به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، در کشور متراکم و بهره‌ور سنگاپور بهترین راه برای ایجاد رفتارهای پایدارتر در مصرف‌کنندگان که حتی از آموزش نیز کارایی بیشتری دارد، اتخاذ سیاست‌های تغییر رفتار و ارائه تسهیلات محسوب می‌شود زیرا بسیار سریع‌تر از آموزش می‌تواند به مردم بیاموزد که چرا لازم است به کسب عادت‌های دوستدار محیط زیست روی آورند. البته نمی‌توان گفت که در این زمینه آموزش بی‌تأثیر است ولی بررسی‌ها نشان داده است که ارائه تسهیلات بیشترین نقش را در این زمینه ایفا می‌کند. در حقیقت مردم به‌طور باطنی نمی‌خواهند به محیط زیست آسیب بزنند ولی اقدامی می‌کنند که برای آن‌ها راحت‌تر باشد، مثلاً گرفتن کیسه پلاستیکی از فروشندگان برای حمل خریدها هرچند برای محیط زیست مناسب نیست، برای خریداران گزینه‌ای بسیار راحت‌تر از حمل کیسه‌های قابل استفاده مجدد محسوب می‌شود.
بنا بر آمار به دست آمده روزانه در این کشور حدود ۱۳ هزار نفر از کیسه‌های پلاستیکی استفاده می‌کنند که البته با توجه به همه‌گیری کووید -۱۹ و نیاز عمده بخش‌های سلامت و بهداشت به استفاده از کیسه‌های یکبارمصرف این آمار با افزایش چشمگیری مواجه بوده است. علاوه بر این وزیر محیط زیست سنگاپور اعلام کرده است علی‌رغم این که بسیاری از کشورهای جهان دنبال حذف اثرات زیست‌محیطی پلاستیک‌ها، استفاده از آن‌ها را ممنوع اعلام کرده‌اند دولت این کشور هیچ برنامه‌ای برای حذف پلاستیک و ممنوعیت استفاده از آن ندارد. از سوی دیگر گفته می‌شود خرید محصولات زیست‌تخریب‌پذیر که برخلاف پلاستیک‌ها به عناصر طبیعی تجزیه می‌شوند در سنگاپور هیچ نقشی در کمک به حفظ کره زمین ایفا نمی‌کند چرا که هم هزینه تولید انرژی و نیز میزان کربن حاصل از تولید این محصولات بسیار بیشتر از دیگر تولیدات این کشور است و هم با توجه به تفکیک نشدن زباله‌ها، همه این مواد با هم در نیروگاه‌های تبدیل زباله به انرژی سراسر کشور سوزانده می‌شوند. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که برای محافظت از محیط زیست اجتناب از خرید این محصولات می‌تواند مؤثرتر از خرید آن‌ها باشد.
علاوه بر این بخش عمده‌ای از مردم سنگاپور به تصور این که محصولات تجزیه‌پذیر مورد استفاده آن‌ها به طبیعت آسیب نمی‌رساند، با خیال راحت در حجم بالا اقدام به خرید آن‌ها می‌کنند حال‌آنکه هر چند مواد زیست‌تخریب‌پذیر در نهایت به طبیعت بازمی‌گردند، در اکثر مواقع بقایای فلزی آن‌ها در خاک باقی می‌ماند یا تبدیل به ذراتی می‌شوند که ماندگاری آن‌ها در طبیعت به اندازه پلاستیک‌ها طولانی است. البته این گزینه نسبت به استفاده از پلاستیک‌ها مزایای بیشتری دارد ولی تبدیل مواد به کمپوست مورد استفاده برای گیاهان غنی از مواد مغذی و مفید، گزینه مناسب‌تری محسوب می‌شود. این اقدام در طول دوران فراگیری کووید -۱۹ و الزام مردم به قرنطینه خانگی طرفداران بسیاری پیدا کرده است زیرا شهروندان بیشتر به آشپزی می‌پردازند و دورریز غذایی بیشتری تولید می‌کنند. بنابراین در این کشور بیش از هر چیز لازم است که محصولات با استفاده از سیستم‌های برچسب‌گذاری استاندارد، مصرف‌کنندگان را از زیست‌تخریب‌پذیر بودن یا دارا بودن قابل کمپوست شدن، همچنین تمامی موارد مورد نیاز برای بهترین شیوه تخریب و تبدیل آن‌ها آگاه کنند.
در حالت کلی اتخاذ یک سیاست ساده و مبتنی بر ارائه تسهیلات می‌تواند نرخ بازیافت را در سنگاپور که در میان کشورهایی با کمترین میزان بازیافت قرار دارد، بهبود بخشد. یکی از عمده‌ترین دلایل و موانع موجود برای افزایش میزان بازیافت در این کشور آلودگی مواد قابل بازیافت محسوب می‌شود که این مشکل به رفتار مصرف کننده بازمی‌گردد زیرا در حدود ۴۰ درصد از مواد قابل بازیافت که از سطل‌های بازیافت آبی‌رنگ تعبیه شده در زیر بلوک‌های آپارتمانی مرتفع شهر جمع‌آوری می‌شود با مواد غذایی مخلوط هستند و درنتیجه نمی‌توان آن‌ها را بازیافت کرد. دلیل این رفتار مردم این نیست که تمایلی به تفکیک مواد بازیافت شدنی ندارند بلکه مسأله این است که گزینه مناسبی برای این اقدام در دسترس آن‌ها نیست و تعبیه سطل‌هایی برای تفکیک زباله‌ها در سراسر شهر می‌تواند این امکان را در اختیار شهروندان قرار دهد. در حال حاضر سنگاپور نخستین گام‌ها را در این زمینه برداشته و ساختمان‌های مسکونی جدید را به سیستم‌های پرتاب زباله‌ای با مسیرهای جداگانه برای انتقال پسماندهای قابل و غیر قابل بازیافت ساکنان به کانتینرهای جمع‌آوری زباله مجهز کرده است.
با توجه به این موارد در حال حاضر تمرکز دولت سنگاپور به‌منظور افزایش مصرف پایدار در کشور باید روی کاهش میزان مصرف قرار بگیرد و نه انواع آن چراکه سیاست‌های زیست‌محیطی فعلی این کشور به جای بازیافت، بر مبنای "امتناع و کاهش" قرار دارد و مسئولین آن سوزاندن زباله‌ها و تبدیل آن‌ها به انرژی را نسبت به مصرف انرژی برای بازیافت‌شان ارجح می‌دانند. بااین‌حال، علی‌رغم این‌که در سال گذشته تنها چهار درصد پلاستیک تولیدشده در سنگاپور بازیافت شد، اخیراً وزارت محیط زیست این دولت شهر از برنامه‌های خود برای افزایش ظرفیت بازیافت خبر داده است و قصد دارد میزان بازیافت داخلی را تا چند برابر افزایش دهد.
نظر شما