به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، با افزایش دمای کره زمین و اثرات زیان‌بار و حتی در بسیاری از موارد کشنده آن، احداث ساختمان‌های خنک به یک ضرورت در طراحی شهری تبدیل شده است. بسیاری از محققان استدلال کرده‌اند که تا سال ۲۰۵۰ انرژی مورد نیاز برای خنک‌سازی هوا به خصوص در مناطق گرمسیری به حدود سه برابر خواهد رسید که این امر خود به طور چشمگیری در افزایش دمای هوا سهیم است. ساختمان‌های مسکونی بیش از دو سوم انرژی مصرفی شهری برای کاهش دمای فضای داخلی را از آن خود کرده‌اند چرا که در اغلب آن‌ها در تمام طول روزهای گرم تابستانی از خنک‌کننده‌های هوا استفاده می‌شود.
از سال ۱۹۹۰ به بعد فروش خنک‌کننده‌های هوا در سراسر جهان به بیش از چهار برابر در هر سال رسیده و پیش‌بینی شده است که تقاضای این وسیله‌ها در سال‌های آینده با افزایش بیشتری مواجه باشد. تحقیقات حاکی است که حدود دو میلیارد و هشتصد میلیون نفر از مردم جهان در مناطقی با میانگین دمای هوای بالای ۲۵ درجه در طول سال زندگی می‌کنند، با این حال تنها هشت درصد از آن‌ها خنک‌کننده‌های هوا را مورد استفاده قرار می‌دهند.
نقش طراحی ساختمانی در افزایش دمای هوا
این روزها در سراسر جهان، ساختمان‌ها، مراکز بزرگ خرید و دفاتر اداری با سرعتی باورنکردنی احداث می شوند. ساخت این سازه‌ها اغلب بر اساس طرح‌های استانداردی است که اغلب با آب و هوای منطقه، میزان استفاده از فلز، بتن و شیشه سازگاری ندارد. چنانچه در طراحی یک سازه مؤلفه‌های فوق به خوبی مورد توجه قرار نگیرد، آنگاه منجر به افزایش گرمای بیش از حد می‌شود. ساکنان برای خنک‌سازی چنین فضاهایی چاره‌ای جز استفاده از خنک‌کننده‌های هوا، آن هم برای مدتی طولانی در ساعات اوج گرما ندارند.
"ساختمان‌های خنک" یکی از بهترین ایده‌های مطرح شده در خصوص کاهش دمای هوا به شمار می‌رود چرا که با آگاهی از شرایط آب و هوایی محیط، هوشمندانه طراحی می‌شوند. در زمان‌های قدیم و پیش از پیدایش الکتریسیته، سازه‌ها متناسب با محیط طراحی می‌شد در نتیجه در نقاطی از جهان با آب و هوای گرم، نیازی به استفاده از یک واسطه نظیر کولر برای خنک‌سازی محیط نبود. اغلب ساختمان‌ها در مناطق گرمسیری از یک پشت بام مرتفع، دیوارهای قطور، رنگ‌های روشن، تهویه طبیعی، سایه‌های بیرونی و حیاط‌های سبز برخوردار بود که همه این ویژگی‌ها نقش بزرگی در خنک‌سازی ساختمان‌ها ایفا می‌کرد.
این روزها نیز احداث ساختمان‌های خنک در میان معماران ترویج یافته است که در ساخت آن‌ها از استراتژی‌های سنتی و مدرن به طور همزمان برای ایجاد راحتی و سلامت کاربران بهره گرفته می‌شود. این کار نه تنها باعث کاهش مصرف انرژی شهری و در نتیجه انتشار کمتر آلاینده‌های هوا می‌شود، بلکه در پایین آوردن هزینه‌های لازم برای کارکرد وسیله‌های خنک کننده، افزایش ذخایر پولی و جبران کمبود انرژی نیز سهیم است و مهم‌تر از همه اینکه به کاهش دمای کره زمین منجر می‌شود. برای این کار باید استانداردهای طراحی مدرن سازه‌ها را دستکاری کرد و با الهام از ایده‌های سنتی، متناسب با آب و هوای محیط به ایجاد ساختمان‌های جدید پرداخت.
به عنوان مثال در کشور هندوستان گروهی از هنرمندان سازه‌ای شگفت‌انگیز طراحی کرده‌اند که از ظاهری مدرن برخوردار است با این حال اصول سنتی برای خنک‌سازی هوای داخلی در آن کاملاً رعایت شده است. نمای این سازه، آجرچینی هایی با مصالح محلی است که سفال به کار برده شده برای تولید آجرهای آن نیز دارای سه رنگ متفاوت است که خود در خنک‌سازی دما نقش مهمی ایفا می‌کند.
پوشش سبز پشت بام و گوشه و کنار ساختمان فوق نیز در کاهش دمای ساختمان سهیم است ضمن اینکه آبیاری مورد نیاز برای پرورش این گیاهان خود منجر به خنک شدن محیط داخل و خارج ساختمان می‌شود. پنل‌های خورشیدی نصب شده در تراس‌های بزرگ ساختمان انرژی مورد نیاز ساکنان را فراهم می‌آورد که همین امر منجر به خنثی کردن تولید گازهای گلخانه‌ای و در نتیجه کاهش آلودگی و گرما می‌شود.
این روزها در بسیاری از نقاط جهان، معماران در تلاشند خانه‌های مسکونی، اداره‌ها، مراکز شهری و سایر سازه‌های شهری را به گونه‌ای طراحی کنند که به مصرف انرژی شهری کمترین نیاز را داشته باشند و از عناصر طبیعی برای خنک‌سازی محیط بهره گیرند.
نظر شما