وقتی فریاد آزادی خواهی وارد میدان ورزش شد

المپیک همیشه حاوی خاطرات بزرگی در تاریخ بوده است؛ قهرمانی‌ها، افتخارات و پیروزی‌ها، اما روز ۵ سپتامبر ۱۹۷۲ اتفاقی در المپیک مونیخ افتاد که آن را برای همیشه در تاریخ ثبت کرد.

به گزارش خبرنگار ایمنا، جنگ‌های تاریخ هیچگاه بدون عواقب نبوده‌اند؛ آتش جنگ‌های صلیبی، جنگ‌های جهانی، جنگ‌های داخلی و البته اشغال خاک ضعفا به دست قدرتمندان هیچگاه بدون اتفاق بعدی خاموش نشده است.

آلمان پس از برگزاری المپیک برلین در سال ۱۹۳۶ تحت حکومت نازی‌ها، تلاش زیادی برای کسب سهمیه میزبانی المپیک ۱۹۷۲ در مونیخ کرد تا چهره نظامی و نسبتاً منفور خود را در دنیا از بین ببرد و به همین دلیل بازی‌ها با کمترین تعداد نیروهای امنیتی و نظامی برگزار می‌شد.

این موضوع از ابتدا ترس یهودیان حاضر در بازی، به خصوص بازیکنان و اعضای کاروان رژیم صهیونیستی را به دنبال داشت که رفته رفته به دلیل اعتراضات، به تیم امنیتی این کاروان افزوده شد.

پس از نزدیک به دو هفته از شروع المپیک در آلمان، عصر روز دوشنبه ۴ سپتامبر، ورزشکاران کاروان رژیم صهیونیستی که برای استراحت به بیرون از کمپ رفته بودند، پس بازگشت در ساعت ۴:۳۰ روز پنجم سپتامبر، هشت دوچرخه سوار که به خود لقب گروه سپتامبر سیاه داده و خود را جزئی از گروه آزادی بخش فلسطین می‌دانستند، با کیف‌هایی پر از سلاح وارد دهکده المپیک شدند.

آنها که کلید اطاق‌های کاروان رژیم صهیونیستی را دزدیده بودند، رفته رفته وارد اطاق‌ها شده و در نهایت با ۱۷ گروگان در دهکده المپیک ماندنی شدند. این افراد از فلسطینیان حاضر در کمپ مهاجران لبنانی، سوری و اردنی بودند و با نام‌های عیسی (رهبر آنها که دو برادر او در زندان‌های صهیونیست‌ها بودند)، تونی، پائولی، صلاح، ابو هالا، بادران، دناوی و سمیر شناخته می‌شدند.

درخواست گروگان‌گیرها آزادی ۲۳۴ زندانی عرب و غیرعرب حاضر در زندان‌های رژیم صهیونیستی بود که در ابتدا، اسرائیل اعلام کرد که تخت هیچ شرایطی با این افراد مذاکره نخواهد کرد؛ زیرا آن‌ها مذاکره و آزادی زندانیان را مقدمه‌ای برای اتفاقات شبیه به این در آینده می‌دانستند.

اما شرایط برای آلمان‌ها حتی سخت‌تر از سایرین بود؛ آن‌ها پس از جنگ با یهودیان به دنبال جلب اعتماد جهان بودند و حالا یهودیان در این کشور به گروگان گرفته شده بودند. دولت آلمان اجازه ورود گروه نظامی ویژه رژیم صهیونیستی را نداد، اما دو پیشنهاد به گروگان گیران داد؛ هرچقدر که می‌خواهید پول گرفته و یا به تعداد نفرات یهودی حاضر، افراد ارشد دولت آلمان را به گروگان بگیرید کهدهر دو پیشنهاد توسط اعضا سپتامبر سیاه رد شد.

تمامی این کش و قوس‌ها باعث شد تا عیسی برای رسیدن به درخواستش ضرب‌العجل پنج دقیقه‌ای تعیین کند.

مسابقات المپیک قرار بود به روند عادی خود ادامه دهد اما پس از کشته شدن اولین گروگان، این مسابقات ۱۲ ساعت به تعویق افتاد. پس از این اتفاق، پلیس آلمان با لباس مبدل وارد صحنه شد، اما مشکل آن‌جا بود که تلاش‌های پلیس به صورت زنده از تلویزیون پخش می‌شد و گروگان گیرها نیز آن را می‌دیدند و همین اقدام باعث تهدید عیسی و عقب نشینی پلیس آلمان شد.

پس از این اتفاقات، مقامات با خواسته اعضا گروه سپتامبر سیاه که انتقال آنها و گروگان‌ها از طریق هلیکوپتر به پایگاه فورستنفلدبروک موافقت کردند. آن وقت بود که پلیس فهمید تعداد فلسطیتنیان نه چهار نفر بلکه هشت نفر است. زمانی که آن‌ها به پایگاه رسیدند با هواپیمایی خالی روبرو شدند. بویئنگ ۷۲۴، هواپیمایی که قرار بود آن‌ها را به مصر ببرد. به این ترتیب متوجه شدند که فریب خورده‌اند.

هنگامی که پنج تک تیرانداز آلمانی در ساعت ۲۳ به روی آن‌ها آتش گشودند، فاجعه روی داد. آن‌ها تنها سه تن از گروگان گیرها را کشتند و نیمه شب بقیه آن‌ها تصمیم گرفتند تا به زندگی تمام ورزشکاران پایان دهند. در این زمان تیراندازی در فرودگاه فورستنفلدبروک میان گروه سپتامبر سیاه و آلمان‌ها آغاز شد که تا ساعت یک و نیم بامداد روز ۶ سپتامبر ادامه داشت.

پس از این اتفاق، رسانه‌ها رسانه‌ها خبر از کشته شده شدن ۱۱ نفر از اعضا کاروان رژیم صهیونیستی (شامل ۵ ورزشکار و ۶ مربی) و پنج نفر از افراد گروه سپتامبر سیاه دادند.

شهدا فلسطینی در کشور لیبی، با تمامی تشریفات نظامی دفن شدند. که رژیم صهیونیستی این اقدام را با حمله‌های نظامی به سوریه و لبنان پاسخ داد و در ادامه نیز تحقیقات موساد منجر به کشته شدن برخی از گروگان گیران و مردم عادی در طی چندین حمله دیگر بود.

سال‌ها بعد روزنامه نیویورک تیمز اسنادی را در مورد این حادثه و کشته شدن ورزشکاران رژیم صهیونیستی منتشر کرد که زوایای جدیدی از آن را نشان می‌داد.

چند روز بعد از انتشار اسناد، رژیم صهیونیستب با اتکا به سر و صدایی که پرونده‌های مونیخ به راه انداخته بود خبرنگاران را به گشتی نادر در بایگانی‌های ملی اسرائیل دعوت کرد.

خبرنگار نیویورک تایمز در مورد این دعوت می‌نویسد که طبق اسناد بابگانب اسرائیل، دفتر نخست‌وزیری با درخواست غیرمحرمانه شدن زودتر از موعد صورت‌جلسهٔ نشست‌های امنیتی هیئت دولت در آن هنگام مخالفت کرد.

به گزارش روزنامه معروف یدیعوت احرونوت، انتشار بقیهٔ اسناد المپیک مونیخ پس از ماه‌ها مذاکره بین این روزنامه، متصدیان بایگانی و دفتر نخست‌وزیری صورت گرفت و بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی به علت آنکه شاید انتقاد شدید از آلمان که در اسناد آمده، باعث آسیب دیدن روابط کشورش با آلمان شود با غیرمحرمانه شدن زودتر از موعد بحث‌های امنیتی هیئت دولت مخالفت کرده بود.

اما به گفته یکی از مقامات دفتر نخست‌وزیری رژیم صهیونیستی که اختیارات لازم برای بحث علنی راجع به این موضوع را نداشت، تصمیم مبنی بر رعایت مقررات مربوط به انتشار اسناد المپیک مونیخ ناشی از ملاحظات دیپلماتیک نبوده است.

آلمان اسناد خود راجع به ماجرای المپیک مونیخ را در دسترس عموم قرار داده و مجلهٔ آلمانی اشپیگل هم افشاگری‌هایی در این مورد کرده، به طوری که به تازگی مقاله‌ای راجع به این اسناد منتشر کرده است که نشان می‌دهد آلمان سال‌ها پس از واقعه مونیخ نیز تماس‌های پنهانی خود با سازمان‌دهندگان فلسطینی این عملیات را حفظ کرده است.

برای بسیاری از یهودیان، رفتار مقامات آلمان که در اسناد ۱۹۷۲ منعکس شده و رژیم صهیونیستی اجازه انتشارشان را داده، به خودی خود ناخوشایند است. در کنار برخی بحث‌ها و گزارش‌های داغ که در مورد کوتاهی‌های نهادهای اطلاعاتی رژیم صهیونیستی و قصورشان در حفاظت از ورزشکاران مطرح شده است، این اسناد جزئیات ارتباطات پراضطرابی را برملا می‌کند که در بحبوحه ماجرا شکل گرفته بود، برای مثال رایزنی‌هایی با مقامات آمریکایی برای تعویق یا لغو المپیک صورت گرفته بود.

یکی از پیام‌هایی که سفارت رژیم صهیونیستی در بن ارسال کرده بود و به تازگی از بایگانی بیرون آمده است، موضوع تحریک‌کننده دیگری را مطرح می‌کند که راجع به اسرار دیگری است نه چند و چون عملیات مونیخ. طبق این سند خبرساز، کمیته المپیک و مقامات آلمان غربی در آغاز تصمیم نداشتند بازی‌ها را متوقف کنند تا مبادا در عملیات پلیس وقفه‌ای ایجاد شود و همچنین به خاطر آنکه "تلویزیون آلمان برنامهٔ دیگری نداشت که پخش کند. "

کد خبر 442346

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.