به گزارش خبرنگار ایمنا، رحمان رضایی پس از تجربه کوتاه مدت فصل گذشته در کنار لوکا بوناچیچ، با تصمیمی غیرمنتظره سکان هدایت گاندوها در لیگ پیش رو را به دست گرفت. این در حالی بود که شاید کمتر کسی چنین انتخابی را پیش بینی می‌کرد و اسم‌هایی با رزومه‌هایی به مراتب پربارتر از رضایی نزدیک به نیمکت سبزپوشان اصفهانی شنیده می‌شد.
با وجود این، نتایج ناامید کننده فصل گذشته ذوبی ها در لیگ باعث شده تا هواداران چشم امید روی رحمان رضایی و شاگردانش ببندند. آنها که همواره یکی از قدرت‌های بلامنازع فوتبال ایران در آسیا بودند، حالا در پرتو تغییر و تحولات فراوان کادر فنی و مدیریتی باشگاه دچار بحران شده‌اند و شاید اگر فکری جدی به حال این باشگاه اصفهانی نشود، پیمودن مسیری هم چون پاس یا نفت تهران برای گاندوها دور از انتظار نیست.
میانه همه این اتفاقات ناگوار، صحبت‌های رحمان رضایی در چند وقت اخیر، آب سردی بر پیکر هواداران ذوب آهن ریخته است. رضایی که به نظر می‌رسد از روند نقل و انتقالاتی تیم راضی نیست، چندین بار در رسانه‌ها از وضع موجود گله کرده و از آن مهم‌تر اعلام کرده با این بازیکنان حتی کسب سهمیه نیز دور از انتظار و غیرمنطقی است!
هر چند خریدهای ذوب آهن در تابستان اخیر چنگی به دل نمی‌زند و بسیاری از نفرات کلیدی تیم در فصل گذشته اردوگاه سبزها را ترک کرده‌اند، اما ناامیدی سرمربی تیم آن هم پیش از شروع مسابقات برای طرفداران این باشگاه اصفهانی قابل پذیرش نیست. ذوبی ها سال‌هاست به درخشش تیمشان عادت کرده‌اند و حالا دیدن این روزها برایشان آسان نیست.
شاید بتوان مصاحبه‌های اخیر رحمان رضایی را در راستای برداشتن فشار از روی دوش شاگردانش دانست، اما بسیاری معتقدند رفتار رضایی چیزی جز فرار رو به جلو و شانه خالی کردن از مسئولیت بزرگی نیست که در دست گرفته است. حالا به نظر می‌رسد بهترین زمان ممکن برای بیان و انتقال برخی مسائل و انتظارات جامعه فوتبال اصفهان از ذوب آهن به رضایی است.
ذوب آهن که سال‌ها گام به گام با همشهری، نماینده شایسته فوتبال اصفهان در مسابقات داخلی و همچنین نماینده شایسته فوتبال ایران در آسیا بود، قطعاً با هدف بقا پا به لیگ برتر نمی‌گذارد؛ چرا که آنها به همراه سپاهان، استقلال و پرسپولیس و سایپا تنها تیم‌هایی هستند که طعم حضور در تمام ادوار لیگ برتر را چشیده‌اند و احساس خطر سقوط برایشان فاجعه‌ای بزرگ محسوب می‌شود. گاندوها دومین ایرانی فینالیست در لیگ قهرمانان آسیا نیز بوده‌اند. با نگاهی گذرا به نایب قهرمانی‌ها و عنوان‌های نخست جام‌های حذفی به راحتی می‌توان دریافت که ذوبی ها در مجموع چهارمین باشگاه پرافتخار فوتبال ایران هستند.
نکته مهم‌تر اینجاست که رحمان رضایی با وجود آنکه اوضاع باشگاه در فصل قبل را به چشم دیده بود، تصمیم گرفت تا سکان هدایت ذوب آهن را بر عهده بگیرد و این مسئولیتی است که قبول کرده است. به علاوه آنکه نظارت او بر خریدها کاملاً مشهود بوده است و چند بازیکن جذب شده با اعلام بی نیازی رضایی از تیم کنار گذاشته شدند.
در چنین شرایطی رحمان رضایی عذری پذیرفته نیست و فوتبال دوستان اصفهانی به این بهانه که ترکیب تیم به خوبی بسته نشده، راضی به عملکرد ضعیف این باشگاه باسابقه خود نمی‌شوند. شاید بهتر باشد به جای فکر به چگونگی توجیه شکست احتمالی، در اندیشه دستیابی موفقیتی باشیم که با برنامه‌ریزی و تلاش بیشتر چندان هم دور از انتظار نیست.
نظر شما