به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، در پی شیوع بیماری کووید -۱۹ و تداوم محدودیت‌های لازم برای مهار شیوع ویروس در سراسر دنیا، تردد از طریق وسایل نقلیه عمومی به طور چشمگیری کاهش یافت. مردم در اغلب شهرهای جهان به دوچرخه‌سواری و پیاده‌روی روی آوردند که همین امر باعث شد مقامات شهری به احداث زیرساخت‌های جدید برای ترویج دائمی دوچرخه‌سواری و پیاده‌روی سوق داده شوند. پس از مدت زمانی کوتاه و کاهش چشمگیر استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی، مقررات اعمال شده برای مهار شیوع کرونا پیامدهایی داشت که باعث شگفتی بسیار از محققان شد؛ مردم حتی در آلوده‌ترین شهرهای جهان پس از دهه‌ها استنشاق هوای خفه کننده، برای روزهای متوالی هوای پاک و تقریباً عاری از هر گونه گاز مضر تنفس می‌کردند.
مردم در سراسر دنیا از دوچرخه‌سواری و پیاده‌روی علاوه بر تنفس هوای پاک درس‌های زیادی آموختند؛ این روش‌های تردد حس برابری، امنیت و صرف هزینه پایین را در آن‌ها ایجاد کرده و همین امر روز به روز بر تعداد افرادی افزوده است که از طریق دوچرخه و پیاده‌روی در داخل شهرها تردد می‌کنند. در همین راستا، روز هفتم سپتامبر برای اولین بار در تاریخ به عنوان روز جهانی هوای پاک نامیده شده تا در سال‌های آینده، آسمان آبی و هوای پاکی را که در دوران شیوع کرونا به واسطه محدودیت‌های ترددی سراسر شهرها را فراگرفت، به مردم یادآوری کند. مردم هر سال در هفتم سپتامبر به یاد خواهند آورد که از توانایی کافی برای مقابله با بحران‌های کشنده‌ای نظیر افزایش دما و آلودگی هوا برخوردار هستند و می‌توانند با اعمال اقداماتی نظیر دوچرخه‌سواری و پیاده‌روی به جای خودروها، نقش مهمی در سلامت خود و کره خاکی ایفا کنند.
طبق نتیجه نظرسنجی‌ها از مردم سراسر کشورهای اروپایی، تقریباً دو سوم آن‌ها گفته‌اند که نمی‌خواهند یک بار دیگر آلودگی‌های هوای دوران ماقبل کرونا را تجربه کنند و در این خصوص از هیچ تلاشی دریغ نخواهند کرد. به همین دلیل، بسیاری از مقامات ارشد اروپایی در نظر دارند برنامه‌هایی جامع با هدف ایجاد شهرهایی بهتر، پایدارتر و برابر برای همه ساکنان در پیش گیرند.
برنامه‌ریزان کلانشهر میلان ایتالیا در همان اوایل ظهور ویروس کرونا در جهان تصمیم گرفتند با هدف دستیابی به هوای پاک و سلامت عمومی، فضاهای بیشتری برای دوچرخه‌سواری و پیاده‌روی در اختیار مردم قرار دهند. مقامات رسمی در طرح "خیابان‌های باز" مسیری ۳۵ کیلومتری را که پیش از این برای تردد خودروها استفاده می‌شد، به مسیری برای رفت و آمد امن عابران پیاده و دوچرخه‌سواران تبدیل کردند.
حتی قبل از گسترش ویروس کرونا نیز، مقامات میلان می‌دانستند که پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری ایمن‌ترین و مقرون‌به صرفه‌ترین روش‌های تردد مردم یک شهر به حساب می‌آید. به همین دلیل سال‌های پی در پی تلاش کرده‌اند دسترسی مردم به خدمات اولیه را در محل سکونتشان فراهم آورند تا شهروندان برای طی کردن مسافت‌های طولانی جهت تهیه مایحتاج خود مجبور به استفاده از خودروی شخصی و وسایل حمل و نقل عمومی نشوند.
شیوع بیماری کرونا بهانه‌ای شد تا این گرایش شدت پیدا کند و مقامات رسمی میلان طرح ایجاد محله‌های ۱۵ دقیقه‌ای برای دوران پساکرونا را مطرح کنند. در چنین مناطقی مردم حداکثر با ۱۵ دقیقه پیاده‌روی یا دوچرخه‌سواری در خیابان‌های اطراف، به تمام ملزومات خود دست می‌یابند. در چنین محله‌هایی، شهر در اختیار مردم و نه خودروها قرار دارد و به همین دلیل حس برابری در میان مردم بیشتر از مناطق دیگر است چراکه ساکنان آن‌ها از طریق پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری تردد می‌کنند.
نظر شما