به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، سایبان شیشهای زاویهدار فوق در یکی از پیاده راههای بسیار پر تردد شهر نیویورک در منطقه منهتن و در سایه "مرکز تجارت جهانی یک"، ساختمان اصلی مجموعه جدید مرکز تجارت جهانی در نیویورک واقع شده است. سایبان شیشهای نیویورک فضایی به مساحت ۱۱ هزار فوت مربع را در منطقه بتری پارک سیتی در نزدیکی رود هادسن در برگرفته و دو طرف آن مملو از فروشگاهها و رستورانهایی است که روزانه هزاران نفر را به خود جذب میکند. چیزی که بیش از همه در مورد فضای عمومی زیر سایبان باعث شگفتی شده، کیفیت منحصربهفرد ساخت آن است؛ پیادهروهای گرانیتی، سیستم روشنایی بینظیر، فضای شیشهای مقابل فروشگاهها و مبلمان خیابان همگی دست در دست هم داده تا فضایی اعجابانگیز به وجود آورد که باعث زیستپذیری بیشتر منطقه میشود.
سایبان شیشهای منهتن صرفاً سقفی است که دو آسمانخراش را در مجاورت یکدیگر به هم وصل کرده است اما طراحی بینظیر آن تصویر شبستانی عظیم از یک کلیسای جامع را در ذهن عابران پیاده مجسم میکند و این بیانگر قدرت معماری است. چینش میز و صندلیها از داخل رستورانها به بیرون امتداد یافته است و در زیر سایه بینظیر این سایهبان میزبان مهمانانی است که سرو غذا در فضای بیرونی را به داخل رستورانها ترجیح میدهند. سایبان نیویورک از سه سازه مثلثی متمایل و زاویهدار تشکیل شده است که شیشههای آن نور ملایم را به خوبی به فضای زیرین منتقل میکند.
طاق شیشهای نیویورک در منطقهای مملو از پیادهراه واقع شده است و عابران را از نقاط مختلف شهر نظیر پارک خطی، پارکهای منهتن و مسیرهای مقابل رودخانه به سمت خود جذب میکند. افرادی که در امتداد پارک خطی معروف شهر قدم میزنند خود را به سرعت به انتهای آن میرسانند تا زیباییهای سایبان شیشهای را از نزدیک نظاره کنند. این سازه اعجابانگیز به گونهای طراحی شده است که با قدم زدن در راستای آن و تماشای ساختمانهای اطراف، هر لحظه خطای دید جدیدی شروع میشود و هر سازه را به شکلی متفاوت در نظر عابران مجسم میکند. به عنوان مثال یک عابر پیاده که در خیابان Murray ایستاده باشد و به پیادهراه زیر سایبان نگاه کند، یک میدان مسابقه منحنی شکل را تصور میکند و از این نقطه چنین به نظر میرسد که ساختمانهای اطراف به سختی در داخل سایبان جای داده شده است. این در حالی است که افراد با ایستادن در گوشه دیگر خیابان و خیره شدن به سایبان آن را سطحی هموار و بدون برآمدگی تصور میکنند.
ساخت سایبان شیشهای منهتن در سال ۲۰۱۰ به پایان رسید، اما چند سال بعد معماران تصمیم گرفتند زیرگذر آن را از نو طراحی کنند تا بر زیستپذیری شهر بیفزایند. ایجاد یک پیادهراه بزرگ یکی از بهترین ایدههایی بود که در این خصوص مطرح شد که برای اینکار تغییر مبلمان خیابان و نمای آجری سازههای اطراف امری ضروری بود. صاحبان رستورانها و کافهها یکی پس از دیگری میز و صندلیهایی در فضای بیرونی چیدند و کم کم زیرگذر سایبان را به مرکزی برای برقرار تعامل اجتماعی بین مردم تبدیل کردند.
نظر شما