به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، برای بسیاری از مردم کلانشهر بنگلور در هندوستان، پیاده‌روی در بخش‌های تاریک و بدون سیستم روشنایی شهر در هنگام غروب غیرقابل تحمل است چرا که در مسیر راه افراد چاله‌های پر از آب کثیفی وجود دارد که امکان افتادن عابران در لجن را افزایش می‌دهد. در این شهر قابلیت پیاده‌روی حتی در نزدیکی مکان‌هایی نظیر مدارس و بیمارستان‌ها که باید از ایمنی کافی برخوردار باشند بسیار هراسناک است. شرایط برای افراد دارای اختلالات حرکتی یا سوار بر صندلی‌های چرخ‌دار بسیار سخت‌تر است به طوری که در بسیاری از موارد انجام امور بسیار ضروری در بیرون از منزل را نادیده می‌گیرند و ترجیح می‌دهند در خانه بمانند.
امکان پیاده‌روی در شهر یکی از مهم‌ترین قابلیت‌های آن بشمار می‌رود که مردم هند از آن محروم هستند. اخیراً مرگ تعدادی از دانش‌آموزان بر اثر تصادف در هنگام خروج از مدرسه بر وحشت مردم هند از پیاده‌روی افزوده و آن‌ها را به سمت استفاده هرچه بیشتر خودروهای شخصی و وسایل حمل و نقل عمومی سوق داده است.
خیابان‌ها در هند از امنیت کافی برخوردار نیست
در چند دهه اخیر جمعیت شهرهای هندی به طور چشمگیری افزایش یافته است و این در حالی است که برای مدیریت زیرساخت‌ها تدابیر مناسب اتخاذ نشده و منجر به بروز ترافیک‌های سنگین در خیابان‌ها شده است. از سوی دیگر حمل و نقل عمومی نیز از کیفیت مناسب برخوردار نیست و همین امر ایمنی مسافران این وسایل و همچنین عابران پیاده و دوچرخه‌سوران را با تهدید جدی مواجه کرده است.
میزان مالکیت خودرو در سراسر هندوستان در مقایسه با سایر کشورهای جهان بسیار پایین است به طوری که از هر هزار نفر جمعیت تنها ۱۳ نفر از خودروی شخصی برخوردار هستند. این در حالی است که با همین نرخ پایین، تصادفات خیابانی سالانه جان بسیاری از عابران پیاده و دوچرخه‌سواران را می‌گیرد به طوری که در سال ۲۰۱۶ تصادف به عنوان یکی از مهم‌ترین عوامل مرگ و میر در بین جمعیت جوانان شناخته شد. علاوه بر این طبق گزارشات در یکی از مجله‌های معروف هندی از بین ۱۸۲ کشور جهان، هندوستان بالاترین رکورد نرخ مرگ و میر جاده‌ای را در سال ۲۰۱۰ از آن خود کرد. نتایج حاصل از تحقیقات پژوهشگران در این زمینه نشان داد که اغلب تصادفات در شهرهای بزرگ و پرجمعیت رخ داده بود به طوری که کلانشهرهای بمبئی، چنای، ایندور، دهلی، بنگلور و کلکته بیش از یک چهارم آمار کل تصادفات خیابانی کشور را از آن خود کرده بودند.
نقش طراحی شهری در تصادفات خیابانی هند
بدیهی است که عابران پیاده و دوچرخه‌سواران در تصادفات جاده‌ای اغلب بیشترین آسیب‌پذیری را دارند که این شرایط در شهرهای هندی به خاطر ضعف طراحی زیرساخت‌ها بدتر است. گزارشات حاکی است که عابران پیاده در شهرهایی نظیر دهلی نو، بنگلور و کلکته به طور روزافزون جان خود را بر اثر سوانح جاده‌ای از دست می‌دهند به طوری که در بنگلور در هر دو روز، تعداد سه عابر قربانی تصادفات و بیش از ۱۰ هزار نفر نیز بر اثر این سوانح در بیمارستان‌ها بستری می‌شوند. در این بین افراد فقیر بیشترین سهم آمار قربانیان را به خود اختصاص می‌دهند چرا که اغلب در مناطقی زندگی می‌کنند که از زیرساخت‌های مناسب برای پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری برخوردار نیست.
ایمن‌سازی شهرهای هند برای عابران پیاده
مقامات رسمی هندوستان باید مسئله سوانح خیابانی را به طور جدی مورد توجه قرار دهند و برای بهبود زیرساخت‌های پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری هرچه بیشتر سرمایه‌گذاری کنند. آمار نشان می‌دهد که در اغلب شهرهای این کشور، تنها ۳۰ درصد از خیابان‌ها دارای پیاده‌رو هستند که بیشتر این پیاده‌روها را نیز تجهیزات، دوچرخه یا موتور مغازه‌داران سد معبر کرده است و در نتیجه مردم برای تردد از این فضاها با موانع زیادی مواجه می‌شوند و به همین دلیل قدم زدن در خیابان‌ها را بر تردد در پیاده‌روها ترجیح می‌دهند. از سوی دیگر فضای جاده‌ای به طور نابرابر توزیع شده چرا که در طراحی خیابان‌های سراسر کشور هند، تمام کاربری‌های یک خیابان به درستی در نظر گرفته نشده است.
اخیراً مقامات رسمی در شهرهایی نظیر چنای، پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری را در طراحی شهری به طور ویژه‌ای مورد توجه قرار داده و سعی کرده‌اند مسیرهای جدیدی برای عابران و دوچرخه‌سواران ایجاد کنند. علاوه بر این، برنامه‌ریزان شهر قوانین جدیدی برای رانندگی در شهر وضع کرده‌اند که پیروی از آن‌ها می‌تواند جان بسیاری از شهروندان را نجات دهد.
نظر شما