به گزارش خبرنگار ایمنا، در توافق دوحه، واشنگتن وعده آزادی پنج هزار زندانی طالبان را از زندان‌های افغانستان داد و دولت افغانستان که غایب بزرگ مذاکرات دوحه بود، این توافق را نپذیرفت.
پس از فشارهای مکرر ایالات متحده بر دولت افغانستان، این کشور علی‌رغم میل باطنی خود در حدود چهار ماه ۴۰۱۵ نفر از زندانیان طالبان را در مراحل مختلف آزاد کرد و در مقابل، طالبان هم حدود ۷۰۰ نفر از نیروهای امنیتی دولت کابل را آزاد کرد.
در طی ماه گذشته، دولت افغانستان از عدم آزادی ۴۰۰ نفر از زندانیان خطرناک طالبان خبر داد، اما با توجه به اینکه طالبان آزادسازی کامل پنج هزار زندانی خود را به عنوان پیش شرط مذاکرات صلح می‌دانست، اشرف غنی، رئیس دولت افغانستان با آزادی آنها موافقت کرد.
رئیس‌جمهور افغانستان هفته گذشته نیز اعلام کرد که دولت وی به زودی آخرین زندانیان باقی مانده از طالبان را آزاد خواهد کرد تا آخرین موانع را از سر راه مذاکرات صلح و پایان دادن به جنگ بردارد.
محمد اشرف غنی در گفت و گو با شورای روابط خارجی دولت آمریکا تاکید کرده بود که "این ۴۰۰ زندانی برای جهان خطرناک هستند و هیچ تضمینی وجود ندارد که بازهم با نیروهای آمریکایی و افغان درگیر نشوند. "
با گذشت تمام فراز و نشیب‌ها، سرانجام ۸۰ تن از اعضای خطرناک و ارشد طالبان تیز از زندان‌های دولت افغانستان آزاد شدند.
روز گذشته نخست وزیر استرالیا و فرانسه از رئیس جمهور آمریکا خواستند تا از آزادی تعدادی از اعضا طالبان که محکوم به قتل نیروهای فرانسوی و استرالیایی هستند جلوگیری کند و آمریکا نیز بلافاصله فهرست ۶ نفره‌ای از زندانیان طالبان را به دولت افغانستان ارائه کرده و خواستار آزاد نشدن آنها شد.
طالبان نیز در واکنش به این اتفاق و در آستانه آغاز مذاکرات بین‌الافغانی در دوحه قطر، اعلام کرد که دولت افغانستان را به رسمیت نشناخته و تنها با نمایندگان گروه‌های مختلف وارد مذاکره خواهد شد.
حال باید پرسید که چرا روند صلح در افغانستان اینچنین پیچیده و ناممکن شده است؟ سرانجام این مذاکرات چه خواهد شد؟ آیا طالبان راضی به صلح و پایان چندین دهه جنگ و خشونت خواهد شد؟ آیا دولت افغانستان می‌تواند با راضی کردن فعالان مدنی، تمامی مطالبات طالبان را اجرایی کرده و در ازای آن آرامش را به کشور باز گرداند؟ آیا اصلاً صلح با طالبان، به جنگ و خونریزی در افغانستان پایان خواهد داد؟
مذاکرات صلح میان افغانستان و طالبان به بن‌بست رسیده است
پیرمحمد ملازهی، کارشناس مسائل افغانستان معتقد است که همه زندانیان طالبان آزاد نشده و طی آخرین اخبار، این گروه تروریستی نسبت به آزاد نشدن مابقی زندانیان خود توسط دولت افغانستان، مواضع جدیدی اتخاذ و اعلام کرده که دولت فعلی افغانستان را به رسمیت نمی‌شناسد و در صورتی هم که تصمیم مذاکره داشته باشد، تنها با نهادهای مردمی مذاکره خواهد کرد.
به گفته وی، در حال حاضر مذاکرات صلح میان افغانستان و طالبان به بن‌بست رسیده است؛ زیرا دولت افغانستان تنها ٨٠ نفر از زندانیان خطرناک طالبان را آزاد کرده و در این بین کشورهای استرالیا و فرانسه نیز از کابل در خواست کرده‌اند، عاملان حمله به اتباع استرالیایی و فرانسوی را آزاد نکند.
به گفته این کارشناس مسائل افغانستان، طالبان یک ایدئولوژی بوده و به این سادگی حاضر به مذاکره با دولت افغانستان نخواهد شد؛ زیرا پس از مذاکرات دوحه خود را در جایگاه برتر می‌داند و در عرصه نظامی نیز قدرت مقابله با دولت را دارد.
ملازهی خاطرنشان می‌کند: بعید به نظر می‌رسد طالبان با دولت ائتلافی که طی چندین ماه گذشته فراز و نشیب‌های زیادی را پشت سر گذاشته، همکاری یا مذاکره کند؛ زیرا طالبان همیشه به دنبال کسب حداکثر قدرت در افغانستان بوده است.
خواسته‌های طالبان فراتر از آزادی زندانیان است
نوذر شفیعی، کارشناس مسائل افغانستان می‌گوید که طالبان در افغانستان به عنوان یک بحران کهنه تلقی می‌شود و از تفکر خاصی پیروی می‌کند که حاضر به همکاری با دولت نیست.
به عقیده وی، خواسته‌های طالبان فراتر از آزادی زندانیان بوده و دولت افغانستان نیز با هوشیاری کامل زندانیان خطرناک طالبان را آزاد نکرد.
به گفته این کارشناس مسائل افغانستان، اشرف غنی به خوبی بر بازی‌های سیاسی طالبان واقف بوده و به همین دلیل ممکن است که طالبان تضمین‌های لازم برای ایجاد یک صلح پایدار در افغانستان را نداده باشد و به همین دلیل دولت همه زندانیان آنها را آزاد نکرده است.
شفیعی می‌گوید که اینگونه مذاکرات میان طالبان و دولت افغانستان در گذشته نیز در رخ داده است. چندین سال پیش در افغانستان گلبدین حکمتیار به دنبال صلح با طالبان بود که عمر چندانی نداشت.
وی خاطرنشان می‌کند: نمی‌توان مانند سایر بحران‌های افغانستان، به تداوم و تثبیت مذاکره و صلح با طالبان امیدوار بود.
نظر شما