تغییر در زیرساخت‌های شهری برای کاهش اثرات کرونا

پاندمی کرونا فرصتی بسیار گرانبها برای برنامه‌ریزان شهری بشمار می‌رود تا نقص‌های طراحی‌های شهری را در زمینه مسکن، حمل‌ونقل و فضاهای عمومی برطرف کنند و وضع همه شهروندان را به‌طور برابر مورد توجه قرار دهند.

به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، عدالت زیست‌محیطی پیامدهای سلامتی فراوانی دارد که کووید -۱۹ نیز از این تأثیرپذیری مستثنی نیست. با توجه به تحقیقات متعدد شده در طول تاریخ زندگی بشر، مردم ساکن در مناطق فقیرنشین و کم‌درآمد نسبت به سایر ساکنان یک شهر امکانات زیست‌محیطی کمتری دارند و بیشتر در معرض خطرات و سوانح محیطی قرار می‌گیرند. در نتیجه احتمال ابتلای آن‌ها به بیماری‌های مرتبط با کاستی بهداشت بیشتر و امید به زندگی نیز در آن‌ها بسیار پایین‌تر از ساکنان مناطق غنی‌نشین است. ارتباط دوسویه آسیب‌پذیری‌های زیست‌محیطی و اجتماعی با شیوع کووید -۱۹ در سراسر جهان خطر ابتلا به این بیماری و مرگ ناشی از آن را به‌طور چشمگیری افزایش داده است و علی‌رغم اقدامات گسترده‌ای نظیر پیاده‌راه‌سازی و گسترش فضاهای سبز برای مهار شیوع ویروس کرونا در بسیاری از شهرهای دنیا هنوز هم نقش نابرابری در ابتلا، آسیب‌پذیری و سایر پیامدهای ناشی از شیوع کووید -۱۹ بر اقشار کم‌درآمد کاملاً واضح است. در حقیقت باید توجه داشت که تمرکز روی ساماندهی زیرساخت‌های شهری مانند مسکن، حمل‌ونقل و فضاهای عمومی که می‌تواند برنامه‌ریزان را به سمت ایجاد مناطقی با امکانات برابر برای تمام اعضا جامعه سوق دهد، عاملی مؤثر در کاهش شیوع بیماری‌های واگیری نظیر کرونا در آینده محسوب می‌شود.

مسکن

هرچند تحقیقات حاکی است که تراکم جمعیتی باعث افزایش شیوع بیماری‌های واگیر هم‌چون کووید -۱۹ می‌شود، زندگی تعداد زیادی از انسان‌ها در یک فضای کوچک که مانعی برای دسترسی آن‌ها به فضای کافی است می‌تواند نقش مهم‌تری در انتقال ویروس از یک فرد به دیگری داشته باشد. برای مثال در بریتانیا شیوع ویروس کرونا در پنج منطقه پرجمعیت پایتخت ۷۰ درصد بیشتر از مناطقی با کم‌ترین جمعیت بود. بنا بر تحقیقات در مناطق پرجمعیت اغلب افراد فقیر و کم‌درآمد ساکن بودند حال آن‌که ساکنان مناطق کم‌جمعیت را افرادی ثروتمندی تشکیل می‌دادند که در خانه‌هایی بزرگ و با فاصله‌های زیاد از سایر اعضا سکونت داشتند. بنابراین می‌توان گفت که لازم است برنامه‌ریزان در طراحی‌های شهری خانه‌هایی مقرون‌به‌صرفه، ایمن و بزرگ طراحی کنند که در صورت شیوع یک بیماری همه‌گیر نظیر کووید -۱۹، ساکنان آن بتوانند فاصله خود را با سایر اعضای خانواده حفظ کنند.

از سوی دیگر مقامات رسمی هر شهر باید قوانین خاصی برای پرداخت اجاره‌بها وضع کنند تا گروه‌های آسیب‌پذیر جامعه در صورت مواجهه با مسائلی نظیر بحران فعلی مهلت کافی برای پرداخت اجاره خود را داشته باشند و مهم‌تر از همه با وضع قوانینی خاص به شفاف‌سازی وضعیت مسکن بپردازند. برای مثال تعیین نوعی درآمد تضمینی حداقلی برای مردم می‌تواند شرایط دسترسی به تمامی ملزومات مورد نیاز آن‌ها در صورت مواجهه با بحران و از دست دادن توان انجام کار را فراهم آورد. برای مثال تمامی ساکنان وین در اتریش به‌طور برابر از حق مسکن برخوردار هستند و شهروندان اسپانیا و هلند ماهانه مبلغی از سوی دولت دریافت می‌کنند که همین امر باعث شده است در طول بحران کرونا مردم این کشورها نسبت به سایر نقاط جهان با مشکلات کمتری برای تأمین نیازهای روزانه خود مواجه شوند.

حمل‌ونقل

در بحرانی هم‌چون کرونا که قابلیت انتقال آن از فردی به فرد دیگر بسیار بالاست، سیستم‌های حمل‌ونقل عمومی به‌عنوان یکی از مهم‌ترین عوامل انتقال بیماری شناخته می‌شوند. در این راستا بسیاری از مردم به‌منظور پرهیز از اجبار استفاده از وسایل‌ نقلیه عمومی به دورکاری از منزل روی آورده و برخی از آن‌ها نیز خودورهای شخصی را جایگزین وسایل حمل‌ونقل عمومی کرده‌اند که این اقدام تبعات زیادی برای شهر و شهروندان خواهد داشت. در این بین افراد کم‌درآمدی که نه صاحب خودروهای شخصی هستند و نه شرایط دورکار شدن را دارند بیشترین آسیب را متحمل می‌شوند چراکه چاره‌ای جز تردد با وسایل نقلیه عمومی ندارند. به‌منظور رفع این مشکل در بسیاری از شهرها در حال جایگزین کردن پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری با وسایل حمل‌ونقل عمومی هستند که البته این کار نیز با مشکلات زیادی مواجه است زیرا همه افراد کم‌درآمد و ساکن در مناطق فقیرنشین به امکانات و زیرساخت‌های موردنیاز برای این جایگزینی دسترسی یکسانی ندارند، ممکن است از سوی دیگران مورد آزار و اذیت قرار بگیرند و یا آمار تصادفات جاده‌ای در میان آن‌ها افزایش یابد.

فضای عمومی

کووید -۱۹ فرصت مناسبی را به وجود آورد تا مقامات شهری در بسیاری از نقاط دنیا کاربری خیابان‌ها و بسیاری از مکان‌های عمومی را از خودرو محوری به مردم‌محوری تغییر دهند. برنامه‌ریزان شهری در بسیاری از نقاط دنیا به‌منظور گسترش پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری، بعضی از خیابان‌های شهر را روی تردد خودروها بسته‌اند، پیاده‌روها را وسیع‌تر کرده‌اند، مسیرهای دوچرخه‌سواری جدید ایجاد و به‌طور کلی خیابان‌ها را به مکان‌هایی عمومی برای گرد هم آوردن مردم در فاصله معین از یکدیگر تبدیل کرده‌اند.

کد خبر 441604

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.