به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، شیوع ویروس کرونا و همه‌گیر شدن بیماری کووید -۱۹ درس‌های بسیار و فرصت‌های بیشماری برای بشر امروز دربرداشت. به‌عنوان اولین فرصت ایجاد شده در این زمینه می‌توان از کاهش گرمایش جهانی و خساراتی نام برد که بشر روزانه بر زمین وارد می‌آورد چرا که در طول مدت قرنطینه به میزان چشمگیری از آلودگی هوا کاسته شد که این واقعیت نشان می‌دهد بشر می‌تواند جلوی بروز این مصیبت را بگیرد و زمین را هم برای امروز خود و هم برای فردای آیندگان حفظ کند. دومین فرصت آگاهی انسان از این مهم است که بقای بشر تنها در صورت اطمینان از وابستگی متقابل انسان‌ها به یکدیگر تضمین می‌شود، از وابستگی به فرد میلیاردر به نانوایی که برای سیر شدن شکم او قوت فراهم می‌کند گرفته تا وابستگی یک معلم به شاگردانش و غیره.
درک ارزش زمان
در نهایت مهم‌ترین فرصتی که کرونا به جهانیان داد این است که ارزش عنصر فراموش شده "زمان" را به بشر یادآوری کرد. انسان امروز همیشه در حال رقابت برای آینده و همواره نگران پیامدهای اقتصادی، سیاسی و اجتماعی تصمیمات خود است و به طور کلی خودش را فراموش کرده و از حال درونی‌اش بی‌خبر است. این بشر هرگز زمان کافی برای مدیریت تمامی امور ندارد و خود را بیش از حد در دنیای پیرامون خود و بیرون از خانه خود غرق کرده است. در دوره‌ای که هیچ‌کس فرصت کافی برای گذراندن در کنار خانواده و حتی رسیدگی به امور خود را ندارد، ماندن در خانه حتی به اجبار باعث می‌شود بشر برای درک خویشتن و گوش سپردن به صدای درونی خود همچنین وقت‌گذرانی با خانواده و لذت بردن از تعامل با عزیزانش فرصتی به دست آورد.
در دوران حاضر که مشخص نیست وضعیت فعلی چه تأثیری بر سلامت روان فعلی و آینده انسان خواهد گذاشت و شخصیت روانی او در طول دوران قرنطینه چه شکلی به خود خواهد گرفت، کاملاً مشخص است که بی‌توجهی بشر به بهداشت روانی خود و دیگران، همچنین نادیده گرفتن ندای درونش می‌تواند با آسیب‌های عظیمی بر سلامت روان او و سایر افراد اجتماع همراه باشد. برای مثال در دنیای امروز و در شرایطی که عده‌ای از انسان‌ها به سختی در حال تلاش برای جمع‌آوری مایحتاج اساسی زندگی و سیر کردن شکم خانواده خود هستند، به رخ کشیدن ثروت و اموال گران‌قیمت در شبکه‌های اجتماعی و به اشتراک گذاشتن غذاهای رنگارنگ مصرفی که در شرایط عادی هم عملی ناپسند محسوب می‌شود، اقدامی کاملاً بیهوده و ناراحت‌ک ننده به حساب می‌آید و فراگیری این نکته می‌تواند از درس‌های مهم دوران کرونا باشد.
کمک به همنوعان
بخشش و دستگیری از نیازمندان خصوصاً در این دوران اقدامی است که از اهمیت و ارزش بسزایی برخوردار است. علاوه بر این مدرسه کرونا زمانی برای آموزش درسی زیبا به همه جهانیان است؛ اینکه همه انسان‌ها فارغ از نژاد، رنگ پوست، هوش، دارایی یا میراث، انسان هستند و انسان درخور داشتن احترام، امنیت و آرامش است.
از سوی دیگر با توجه به این حقیقت که نیکی همیشه از درون انسان و نیز مرزهای خانه آغاز می‌شود، در شرایط فعلی دلسوز بودن نسبت به خود و اعضای خانواده می‌تواند بهترین نوع خیرات محسوب شود چراکه "خود" انسان هسته اصلی سعادت و آرامش وی در جهان است. لازم است بشر از هم‌اکنون با انتخاب‌های صحیح، دوران کرونا را به سلامت پشت سر بگذارد و با یاد گرفتن بزرگ‌ترین درس ممکن از مدرسه جهانی و غیر قابل پیش بینی کرونا فارغ‌التحصیل شود چراکه این مدرسه با داشتن نگاهی یکسان به تمامی اقشار جوامع به انسان آموخت که مهم نیست چه کسی هست و با چه موقعیتی در اجتماع قدم می‌گذارد، نیازهای اساسی همه با هم مشترک است و این نیازها عبارتند از غذا، آب، سرپناه و ایمنی.
مثبت اندیشی
در دوران کرونا همچنین می‌توان با تمرین این اصل مهم که همه ممکن است آگاهانه یا ناآگاهانه اشتباه کنند و باید در برابر خطاها صبور بود، همچنین با تمرین دادن خود و دیگران، دوری از عصبانیت‌های بیهوده و لذت بردن از تک تک لحظات با هم بودن، آگاهی ذهنی را بهبود بخشید، به آرامش رسید و سلامت روحی و جسمی را ارتقا داد. علم روانشناسی بر این باور است که ارسال پیام‌های مثبت به مغز در حالت آرامش و با لحنی مثبت، به دور از هر گونه شرایط تنش‌زا و ناخوشایند می‌تواند با ترشح هورمون شادی و ارسال آن به سراسر بدن حال روحی و جسمی انسان را بهبود ببخشد و با آماده ساختن انسان برای بخشیدن خود و دیگران، او را برای بهترین شدن آماده کند.
مسلم است که دوران شیوع یک همه‌گیری جهانی هم‌چون کرونا که انسان را به سمت ماندن در خانه سوق داده است، می‌تواند بهترین زمان برای افزایش آگاهی ذهنی و کسب آرامش به حساب آید و انسان‌ها می‌توانند به جای ابراز ناراحتی و عصبانیت بیهوده نسبت به مسائلی که از رفع آن ناتوانند مدت زمان بیشتری برای خود و خانواده خود اختصاص دهند.
نظر شما