به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، تلسکوپ فضایی هابل موفق شده است بخش کوچکی از موج انفجار ابرنواختر ماکیان واقع در فاصله دوهزار و ۴۰۰ سال نوری از زمین را ثبت کند. بقایای این ابرنواختر نام خود را از صورت فلکی شمالی قو گرفته است؛ این صورت فلکی منطقه‌ای ۳۶ برابر بزرگ‌تر از ماه را در آسمان به خود اختصاص داده است.
ابرنواختر عبارت از انفجاری است که برای یک ستاره پر جرم در مراحل مرگ رخ می‌دهد و در زمان وقوع چنان نوری از خود ساطع می‌کند که ممکن است درخشندگی آن تا چند روز از درخشش کل ستاره‌های موجود در کهکشان نیز بیشتر باشد، تا جایی که در طول روز و با چشم غیرمسلح نیز بتوان آن را دید. این میزان درخشش حتی می‌تواند تا میلیون‌ها بار بیشتر از درخشندگی خورشید باشد.
در حال حاضر نیز ابرنواخترهایی در فضا وجود دارند که در اثر مرگ ستاره‌ای در چند صد یا چند هزار سال پیش ایجاد شده است و هنوز می‌درخشند؛ بخش عمده‌ای از این بقایا با وجود درخشندگی بسیار، تنها با استفاده از امواج رادیویی قابل تشخیص و مشاهده است، چرا که نور آن‌ها در پس لایه‌ای از غبارهای کهکشانی محو شده است. انفجار ابرنواختر اصلی ماکیان در حدود ۱۰ تا ۲۰ هزار سال پیش و با فروپاشی یک ستاره در حال مرگ که جرمی حدوداً ۲۰ برابر خورشید داشته، انجام گرفته است.
در زمان وقوع یک انفجار ابرنواختری، بخش بزرگی از جرم ستاره از آن فاصله می‌گیرد و در فضاهای میان‌ستاره‌ای پراکنده می‌شود. از پیوند این بخش‌های جداشده با گازهایی هم‌چون هیدروژن و هلیوم که در فضا به فراوانی یافت می‌شود نیز عناصر سنگین‌تر شکل می‌گیرد. از زمان انفجار ابرنواختر ماکیان تاکنون بقایای این انفجار تا ۶۰ سال نوری نسبت به مرکز خود بسط یافته و همواره به میزان ۲۲۰ مایل در ثانیه در حال گسترش بوده است.
موج ارتعاشات باعث شده است که لبه‌های خارجی بقایای ابر نواحتر کاملاً مشخص باشد. تعامل مواد رانده شده از محل انفجار با مواد میان‌ستاره‌ای کم‌چگالی که به کمک موج‌های ارتعاشات در حال حرکت هستند، ساختار متمایزی را شکل داده که هم‌چون پرده‌ای روشن و درخشان از جنس حریر در سراسر آسمان کشیده شده است. این عکس که توسط تلسکوپ فضایی هابل به ثبت رسید توسط سازمان ناسا منتشر شده و در اختیار علاقمندان قرار گرفته است.
نظر شما