به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، ویروس کرونا هر روز بیش‌تر از قبل تأثیر خود را بر شهرنشینی به جای می‌گذارد و معماران را به بهبود نواقص موجود در طراحی شهری برمی‌انگیزد. این روزها بشر در نیمکره شمالی یک تابستان پر از استرس را پشت سر گذاشته است و خود را برای شروع فصل سرما، متفاوت با سال‌های گذشته آماده می‌کند. زمستان بدون شک، بیش از سایر فصول پرده از نواقص طراحی شهری بر می‌دارد و نشان خواهد داد که شهر و شهرنشینان تا چه اندازه در مقابل پاندمی‌ها آسیب‌پذیر هستند. در این راستا پرسش‌های مختلفی ممکن است ذهن همه را به خود درگیر کند؛ آیا دانشمندان خواهند توانست واکسن کرونا را کشف کنند؟ در صورت کشف واکسن، آیا زندگی به روال عادی خود بازمی‌گردد؟ آیا ما با درس‌هایی که تا کنون از ویروس کرونا گرفته‌ایم می‌توانیم اثرات یک پاندمی در آینده را پیش از وقوع آن به حداقل برسانیم؟ طراحی شهری چگونه می‌تواند در وقوع یک بحران شبیه به کرونا در آینده موفق عمل کند؟
تا کنون شهرهای سراسر جهان تغییرات قابل توجهی را بر اثر شیوع ویروس کرونا متحمل شده‌اند؛ مکان‌های عمومی اغلب به وسیله رنگ‌آمیزی به بخش‌هایی جدا از هم برای رعایت فاصله اجتماعی تقسیم شده است، بسیاری از خیابان‌ها به روی خودروها بسته شده و پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری جای آن را گرفته است. تردد وسایل حمل و نقل عمومی به حداقل رسیده و شهرها را سکوتی غم‌انگیز فرا گرفته است. در ادامه به دیگر تغییرات احتمالی شهرها در پسا کرونا پرداخته می‌شود.
بزرگراه‌های دوچرخه‌سواری
با شیوع ویروس کرونا میلیون‌ها نفر از مردم استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی را از روال زندگی خود به طور کامل حذف کرده و به دوچرخه‌سواری روی آورده‌اند. تابستان ۲۰۲۰، فصلی متفاوت با تابستان‌های گذشته بود که در آن سیل دوچرخه‌سواران در خیابان‌های سراسر شهرهای جهان، سوار بر دو چرخه، از آفتاب گرم بیشترین بهره را می‌بردند. ترویج دوچرخه‌سواری در شهرهای خودرو محوری نظیر مسکو در روسیه، مکزیکوسیتی و بمبئی در هند یکی از بهترین و بزرگ‌ترین دستاوردهای قرن بیست و یکم خواهد بود که در پی شیوع ویروس کرونا شکل گرفته است.
بسیاری از معماران مشهور جهان خواهان ادامه روند ترویج فرهنگ دوچرخه‌سواری در میان مردم هستند و در این راستا اقدامات زیادی نیز انجام داده‌اند. طراحی دوباره خیابان‌های شهری و ایجاد شبکه‌هایی از بزرگراه‌های دوچرخه‌سواری از مهم‌ترین اهدافی است که این افراد در نظر دارند برای آینده شهرها به مرحله اجرا درآورند. بدون شک برای ایجاد خیابان‌های بدون خودرو باید امکانات دیگری را نیز گسترش داد؛ مثلاً می‌توان با قرار دادن چترهایی در محل استراحت دوچرخه‌سواران آن‌ها را از تابش مستقیم نور خورشید در حین توقف ایمن نگه داشت، با در نظر گرفتن فاصله استاندارد افراد از یکدیگر، مکان‌هایی برای تعامل اجتماعی بین آنان به وجود آورد و با استفاده از تکنولوژی سریع‌ترین و کم تردد ترین مسیر را برای دوچرخه‌سواران مشخص کرد.
خیابان‌های سبز
اگرچه شیوع بیماری کووید -۱۹ باعث محروم شدن شهرنشینان از امکانات عمومی بسیاری نظیر رستوران‌ها، موزه‌ها، مراکز تفریحی و بسیاری از فروشگاه‌ها شد، اما در عوض گرایش آنان به منابع موجود در اطراف محل سکونتشان را نیز افزایش داد. در این راستا، بسیاری از معماران به تبدیل بسیاری از خیابان‌های شهری به فضاهای عمومی و تغییر مالکیت آن‌ها از خودروها به انسان‌ها روی آورده‌اند. این افراد خلاق در تلاشند از خیابان‌های پرتردد شهر، مکان‌هایی عمومی و شبیه به پارک ایجاد کنند که در آن‌ها تمام ساکنان یک شهر به طور برابر به فضاهای سبز دسترسی دارند.
متأسفانه در بسیاری از کلانشهرهای جهان، ثروتمندان دارای باغ‌های شخصی هستند اما اغلب افراد کم‌درآمد و ساکن در مناطق فقیرنشین حتی به فضای سبز در نزدیکی منزل خود دسترسی ندارند. از سوی دیگر، در شهرهای بریتانیا بیش از ۶۵ درصد خیابان‌ها در مالکیت خودروها قرار دارد و عابران پیاده و دوچرخه‌سواران به سختی می‌توانند در آن‌ها تردد کنند. همین امر، معماران را به طراحی دوباره خیابان‌ها برای دوران پسا کرونا سوق داده و قرار است در آینده خیابان‌های بیشتری به عابران پیاده اختصاص داده شود و تردد وسایل نقلیه موتوری در آن‌ها به حداقل برسد.
نظر شما