فریناز مقتدری در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: با اینکه تعریف جامع و درستی از استارتاپ در ایران وجود ندارد، فضا برای شروع کار استارتاپ‌ها در ایران مناسب است، اما باید فلسفه وجودی استارتاپ و تعریف آن بدرستی بررسی شود.
وی افزود: استارتاپ عموماً فعالیت‌های مرتبط با کسب و کار و یک ایده اولیه است که می‌تواند از یک نرم افزار برای انجام سفرهای درون شهری تا فروش یک محصول را شامل شود.
این طراح شهری خاطرنشان کرد: چنانچه استارتاپ به بهره‌وری اقتصادی برسد و در محیط شهری و زندگی واقعی نتیجه بخش باشد، از قالب استارتاپ خارج شده و تبدیل به شرکت، نهاد یا سازمان می‌شود.
مقتدری عنوان کرد: تعداد استارتاپ‌های موفق در دنیا نسبت به استارتاپ‌های راه اندازی شده بسیار کمتر است زیرا استارتاپ یک ایده اولیه است، به عبارتی فناوری‌های نوین این امکان را فراهم کرده‌اند تا استارتاپ‌های بیشتری داشته باشیم.
وی ادامه داد: فضا برای گسترش تمامی این ایده‌ها و بازدهی اقتصادی آنها در هر مکانی فراهم نیست، به طور مثال دلیل نمی‌شود ایده‌ای که در استرالیا موفق بوده است، حتی با وجود بومی سازی در ایران نیز موفق باشد.
این طراح شهری تاکید کرد: دست‌اندرکاران می‌توانند ایده‌ای را در قالب یک استارتاپ پرورش داده و مشکلات آن را در محیط واقعی شهر پیدا کنند، این خود قدمی برای ارائه ایده بعدی یا استارتاپ بعدی است.
مقتدری با اشاره به نقش استارتاپ‌ها در حوزه شهر، تصریح کرد: شهر یک پدیده پیچیده و چندین لایه است و تنها توجه به بعد فناورانه استارتاپ نمی‌تواند کارساز باشد به طور مثال چنانچه از یک نرم افزار به منظور پیدا کردن مسیرهای کم ترافیک در شهر استفاده شود باید به امنیت محله‌های شهر و ساکنان آن و رفت و آمد پیاده به عنوان یک الگوی درون محله‌ای نیز توجه شود.
وی ادامه داد: محلات مسکونی باید به دور از ترافیک عبوری باشند تا ایمنی و امنیت شهروندان ساکن در آن محله‌ها رعایت شود.
این طراح شهری گفت: چنانچه این عوامل در نظر گرفته نشود، استفاده از یک نرم افزار خاص به مرور مشکلاتی را برای شهر و شهروندان ایجاد می‌کند، بنابراین در راه‌اندازی یک استارتاپ علاوه بر فناوری باید رفتار مردم در هر محیط شهری، ساختارهای عمومی و فرم شهرها نیز مورد توجه قرار بگیرد.
نظر شما