به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، حفاظت از میراث گذشتگان درواقع حفاظت از ساختمان‌ها و فضاها است ولی در بعضی موارد می‌تواند منجر به سردرگمی نیز بشود زیرا از آنجایی که حفاظت، تغییراتی را که تأثیر منفی بر هویت ساختمان‌ها، بناهای تاریخی، ویژگی‌های طراحی شهری، فضاهای باز و مناظر دارد، کاملاً منع می‌کند، صاحبان املاک و برنامه‌ریزان تصور می‌کنند که استراتژی‌های حفاظت مانعی برای توسعه دارایی‌های آن‌ها است. تحقیقات نشان می‌دهد که مشارکت مؤثر جامعه در تصمیمات مربوط به حفاظت می‌تواند این درگیری‌ها را کاهش دهد.
در بسیاری از نقاط جهان، برنامه‌های اولویت‌بخشی به حفظ مجموعه‌های شهری در حال افزایش است چرا که حفظ سرمایه‌های فرهنگی برای نسل‌های آینده می‌تواند عدالت میان نسل‌ها را ارتقا ببخشد و ثبت مجموعه‌های شهری به‌عنوان بزرگترین گروه در فهرست میراث جهانی یونسکو حاکی از اهمیت آن‌ها است. از سوی دیگر نقش ارزش‌های رقابتی در شکل‌گیری تصمیمات مربوط به حفاظت از بناها و بافت‌ها مسأله‌ای کاملاً مشخص و اثبات‌شده است که باعث بهبود هرچه بیشتر شرایط آن می‌شود.
برنامه‌ریزان نقش بسزایی در شناسایی، تنظیم و حفاظت از میراث ساختمانی دارند و اولین قدم آن‌ها در این راه همکاری با جوامع محلی برای شناسایی مجموعه‌های شایسته حفاظت به حساب می‌آید که بر اساس ارزش‌گذاری مجموعه‌ها با توجه به عوامل زیبایی‌شناختی، اقتصادی و تاریخی آن‌ها گرفته می‌شود. تعیین اینکه چه میراثی ارزش حفظ شدن دارد بسیار بحث‌برانگیز است و مشارکت جامعه نقش بسزایی در شکل‌گیری تصمیمات و به حداقل رساندن تعارضات ایفا می‌کند.
شاندون ایرلند یکی از این مجموعه‌های شهری است که حفاظت از خوشه‌های ساختمانی، خیابان‌ها و کل منطقه آن در اولویت برنامه‌ریزان شهری قرار دارد. تحقیقات صورت گرفته در این منطقه حاکی از اهمیت ارزش‌های رقابتی در تصمیم‌گیری‌های مربوط به حفاظت از آن، همچنین وجود سطح بالایی از حمایت‌های محلی و در عین حال توجهات سیاسی در این زمینه است.
در برنامه‌ریزی ایرلندی، یک گروه حفاظت به‌عنوان منطقه حفاظت شده معماری (ACA) شناخته می‌شود که از ساختار قانونی موجود در ساختمان‌ها و ویژگی‌های شهری محافظت می‌کند و برای توسعه‌های جدید از استانداردهای دقیق طراحی بهره می‌گیرد. شاندون نیز در حال تبدیل شدن به وضعیت ACA است که در روند دستیابی به آن ساکنان محلی، بازرگانان و هنرمندان بسیار تأثیرگذار بودند. این روند با مذاکرات اولیه میان انجمن جامعه محور نوسازی منطقه شاندون (SARA) و شورای شهر آن به‌طور غیررسمی آغاز شد و این منطقه را تحت پوشش برنامه توسعه ۲۰۰۹-۲۰۱۵ قرار داد. در حال حاضر نیز شاندون تحت حفاظت گسترده برنامه توسعه شهر ۲۰۱۸-۲۰۲۱ قرار دارد که به‌طور خاص از ۲۴ ساختمان اصلی و هفت بنای تاریخی و حفاظت‌شده آن شامل آرامستان‌ها، کلیساها و چشم‌اندازهای کلیسای "سنت آن" محافظت می‌کند.
یک نگرانی مهم برای جامعه شاندون این بود که استاندارهای ACA می‌تواند به حقوق مالکیت خصوصی در آن آسیب برساند و ارزش‌های مالکیت را کاهش دهد. اطمینان‌بخشی به ساکنان شاندون نیازمند شاخص‌های دقیق‌تر توسعه در ACA به‌منظور افزایش ارزش املاک در این مناطق بود. بعضی از افراد نیز نگران بودند که ACA، شاندون را به یک موزه زنده تبدیل کند و یا اینکه تمرکز بر جهانگردی روی جنبه محلی بودن آن تأثیر بگذارد. بااین‌حال وضعیتی کاملاً متفاوت با این نگرانی رخ داد و این منطقه به زمینه‌ای برای رویدادهای بزرگ فرهنگی تبدیل شده است که برای بهره‌گیری از میراث ساختمانی آن طراحی شده است و توسط جامعه محلی حمایت می‌شود. برای مثال از بناهای میراث فرهنگی شاندون به‌عنوان مجموعه‌ای تأثیرگذار از نقاشی‌های دیواری استفاده می‌شود که شهروندان گذشته و حال این منطقه آن‌ها را به تصویر کشیده‌اند. این اتفاق هم به‌طور قابل‌توجهی به اقتصاد محلی کمک می‌کند و هم باعث افتخار منطقه محلی و افزایش ارتباطات آن شده است.
دستیابی به وضعیت ACA لزوماً برای همه جوامع نتایج یکسانی ندارد و با توجه به گردآوردن مؤلفه‌های مکان، مالکیت فضا و سیاست‌های محلی در کنار هم، اهداف حفاظت از میراث در مقیاس "مجموعه" سنجیده می‌شود. برای مثال " بلک‌پول" که در همسایگی شاندون قرار دارد، علی‌رغم اینکه تحت حمایت قانونی همانند این منطقه است به دلیل وجود ساختمان‌های نامناسب و متروکه بسیار زیاد به یک دلیل واقعی برای نگرانی تبدیل شده است. تفاوت مهم این منطقه با شاندون در مشارکت فعال اعضای جامعه، مشاغل محلی و ساکنان در سرپرستی دارایی‌های میراثی بوده است که بر اهمیت مشارکت محلی در تحقق اهداف حفاظت از میراث تأکید می‌کند. بااین‌وجود هنوز هم اطمینان از سود کامل شاندون از وضعیت ACA خود به ارتباط مداوم میان برنامه‌ریزان، ساکنان و سایر سهام‌داران این منطقه نیاز دارد.
نظر شما