؛ در آن روزها قیمت‌ها در بازارهای مختلف بر اساس نرخ دلار تعیین می‌شدند، اما روند افزایشی نرخ ارز ادامه‌دار نبود و چند روزی است که ریزش قیمت دلار نظرها را به خود جلب کرده است. طبق بررسی‌ها صرافی‌های بانک‌ها از صبح روز گذشته سی‌ام مهرماه، قیمت دلار را برای فروش ۲۷ هزار و ۵۰۰ تومان اعلام کردند که با کاهش بیش از دو هزار تومانی همراه بوده، از سوی دیگر صرافی‌ها دلار را از فروشندگان با قیمت ۲۵ هزار و ۴۷۰ تومان خریداری می‌کردند. حال با بررسی وضعیت بازار ارز طی چند روز اخیر این پرسش مطرح می‌شود که ریزش قیمت دلار تا چه رقمی امکان‌پذیر است؟
علاوه بر نرخ ارز این روزها کاهش قیمت سکه نیز خبرساز شده است. ابراهیم محمدولی، رئیس اتحادیه طلا و جواهر تهران در خصوص ریزش قیمت سکه گفته است عرضه سنگین ارز از سوی بانک مرکزی در بازار، قیمت دلار با کاهش روبه‌رو شده است، همین مسئله نیز باعث شده که قیمت طلا و سکه در بازار داخل نیز با کاهش روبه‌رو شود، تا هر زمانی که این مدیریت ادامه پیدا کند، از سوی بانک مرکزی نرخ سکه و طلا در بازار داخل نیز کاهش خواهد یافت. به عبارتی دیگر کاهش نرخ ارز طی روزهای گذشته به سرعت تأثیر خود را در بازار سکه و طلا نشان داد و باعث ایجاد امید کاهش قیمت در بازارهای موازی شده است، اما این ریزش‌ها تا کجا ادامه خواهد داشت؟ آنطور که شنیده می‌شود بازار در انتظار ریزش‌های شدیدتری است.
کاهش قیمت ارز طی روزهای اخیر زمزمه‌های دلار ۲۰ هزار تومانی را به راه انداخت و آنطور که گفته می-شد تقویت احتمال افت قیمت دلار به ۲۰ هزار تومان، بازار فروش انواع ارز را داغ کرد، به طوری که دارندگان دلار از ترس ضرر بیشتر روانه بازار شدند. البته برخی از فعالان بازار بر این باورند که دلار ۲۰ هزار تومانی شایعه‌ای بیش نیست، از سوی دیگر برخی از تحلیلگران بازار معتقدند اقدامات دولت همچون افزایش سقف خرید در بازار متشکل ارزی، عرضه روزانه ۵۰ میلیون دلار در بازار و سفر رئیس کل بانک مرکزی کشور به عراق برای آزادسازی منابع سیگنال‌های مثبتی را روانه بازار کرده و قطعاً بازار در روزهای آتی در شرایط بهتری قرار می‌گیرد، اما ابولحسن معصومی، کارشناس بازار ارز با اشاره به ریزش قیمت دلار در روزهای اخیر دلیل دیگری را برای کاهش نرخ ارز مطرح می‌کند، وی در این خصوص به «ابتکار» گفت: ریزش‌های اخیر در بازار ارز به دلیل نوسان-گیری است، دلار به بیش از ۳۰ هزار تومان رسید و اکنون در مسیر کاهشی قرار گرفته و روز گذشته حدود دو هزار تومان کاهش قیمت را ثبت کرد. من معتقدم این ریزش‌ها از جانب نوسانگیران بازار بوده و هیچ بحث اقتصادی و سیاسی پشت پرده کاهش نرخ ارز نیست.
روزنامه آرمان در صفحه نخست امروز خود با تیتر «باز شدن گره اصل ۱۱۵ قانون انتخابات» به بررسی لایحه تازه از سوی دولت برای قانون انتخابات ریاست جمهوری پرداخت و نوشت: نمایندگان مجلس طرحی را برای اصلاح قانون انتخابات ریاست‌جمهوری در دستورکار خود قرار داده‌اند. برگزاری انتخابات در ۴۰ سال گذشته انقلاب همیشه با بحث‌های زیادی روبرو بوده است، چنانکه از زمان اولین انتخابات ریاست‌جمهوری که بنی‌صدر به قدرت رسید تا آخرین سکاندار خیابان پاستور که دکتر روحانی است، همیشه برگزاری انتخابات با حاشیه‌های فراوانی مواجه بوده و هست. حال سوال اینجاست، قانون انتخابات ریاست‌جمهوری با چه کاستی‌هایی روبروست که نمایندگان مجلس یازدهم تصمیم به اصلاح قانون انتخابات ریاست‌جمهوری دارند اما دولت بر تأیید لایحه جامع انتخابات تاکید دارد.
دیروز معاون پارلمانی رئیس‌جمهور درباره اصلاح قانون انتخابات ریاست‌جمهوری گفت: تعداد قابل‌توجهی لایحه از طرف دولت به مجلس دهم شورای اسلامی تقدیم شده است و پس از آغاز به کار مجلس فعلی درخواست کردیم که لوایح دولت در دستورکار مجلس یازدهم قرار گیرد و یکی از آنان لایحه جامع انتخابات است. حسینعلی امیری افزود: این لایحه واقعاً تمامی ویژگی‌های یک لایحه جامع را درباره انتخابات ریاست‌جمهوری، مجلس شورای اسلامی، شوراهای شهر و مجلس خبرگان را دربرمی‌گیرد و کار کارشناسی خیلی دقیق و کاملی در آن انجام شده و نتیجه تجربه اندوخته دولت‌های مختلف، اظهارات کنشگران سیاسی و احزاب در آن دیده شده و سیاست‌های کلی نظام در باب انتخابات نیز در آن مورد توجه بوده است. معاون پارلمانی رئیس‌جمهوری تصریح کرد: در جایی که چنین لایحه‌ای وجود دارد، تهیه طرح توسط نمایندگان مجلس به نظر نوعی نادیده‌گرفتن کارهای کارشناسی قبلی است. وقتی این موضوع در دولت مطرح و بررسی شد به این نتیجه رسیدیم که دولت با چنین طرحی موافقت ندارد، چرا که باوجود لایحه جامع انتخابات که در آن هم منابع مالی کاندیداها به‌صورت شفاف دیده شده و هم رویه‌ها را واحد ساخته و مراحل غیرضروری را حذف کرده، در شرایط فعلی اصلاح طرح تازه‌ای در این زمینه به‌صلاح کشور نیست. امیری گفت: همچنین مجلس طرحی را هم برای اصلاح قانون انتخابات شوراهای شهر تدوین کرده که آن هم با موافقت دولت همراه نیست و قرار شد که وزیر کشور نیز به‌عنوان مخالف از سوی دولت به مجلس برود و در این زمینه صحبت کند.
روزنامه اعتماد در صفحه نخست امروز خود با تیتر «به‌سوی بهشت ۱۴۰۰» به بررسی انتخابات شورای شهر تهران پرداخت و نوشت: «۱۴۰۰»، حالا مدتی است که دیگر تنها یک عدد نیست؛ به‌ویژه در ادبیات رسانه‌ای و بستر بحثِ سیاسی مطرح شود. حالا چند صباحی است که هربار سری به اخبار بزنید، احتمالاً لابه‌لای تیتر و عناوین اصلی، به‌دفعات با این عدد چهاررقمی مواجه می‌شویم که البته حالا دیگر صرفاً یک عدد نیست و بیش از آنکه به عالم ریاضیات مربوط باشد، به فضای سیاست ارجاع می‌دهد و مشخصاً بحث از «انتخابات»؛ انتخاباتی که قرار است واپسین جمعه بهار نخستین سال سده آینده برگزار شود و سال صفر قرن ۱۵ را به سالی سرنوشت‌ساز به‌لحاظ سیاسی تبدیل کند. چه آنکه این انتخابات، به هر شیوه و کیفیتی برگزار شود و خروجی‌اش، هر کسی باشد، قرار است مهمترین مقام اجرایی مملکت دست‌کم تا افق ۱۴۰۴ مشخص شود و همین به‌تنهایی کافی است که وقتی از «۱۴۰۰» می‌گوئیم، بسیار بیش از این مراد کنیم. اما ازقضا این تنها مفهومی نیست که «۱۴۰۰» به آن ارجاع می‌دهد و آن‌چه این ماه‌ها که هر روز، بارها از این عدد چهاررقمی در اخبار و تحولات سیاسی می‌شنویم، کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد، آن است که همزمان با تعیین سرنوشت ساکن مهمترین ساختمان میدان «پاستور» تهران برای مدیریت مملکت، سیاستمداری نیز به «بهشت» می‌رود تا اداره پایتخت را بر عهده گیرد.
شهردار پایتخت البته شبیه به رئیس‌جمهوری مملکت با رأی مردم انتخاب نمی‌شود اما این دوره‌های گذشته، وقتی شهروندان برای انتخاب رئیس‌جمهوری منتخب‌شان به حوزه‌های رأی‌گیری می‌روند، کنار صندوقی که برای جمع‌آوری آرای مردم برای انتخاب رئیس‌جمهوری قرار گرفته، معمولاً صندوق دومی هم هست که رای‌دهندگان آرای‌شان برای انتخاب اعضای شوراهای شهر و روستا را در آن می‌اندازند تا خروجی رأی اکثریت، اعضای «پارلمان‌های شهری» را مشخص کند و بعد، این پارلمان‌های شهری علاوه بر اموری که بنا بر قانون بر عهده دارند، به‌نیابت از شهروندان تعیین می‌کنند که چه کسی شهردار شود؛ روندی که چنان‌چه اشاره شد اگرچه به‌طور مستقیم به اینکه چه‌کسی شهردار شود، مربوط نیست اما بیراه نیست اگر بگوییم انتخاب شهردار، ازقضا مهمترین وظیفه منتخبان ملت در شوراهای شهر و روستاست و از این‌روست که وقتی از این انتخابات صحبت می‌کنیم، به‌واقع از سیاست می‌گوئیم، نه مسائل شهری و شهروندی؛ آن هم اگر این شهر، پایتخت یا کلانشهری باشد این‌سو و آن‌سوی مملکت و آن شهروندان، پایتخت‌نشینان یا ساکنان کلانشهرها.
روزنامه شرق در صفحه نخست امروز خود با تیتر «بایدن برگ برنده انتخاباتی اصلاح‌طلبان؟» به بررسی احتمال پیروزی جو بایدن در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا پرداخت و نوشت: دوگانه مذاکره- مقابله مهمترین دلیلی بود که حسن روحانی در انتخابات سال ۹۲ توانست با بیش از ۱۸ میلیون رأی، رقبای مقابله‌خواه خود را پشت‌سر بگذارد و با پیروزی در همان دور نخست انتخابات بر کرسی ریاست‌جمهوری تکیه بزند. در حقیقت گرچه سیدمحمد خاتمی در جایگاه لیدر جریان اصلاحات و نیز مطلق اصلاح‌طلبان از روحانی حمایت کردند -که اگر نمی‌کردند بی‌تردید جامعه به او اقبال نشان نمی‌داد- اما اصلاح‌طلبان هم مهمترین شعار و دلیل حمایت‌شان از روحانی را سامان دادن به اوضاع دیپلماتیک معرفی می‌کردند و حتی با خوانش مجموع اظهارنظرهای نیروهای اصلاح‌طلب از سال ۹۲ تاکنون می‌توان دریافت که آنها در دوراهی روحانی-عارف، روحانی را انتخاب کردند تا بتواند با توجه به تجربیاتش در مذاکرات بین‌المللی راهی برای رفع مناقشات با غرب پیدا کند که البته با تأیید نظام پیدا هم کرد و دستاوردش برجام شد؛ برجامی که محمدجواد ظریف همه توان خود را برای به‌سرانجام‌رسیدنش به کار گرفت و تا حد امکان سعی کرد که در مفاد آن توافق‌نامه منافع ایران لحاظ شود. فارغ از آنکه چقدر در این هدف موفق بود، توافق‌نامه برجام توانست تا پایان دولت اوباما زمینه‌های رفع فشارهای بین‌المللی بر ایران را فراهم کند که البته این شرایط با روی کار آمدن دونالد ترامپِ جمهوری‌خواه در آمریکا دچار آشفتگی شد و او به‌سرعت آمریکا را از این توافق خارج کرد و به وضع تحریم‌های یک‌جانبه علیه ایران پرداخت.
با ذکر این اوصاف، روحانی و ظریف هنوز هم مهمترین دستاورد خود را برجام می‌دانند؛ زیرا می‌گویند اگر ترامپ زیر میز بازی نمی‌زد، این احتمال وجود داشت که امروز شرایط ایران به گونه‌ای دیگر باشد؛ به نحوی که به‌تازگی روحانی صراحتاً گفت آدرس اشتباه به مردم ندهید و «لعن و نفرین‌ها» را به سمت آمریکا بفرستید؛ بنابراین چه در سال ۹۲ و چه امروز مهمترین بحثی که در محافل سیاسی از آن سخن به میان می‌آید و از قضا به صورت مستقیم بر زندگی مردم هم تأثیرگذار بوده، نوع ارتباط ایران با غرب و مشخصاً با آمریکاست. چه در ستایش روحانی برای انعقاد برجام و چه با دیدی انتقادی در مذمت او برای اعتماد به غرب و مشخصاً به آمریکا و دوگانه مذاکره-مقابله از سال ۹۲ تاکنون و شاید از سال ۵۷ تا امروز جریان داشته است و هیچ‌وقت جمع‌بندی جامعی بر آن وجود نداشته است.
روزنامه کیهان در صفحه نخست امروز خود با تیتر «دیروز با برجام امروز با بایدن؛ جریان تحریف مشغول کار است!» به انتقاد از امید بستن برخی از سیاسیون به جو بایدن، نامزد حزب دموکرات آمریکا پرداخت و نوشته است: صاحبنظران و کارشناسان و همچنین مقامات عالی نظام بارها تأکید کرده‌اند که راه‌حل رفع مشکلات کشور در داخل است.
رهبر معظم انقلاب- ۲۱ مهر ۹۹- فرمودند: «اگرچه بسیاری از مشکلات ما مربوط به خارج از کشور است اما علاج آنها در داخل و با تکیه بر محاسبه درست و نگاه صحیح به مسائل کشور و منطقه و با بکارگیری تدبیر، تلاش، خرد و عزم راسخ است، بنابراین نباید علاج را در خارج از کشور جست‌وجو کرد چرا که ما هیچ خیر و بهره‌ای از خارج نمی‌بینیم و سر و صدای اراذل مسلط بر ملت آمریکا نیز نباید ذهن کسی را مشغول کند».
در ماه‌های اخیر جریان تحریف به دفعات به بزک «جو بایدن» نامزد دموکرات انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا پرداخته و در اقدامی تأمل‌برانگیز، پیروزی وی را «رؤیای ایرانی آبان ۹۹»! نامگذاری کرده است!
این در حالی است که «دونالد ترامپ» و «جو بایدن» و به عبارتی جمهوری‌خواهان و دموکرات‌های آمریکایی در دشمنی با مردم ایران هیچ تفاوتی با یکدیگر ندارند. حکایت ترامپ و بایدن، مصداق همان مثل قدیمی است که می‌گوید «سگ زرد، برادر شغال است».
ساختار سیاسی آمریکا به‌گونه‌ای طراحی شده است که رئیس‌جمهور، مجری تدابیر پشت‌پرده طبقه حاکم است. بر همین اساس روسای‌جمهور آمریکا صرفاً در خصوص روش اجرای سیاست‌ها با یکدیگر تفاوت دارند. در این میان ترامپ، نماد آمریکای بدون نقاب است. نمایش کامل توحش و سفاهت. ترامپ نماد جنون آمریکایی و کابوی قرن بیست و یکمی است که ماهیت آمریکا را بدون روتوش به نمایش گذاشته است.
دموکرات‌ها می‌کوشند تا با استفاده از دروغ‌ها و مکرهای متعارف خویش، چهره‌ای زیبا از هیولای بدسیرت آمریکا به نمایش بگذارند، چهره‌ای که از یکسو خوش خیال‌ها را خام می‌کند و از سوی دیگر ابزار لازم را در اختیار جریان تحریف برای بزک دولت استکباری و تروریست آمریکا قرار می‌دهد.
نظر شما