به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، NGC 2188، یک کهکشان مارپیچی میلهای است که از زاویه دید زمین تنها بهصورت یک نوار باریک متشکل از ستارگان گوناگون دیده میشود. اینگونه بهنظر میرسد که بازوهای مارپیچی و مرکز کهکشان به مرور از زمین فاصله گرفته و تنها لبه بیرونی دیسک آن برای ساکنان زمین قابل مشاهده است. اخترشناسان ناسا برای توصیف شکل این کهکشان، آن را به بشقابی تشبیه کردهاند که با چرخاندن آن در دست تنها لبه بیرونی کهکشان در مقابل دید قرار گرفته و بخشهای داخلی آن را نمیتوان مشاهده کرد.
مطالعات شده روی برآمدگی مرکزی داخلی و دیسک خارجی و همچنین بررسی رنگ ستارهها، NGC 2188 را در دستهبندی کهکشانهای مارپیچی قرار داده است. به طورکلی در کهکشانها، ستارههای داغ و جوان با درخششی به رنگ آبی و ستارههای پیرتر و سردتر در طیفهای رنگی قرمز دیده میشوند و کهکشان کمنور NGC 2188 میزبان هر دو دسته از این ستارگان به رنگهای آبی و نارنجی است.
بررسیهای جدید نشان میدهد که توزیع گازها و ستارهها در این کهکشان دارای تفاوتهای اساسی با سایر کهکشانهای مشابه است تا جایی که انتهای دیسک نوری آن به شدت کمبود گاز دارد، اما گازهای بدون رنگی تا هاله موجود در فاصله دو کیلومتری خط میانی کهکشان کشیده شده است. این امر نشان میدهد هر چند NGC 2188، کهکشانی فعال و کنشگرا نیست، اما سیستم داخلی آشفتهای دارد.
اتصالات دیسک-هاله میانستارهای (interstellar disk-halo connection) این کهکشان بسیار جالب توجه بوده و در تصاویر ارسالی هابل وجود گازهای یونیزه چشمگیری که از یک مجموعه بزرگ ستارهساز به داخل هاله گسترش یافته، کاملاً مشخص است. مساحت NGC 2188 حدود ۵۰ هزار سال نوری یعنی به اندازه نصف کهکشان راه شیری است و در صورت فلکی کبوتر در فاصله ۲۷ هزار سال نوری از زمین قرار دارد.
نظر شما