زندگی در محله‌های قدیم هنوز هم جریان دارد

در میان فوتبالیست‌هایی که علاوه بر فوتبال، در علم هم مسیر خوبی را پیش گرفتند و در رشته مربوط به ورزش موفق شدند، باید نام ابراهیم شکوری را در بالای لیست قرار داد.

به گزارش ایمنا، بازیکن سابق سایپا و پرسپولیس که با دو تیم سابقه قهرمانی در ایران را دارد و در همان دوران فوتبال تحصیل دانشگاهی را ادامه داد و درست در روزهایی که فوتبالش رو به پایان بود، امتحان جامع دکتری در رشته مدیریت ورزشی را با موفقیت پشت سر گذاشت و در اوج جوانی به عنوان دبیر کل فدراسیون فوتبال مطرح شد و در دوران مدیریتش در فدراسیون فوتبال، یکی از مهم‌ترین پرونده‌های تاریخ فوتبال ایران که حضور زنان در ورزشگاه بود را مدیریت کرد. با بازیکن سابق پرسپولیس و مدیر فعلی فوتبال ایران درباره محله کودکی‌اش به گفت‌وگو نشستیم. این گفتگو را که پیش‌تر در «دوازدهمین شماره مجله الکترونیک شهر گاه» منتشر شده است، در ادامه می‌خوانید:

به عنوان اولین سوال درباره محله‌های کودکی‌ات بگو. اینکه در چه محله‌هایی بودی.

در محله فلاح به دنیا آمدم که از محله‌های معروف تهران است، تا ۸ سالگی در فلاح بودم و بعد به امام‌زاده حسن نقل مکان کردیم. در مجموع بچه منطقه ۱۷ حساب می‌شوم و دوران کودکی و نوجوانی و تا حدودی جوانی را در همین منطقه دنبال کردیم و فوتبال و درس را در همین منطقه دنبال کردم. در بحث فوتبال کانون میثم و ابوذر وجود داشت و یک زمین خاکی معروف به اسم زمین میلان داشتیم که اکثر فوتبالیست‌های معروف مثل رضا شاهرودی، علیرضا منصوریان و وحید هاشمیان از این زمین فوتبال‌شان را شروع کردند و من هم این افتخار را داشتم که در این محل به دنیا آمدم و در اینجا بزرگ شدم.

حس و حالت به محله قدیمی‌ات چیست؟

واقعاً زندگی در محله‌های قدیم هنوز هم جریان دارد و حال و هوایش با قسمت‌های دیگر که به اصطلاح ما بچه‌های جنوب شهر به آن بالای شهر می‌گوئیم کاملاً متفاوت است. در این محله‌ها همه با هم صمیمی هستند و دوستی‌ها باثبات‌تر و پایدارتر است و حال و هوای خیلی خوبی دارد. الان هم محل زندگی‌ام عوض شده به بهانه‌های مختلف مثل ماه محرم و ماه رمضان به محل قدیمی می‌روم و زندگی را کاملاً حس می‌کنم.

شیرین‌ترین خاطره‌ای که از محله کودکی و نوجوانی‌ات به خصوص در بحث فوتبال داری چیست؟

در بحث فوتبال بهترین خاطره ما به همان کانون میثم و ابوذر و زمین میلان بر می‌گردد. یادم می‌آید یک تیم‌هایی داشتیم که در مقطعی من در هر چهار رده نوجوانان، جوانان، امید و بزرگسالان بازی می‌کردم. یک سالی شد که از این چهار تیم‌مان، سه تیم به لیگ برتر صعود کرد. الان که آن روزها را مرور می‌کنم به خودم می‌گویم که ما آن زمان در یک روز سه الی چهار مسابقه را بازی می‌کردیم، واقعاً چقدر آن فوتبال در محله‌های کودکی‌مان لذت‌بخش بود و چقدر ما عاشق فوتبال بودیم. هر کوچه برای خودش یک تیم داشت و زمانی که مدارس تعطیل می‌شد همه مشغول فوتبال بودند و حالا از همین تیم‌ها بازیکن‌های بزرگی هم معرفی شدند که همانطور که گفتم در نسل قدیم رضا شاهرودی، جواد زرینچه، علیرضا منصوریان، وحید هاشمیان بودند و در همین نسل اخیر هم مهرداد و میلاد محمدی دو لژیونر فوتبال کشورمان را هم از همین محل داریم که با همین زمین خاکی‌ها معرفی شدند. نکته جالبی که در محله ما وجود داشت این بود که ما چپ پاهای خوبی داشتیم، از رضا شاهرودی بگیرید تا میلاد محمدی و خود من همه چپ پاهای این منطقه بودیم که نسل به نسل بالا آمدیم.

الان که به محله قدیمی‌ات سر می‌زنی بیشترین تغییری که برائت چشمگیر شده، چیست؟

بیشتر ساختمان‌ها تغییر کرده است و یک مقدار بحث نوسازی لحاظ شده اما همان حال و هوای قدیم را دارد و رفاقت‌ها پابرجاست. زمین‌های خاکی دیگر وجود ندارد و تبدیل به چمن مصنوعی شده است. دیگر امکان این وجود ندارد که بچه‌ها به صورت رایگان از زمین خاکی استفاده کنند و باید برای استفاده از چمن مصنوعی پول پرداخت کنند.

خیلی کوتاه محل کودکی‌ات را تعریف کن.

محله خودمان را باید محله بامعرفت‌ها بدانیم و هر جا حرف محله ما می‌شود روی مرام و لوطی‌گری حرف می‌شود. می‌توان گفت که لوطی‌گری در خون بچه‌هاست، جز محله‌هایی است که بچه‌ها به سختی زندگی می‌کنند و موفق می‌شوند.

به عنوان سوال آخر، تأثیر محله‌ای که زندگی می‌کردی به عادت‌ها و رفتارهایت چقدر بوده است؟

قطعاً خیلی تأثیرگذار بوده و ما دورانی که شکل گرفتیم را در این محله بودیم و باعث شده ما یاد بگیریم با سختی‌ها کنار بیاییم و برای رسیدن به هدف تلاش و کوشش بیشتری کنیم. بچه‌های محل ما اکثراً روی پای خودشان ایستاده‌اند و بچه‌های معتقدی هستند. شما محرم به محل ما سر بزنید کاملاً جو محرم را احساس می‌کنید.

کد خبر 442894

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.