فرزاد مؤمنی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: منطقه بندی در حوزه برنامه ریزی شهری اهمیت بسیاری دارد و برنامه ریزان باید بتوانند اجزای بزرگ یک شهر را به درستی تقسیم بندی کنند.
وی با بیان اینکه این تقسیم بندی از حوزه منطقه شروع می‌شود، افزود: هر منطقه برای خودش یک چهارچوب یا یک اسکلت‌بندی دارد، این چهارچوب از یک محور اصلی و تعدادی محور فرعی (کوچه) تشکیل شده است.
این کارشناس شهرسازی خاطرنشان کرد: هرکدام از این محورهای فرعی دارای تعدادی پلاک از جمله پلاک‌های مسکونی است و هرکدام از این پلاک‌ها کدبندی شده و شماره مختص به خودش را دارد.
مؤمنی تصریح کرد: منطقه بندی یک شهر نقش مهمی در مدیریت بحران‌های شهری از جمله امدادرسانی دارد و موجب عملکرد سریع و بهتر نیروهای امدادی از جمله نیروهای اورژانس و آتش نشانی در شهر می‌شود.
وی تاکید کرد: چنانچه منطقه بندی به درستی انجام شود، در آینده به راحتی می‌توان یک آدرس را از طریق جی آی اس یافت و در اختیار نیروها قرار داد تا به وقت و از نزدیک‌ترین مسیر به محل مورد نظر برسند.
این کارشناس شهرسازی با بیان اینکه منطقه بندی حتماً باید در طرح‌های جامع و تفصیلی لحاظ شود، عنوان کرد: تعیین مرزهای منطقه با توجه به تقسیم بندی شهری که وجود داشته و محورهای عریضی که بعداً کشیده شده، موجب از بین رفتن بخشی از بافت‌های مسکونی منطقه شده و همگونی اجتماعی این بافت‌ها را تحت تأثیر قرار داده است.
مؤمنی تاکید کرد: می‌توان با در نظر گرفتن طراحی شهری سه بعدی به خصوص برای طرح تفصیلی، باز هم مناطق همگونی ایجاد کرد به نحوی که هویت قبلی منطقه احیا شود و مرزهای منطقه علاوه بر حفظ کالبد و شریان‌های مختلف به منظور دسترسی متناسب، مرزهای اجتماعی نیز در درون خودش داشته باشد.
نظر شما