به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، با توجه به شرایط خاص و سریع‌الانتقال بودن کووید -۱۹ از زمان شیوع این بیماری فراگیر و الزام برای تعطیلی مشاغل و مدارس، تردد خودرو در بسیاری از خیابان‌های شهری با کاهشی چشمگیر مواجه بوده و شهرها آرام‌تر شده است. با این حال خیابان‌ها هنوز زنده‌اند و آنچه که به این فضاهای گسترده شهری حیات می‌بخشد حضور مردم است. در وهله کنونی خیابان‌های شهری شاهد عبور گسترده دوچرخه‌ها، اسکوترها و عابرین پیاده است، دوستان در فاصله‌های معین ایستاده و با هم گپ می‌زنند و بسیاری از ساکنان شهرها در جستجوی سایه درختان قدیمی چنار، نارون و کاج طول خیابان را بالا و پایین می‌روند.
هرچند در اوضاع فعلی سنگینی بزرگ کردن بچه‌ها در اوضاعی کاملاً آشفته، استرس ناشی از اخراج و بیکار شدن به دنبال رکود اقتصادی و نگرانی‌های موجود پیرامون آسیب‌پذیری زندگی در دوران فراگیری یک بیماری خطرناک و واگیردار به‌شدت احساس می‌شود و بحران سلامتی، نابرابری‌های پیشین جامعه را شدت بخشیده و زندگی بسیاری از مردم ضعیف را تحت تبعات خود قرار داده است، می‌توان گفت که شرایط پیش آمده فرصت مناسبی برای بازگرداندن پایداری به شهرها و در نتیجه افزایش سطح سلامت جسمی و روحی و روانی ساکنین آن‌ها را فراهم آورده است که برای بهره‌مندی از آن، داشتن احساس سرخوشی در میان تمامی مشکلات ایجاد شده به‌دنبال شیوع کووید -۱۹ نکته‌ای ضروری و بسیار مهم است و قرنطینه و تعطیلات اجباری این فرصت را به‌طور کامل مهیا می‌کند.
همانطور که بسیاری از ایده‌پردازان اعلام کرده‌اند، چنانچه یک فرد با مهارت جدیدی از دوران قرنطینه عبور نکند، این بدان معناست که در طول عمر خود هرگز با کمبود وقت مواجه نبوده بلکه از نبود نظم و انضباط در رنج است. بنابراین می‌توان سرخوشی را به کمک بالا بردن سطح خلاقیت در هنر، ایجاد فرصتی برای ارزیابی مجدد اهداف و اولویت‌ها، نگریستن به طبیعت به‌عنوان یک ناجی و مرهم و نیز تمرکز مجدد روی دورکاری و برخورداری از مزایای آن به‌دست آورد.
از آنجایی که در وهله کنونی به اکثر مردم جهان توصیه شده است که تا جای ممکن در خانه بمانند، می‌توان برای به دست آوردن این احساس روی فضاهای شخصی، لذت‌های ساده خانوادگی و برگزاری مراسم کوچک و خاص تمرکز کرد و علی‌رغم وجود محدودیت‌هایی همچون جدا شدن از دوستان و فامیل، بی‌حوصلگی و کسل شدن کودکان، لغو شدن مسافرت‌ها و محرومیت از اکثر تفریحات ، از فرصت پیش رو بیشترین بهره را برد. مثلاً برای آن دسته از افراد خوش‌شانسی که می‌توانند از راه دور به فعالیت‌های کاری خود رسیدگی کنند، شرایط ویژه و کمیابی برای گذراندن وقت بیشتر در جوار سایر اعضای خانواده، کسب مهارت‌های جدید و پرداختن به تمامی علایق و فعالیت‌های به تعویق افتاده فراهم آمده است. نبود سر و صدای ماشین‌ها و عابرین پیاده در کوچه و خیابان که در اکثر مناطق به‌عنوان جنبش "خیابان‌های کم‌فعالیت" شناخته می‌شود نیز شرایط مناسب برای استراحت و کسب آرامش در محیط خانه را در اختیار ساکنان شهرها قرار داده است.
این جنبش در راستای محدود کردن ترافیک در محله‌های شلوغ به‌منظور افزایش فعالیت‌های اجتماعی ساکنان آن‌ها در فضاهای باز شکل گرفته و هدف آن بازپس‌گیری فضاهای عمومی برای فراهم آمدن شرایط پیاده‌روی، دویدن، اسکیت‌بازی، دوچرخه‌سواری و هر فعالیت دیگری است که منجر به تقویت روحیه در کنار ارتقای سلامت جسمانی و حفظ فاصله تعیین شده اجتماعی می‌شود. این اقدامات هرچند ممکن است با تأخیرات چند دقیقه‌ای برای رسیدن به مقصد همراه باشد ولی نقش بسزایی در بهبود سلامتی و افزایش کیفیت زندگی ایفا می‌کند و عملی شدن آن به مرور زمان با تغییرات مثبت طولانی‌مدت در اغلب شهرهای اتومبیل‌محور همراه خواهد بود.
جنبش مذکور، خصوصاً برای افرادی که در جستجوی آرامش هستند منجر به حذف تمامی عوامل مخل آسایش می‌شود و شرایط لازم برای تمرکز روی توانایی‌ها و مهارت‌های فردی در راستای مشاغل و نیز آینده خانواده‌ها را فراهم می‌آورد، روابط خانوادگی را بهبود می‌بخشد و منجر به از سرگیری تمامی ارتباطاتی می‌شود که به دلیل مشغولیت زیاد و ضیق وقت از هم گسسته بود.
تمرکز روی مردم به‌جای اتومبیل‌ها و شکل‌گیری جنبش‌هایی در راستای تغییر کاربری خیابان‌ها برای تردد وسایل نقلیه موتوری، نقش چشمگیری در ایجاد زمان و فضای بیشتر برای بودن در کنار دوستان و عزیزان فراهم می‌آورد و با توجه به ماهیت ورزشی فعالیت‌هایی که با اتومبیل‌ها جایگزین می‌شود سهم بسزایی در افزایش سلامت جسمی و حتی روحی ساکنان شهرها دارد. بدین‌وسیله می‌توان از فرصت قرنطینه بیشترین بهره را برد و با تعمیم محدودیت‌های شکل گرفته در این زمان به دوران پساکرونا، به ایجاد شهرهایی سالم و زیبا پرداخت که شهروندانی با سلامتی کامل را در خود جای داده‌اند.
نظر شما