سلیمان میرزاپور در گفت و گو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: نبود وجود عدالت فضایی یا عدالت جغرافیایی در آمایش سرزمینی علت به وجود آمدن حجم گسترده مهاجرت‌هایی است که به ایجاد و توسعه مناطق حاشیه‌ای منجر می‌شود.
وی با بیان اینکه نباید وجود مناطق حاشیه‌ای به منزله یک آسیب اجتماعی تلقی شود، تاکید کرد: بی‌توجهی به وضع این مناطق و نبود عدالت اجتماعی به ایجاد و افزایش آسیب‌های اجتماعی در آن‌ها منجر می‌شود، بنابراین با اجرای دقیق اصول بازآفرینی می‌توان تهدیدهای بالقوه موجود در این مناطق را به فرصت‌هایی برای رشد و سازندگی تبدیل کرد.
استاد برنامه‌ریزی شهری دانشگاه خرم‌آباد با بیان اینکه شهرداری‌ها به این دلیل که از مناطق حاشیه‌ای کسب درآمد نمی‌کنند، رغبت کمتری برای سرمایه‌گذاری در آن دارند، تصریح کرد: ضعف بنیه اقتصادی هزینه شهروندان ساکن در مناطق حاشیه‌ای سبب می‌شود میزان عوارض و مالیات پرداختی از سوی آنان کمتر باشد و از سوی دیگر سرمایه‌گذار بخش خصوصی نیز تمایلی به فعالیت در این مناطق نداشته باشد که این مسائل در نهایت به بی عدالتی هر چه بیشتر دامن می‌زند.
میرزاپور ادامه داد: بسیاری از کشورها برای توانمندسازی حاشیه‌نشین‌ها امکانات اولیه بهداشتی را برای ساکنان آن‌ها فراهم می‌کنند و با آموزش‌های شغلی که به ساکنان این محلات خصوصاً خانم‌ها داده می‌شود موجب توانمندی اقتصادی آنان را فراهم می‌کنند.
وی با بیان اینکه اشتغال به کارهایی مانند دستفروشی به افزایش آسیب‌های مناطق حاشیه‌نشین منجر خواهد شد، خاطرنشان کرد: بخش زیادی از درآمد حاشیه‌نشینان صرف تأمین مسکن مناسب می‌شود، بنابراین صندوق‌های حمایتی با در اختیار قرار دادن تسهیلات مناسب می‌توانند زمینه توجه این گروه از شهروندان به رعایت مسائل آموزشی و بهداشتی را فراهم کنند.
نظر شما