به گزارش خبرنگار ایمنا، دوم آبان هر سال تاریخ ویژه‌ای در تقویم باشگاه سپاهان است. این باشگاه اصفهانی درست ۶۷ سال قبل و به همت محمود حریری در آبان ماه ۱۳۳۲ بنیان گذاشته شد. آن‌ها در همین روز برای نخستین و آخرین ایرانی به معتبرترین تورنمنت باشگاهی جهان یعنی جام باشگاه‌های جهان راه یافتند تا دوم آبان برای آن‌ها حسابی جاودانه شود و روز ملی این باشگاه به ثبت تقویم‌های ملی رسد.
برای مرور تاریخچه این باشگاه، مناسب‌ترین شخص مسعود تابش است. بازیکن، سرمربی، مالک، مدیرعامل و عضو هیئت مدیره تنها گوشه‌ای از سال‌ها حضور تابش در سپاهان است. او که سرد و گرم روزگار را در میان طلایی‌پوشان چشیده، نزدیک‌ترین شخص به محمود حریری، بنیان گذار سپاهان بوده و حالا شاید کتاب گویای تاریخ سپاهان است. در همین خصوص مسعود تابش گفت و گویی با خبرنگار ایمنا انجام داده و در آن از صفات مثال‌زدنی محمود حریری و دریافت شهریه از ملی‌پوشان گرفته تا چگونگی انتخاب پیراهن زرد و کمک معاون اول کنونی رئیس جمهور به سپاهان را بیان کرده که در ادامه می‌خوانیم:
به عنوان شخصی که سال‌ها در کنار مرحوم حریری کار کرده‌اید، شخصیت ایشان را چطور دیدید؟
مرحوم حریری از مردان بزرگ تاریخ ورزش ایران بوده‌اند که خدا ایشان را رحمت کند. او بنیان گذار شاهین اصفهان بود و خود نیز ورزشکاری بزرگ و عضو تیم ملی فوتبال ایران بود. ایشان جز اولین مدیران و مربیانی بود که تقریباً از سال ۱۳۴۳ که به عضویت تیم شاهین در آمدم، چندین سال در خدمت ایشان بودم. مرحوم حریری از نظر اخلاقی و ورزشی انسان نمونه و به تمام معنا، و یک پهلوان واقعی بود. ایشان سمت پدری و هم نقش مربی را برایم داشت.
چگونه با محمود حریری آشنا شدید؟
افتخار داشتم نخستین بار در دبیرستان سعدی محصل سیکل ۱ بودیم، محمود حریری مربی ورزش‌مان بود که با پیشنهاد ایشان به باشگاه شاهین رفتم و تا سال ۱۳۶۱ به عنوان بازیکن در خدمت مجموعه شاهین بودم. از سال ۶۱ نیز مرحوم حریری نظرشان اینگونه بود که مسئولیت باشگاه را بر عهده بگیرم.
همانطور که خودتان نیز اشاره کردید، مرحوم حریری سال ۶۱ از مجموعه سپاهان کنار رفت و مسئولیت باشگاه را به شما سپرد. دلیلش چه بود؟
سال ۱۳۶۱ مرحوم حریری به واسطه بیماری همسرشان مجبور شدند ابتدا به تهران رفته و سپس به رفسنجان بروند که افتخار این را داشتم که مدیریت باشگاه را از سال ۶۰-۶۱ تا ۱۳۷۱ برعهده داشته باشم.
با آنکه در زمان تأسیس عضو شاهین اصفهان نبودید اما آیا آن را به یاد دارید؟
سال تأسیس شاهین اصفهان ۱۳۳۲ بود، اما عملاً از سال ۱۳۲۷-۲۸ نیز باشگاه شاهین فعالیت داشت که منتها به صورت رسمی نبوده است. بالاخره در سال ۱۳۳۲ دفتر باشگاه شاهین در خیابان کمال اسماعیل افتتاح شد و فعالیتش را به طور رسمی آغاز کرد.
سال تأسیس شاهین اصفهان ۱۳۳۲ بود اما عملاً از سال ۱۳۲۷-۲۸ نیز باشگاه شاهین فعالیت داشت که منتها به صورت رسمی نبوده است. بالاخره در سال ۱۳۳۲ دفتر باشگاه شاهین در خیابان کمال اسماعیل افتتاح شد و فعالیتش را به طور رسمی آغاز کرد.
در آن سال‌ها باشگاه‌های شاهین در شهرهای مختلف ایران حضور فعالی در عرصه ورزش داشتند...
همانطور که می‌دانید شاهین‌ها در ورزش ایران معروف بودند. باشگاه‌های تک رشته‌ای نبودند و یادم هست که برای مثال شاهین اصفهان در والیبال، بسکتبال، تنیس روی میز، تنیس خاکی و رشته‌های متعددی در بخش آقایان و بانوان تیم داری می‌کرد. تیم‌های بسیار خوبی نیز داشته و بازیکنان ملی‌پوش همواره در تیم‌های شاهین حضور داشتند.
معمولاً بسیاری از باشگاه‌ها و افراد با افتخار از علاقه یا وابستگی‌شان به شاهین حرف می‌زنند. علت آن چیست؟
اینکه همیشه افتخار می‌کنیم و می‌گوئیم که شاهینی هستیم، به این معنا نیست که به رنگ یا پرچمش وابسته بودیم بلکه به فرهنگ شاهین وابسته بودیم. اکنون نیز با افتخار می‌گوئیم که شاهینی هستیم، چون برایمان یک مکتب بود.
شنیده‌ام تحصیلات نیز برای مرحوم حریری و مکتب شاهین بسیار مهم بوده، چنین چیزی صحت دارد؟
یادم است مرحوم حریری در ارتباط با مسائل اخلاقی بسیار حساس بود ولی نسبت به تحصیلات بچه‌های شاهین نیز حساسیت زیادی داشتند. اگر یک نفر در تابستان نمره تجدیدی می‌آورد، ایشان اجازه تمرین به او نمی‌داد. اگر تیم‌های مختلف آن زمان شاهین را بررسی کنید، همه افراد از نظر تحصیلی نخبه بودند. یادم هست در شاهین و چه در سپاهان که افتخار داشتیم لااقل به طور جزئی ادامه دهنده راه شاهین باشیم، همیشه زمانی که پا به زمین بازی می‌گذاشتیم از بین ۱۱ بازیکن، ۸-۹ نفر تحصیلات عالی داشتند.
بسیار عجیب است که در آن زمان این تعداد بازیکن با تحصیلات عالی داشته‌اید، دلیلش چه بود؟
این موضوع به واسطه اینگونه حساسیت‌های خاصی مثل اصالت خانواده و داشتن تحصیلات بود که در مکتب شاهین وجود داشت و کاملاً نظارت و پیگیری می‌شد.
هدف محمود حریری از تأسیس باشگاه شاهین اصفهان چه بود؟
هدف آقای حریری حفاظت از جوانان و خدمت به جامعه بود. ورزش بحث سالم سازی جامعه، خدمت و مراقبت از جوانان و سلامتی مردم است. اهداف و نیت مرحوم حریری واقعاً این چیزها بود چون همانطور که می‌دانید آن زمان بحث پول و درآمد مطرح نبود و شاهین نیز باشگاهی خصوصی بود که باید از جیب در آن هزینه کرده و به کمک دوستان اداره می‌شد. اهداف فرهنگی و اجتماعی بود چون مرحوم حریری نیز شخصی فرهنگی و واقعاً خوش طینت بود که نقش پدری نیز برایم داشت.
بدون پول و درآمد اداره باشگاه کار بسیاری دشواری بوده است
یادم هست تا مدت‌ها برای عضویت در باشگاه شاهین شهریه ماهیانه پرداخت می‌کردیم و حتی آن‌هایی که بازیکنان بزرگی شده و حتی برخی به تیم ملی نیز راه پیدا کرده بودند کماکان شهریه‌شان را می‌پرداختند. پنج تومان شهریه می‌دادیم. آن موقع این پول برایمان خیلی بود.
فرض کنید پول توجیبی‌مان ۲۰ تومان بود و یک چهارم آن را باید برای شهریه باشگاه پرداخت می‌کردیم. با اینکه از همان ابتدا مورد نظر قرار گرفته و به عنوان بازیکن فیکس شاهین به میدان می‌رفتم و خودشان نیز می‌گفتند بازیکن مؤثری هستم که قضاوت آن با مردم، همه ۳ تومان شهریه پرداخت می‌کردند، اما چون از اول، ماهی ۵ تومان داده بودم، همان مقدار را می‌پرداختم. دو سال با خودم کلنجار رفتم که به آقای حریری بگویم اجازه می‌دهید ماهی ۳ تومان بپردازم چرا که ذخیره‌ها و آن‌هایی که اصلاً در تیم نیستند نیز ۳ تومان می‌دهند. ایشان نیز گفت برو و روی آن فکر می‌کنم. بعد به مسئول مالی گفت که از من نیز سه تومان دریافت کند.(با خنده)
چه شد که نام سپاهان را برای شاهین انتخاب کردید؟
یادم هست شاهین‌ها را در سال ۱۳۴۶ و در زمان رژیم پهلوی در سراسر ایران منحل اعلام کردند. سال ۴۶، سال انحلال تمام شاهین‌های ایران بود در شرایطی که شاهین‌ها در هر شهری با قدرت کار می‌کردند. آن موقع نیز در جلساتی که داشتیم، مرحوم حریری نام سپاهان را برای ادامه کار شاهین اصفهان انتخاب کردند که نام شهر و خطه خودمان بود و علاوه بر آن، اسمی بامسمی بود که به راحتی در زبان می‌چرخید. سال ۴۶، سال انحلال تمام شاهین‌های ایران بود. در شرایطی که شاهین‌ها در هر شهری با قدرت کار می‌کردند. آن موقع نیز در جلساتی که داشتیم، مرحوم حریری نام سپاهان را برای ادامه کار شاهین اصفهان انتخاب کردند که نام شهر و خطه خودمان بود و علاوه بر آن، اسمی بامسمی بود که به راحتی در زبان می‌چرخید. به نظرم نام خوبی انتخاب شد.
چرا در سال ۱۳۷۱ تصمیم گرفتید مالکیت سپاهان را که در اختیارتان قرار داشت واگذار کرده و امتیاز آن را به سیمان سپاهان منتقل کنید؟
ابتدا دهه هفتاد اداره باشگاه سپاهان با تیم‌های متعدد در بخش آقایان و بانوان به شکل شخصی بسیار دشوار بود. با اینکه امتیازات خیلی خوبی مؤسسات و جاهای مختلفی برای خرید امتیاز باشگاه سپاهان به ما می‌دادند ولی برای اینکه نام سپاهان باقی بماند، در آن زمان به کمکآیت‌الله طاهری، نماینده امام و امام جمعه اصفهان، همچنین جهانگیری که در آن سال‌ها استاندار اصفهان بود و دوستان دیگر، زیر پوشش سیمان سپاهان رفتیم و به اصرار دوستان یک سال نیز مدیرعامل سیمان سپاهان بودم.
منظورتان از اینکه می‌خواستید نام سپاهان باقی بماند چیست؟
اسم نمی‌برم اما مؤسسه‌ای برای خرید امتیاز باشگاه و تغییر نام آن جلو آمده بود، اما مخالفت کردیم چرا که هضم عوض شدن نام سپاهان برای خودمان و مردم دشوار بود.
به نظر شاهین اصفهان از ابتدا زرد نمی‌پوشیده است، چه شد که این رنگ را برای لباس سپاهان انتخاب کردید؟
پیراهن اصلی‌مان در شاهین سفید با شورت ورزشی مشکی و جوراب سفید و پیراهن دوم هم قرمز با شورت ورزشی مشکی و جوراب قرمز بود. در مقطعی نیز اصلاً پیراهن دکمه‌ای مثل لباس‌های معمولی بود که جلوی آن دکمه داشت. این پیراهن شاهین به چهار قسمت تقسیم شده و مشکی و زرد بود. اما رنگ اصلی شاهین سفید با شورت ورزشی مشکی بود.
و چرا زرد؟
چون پیش زمینه رنگ زرد و مشکی را از شاهین داشتیم، به تأثیر از آن همان رنگ زرد و مشکی را برای سپاهان انتخاب کردیم و لباس دوم‌مان نیز همچنان همان سفید است.
گفت و گو از: سروش فدایی _ خبرنگار سرویس ورزش ایمنا
نظر شما