فاجعه لیسبون؛ حیف نابغه‌ای به نام مسی

به گزارش خبرنگار ایمنا، شب گذشته _ جمعه ۲۴ مرداد _ در ادامه مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا، بارسلونا در هیجان انگیزترین دیدار این مرحله مقابل آماده‌ترین تیم فعلی اروپا یعنی بایرن مونیخ قرار گرفت.

بارسایی ها در مرحله قبل به سختی از سد ناپولی گذشته بودند و مونیخی‌ها هم با خرد کردن چلسی، به این مرحله راه یافتند. قضاوت دیدار شب گذشته بر عهده دمیر اسکومینا بود. در نیمه اول یک بازی سراسر هجومی و پرگل را شاهد بودیم. ابتدا توماس مولر باورایایی ها را پیش انداخت، اما طولی نکشید که شاگردان ستین با حملات پر دامنه خود، مدافعان مونیخی را دچار مشکل کردند و همین باعث شد تا آلابا دروازه خودشان را باز کرده و بازی مساوی شود. اما بعد از آن بود که پسران بی نظیر هانسی فلیک فوق العاده عمل کرده و بارسا را نابود کردند. آن‌ها در ادامه نیمه اول سه بار دیگر توسط مولر، گنابری و پریشیچ، دروازه بی دفاع بارسا را باز کردند تا آب سردی بر پیکره آبی اناری‌ها ریخته شود.

در ادامه با آغاز نیمه دوم با اینکه جبران سه گل اختلاف مقابل آلمانی‌های آماده غیر ممکن به نظر می‌رسید، لوئیز سوارز موفق شد کمی سنگینی شکست را برای بارسا کم کند، اما بایرنی‌ها دست بردار نبودند و پنج دقیقه بعد توسط کیمیش گل ششم را زدند. این پایان کار نبود و کوتینیو که به شکل قرضی از بارسا در بایرن بازی می‌کند، در دقیقه ۸۴ به بازی آمد و در فاصله دو دقیقه دو گل دیگر وارد دروازه ترشتگن کرد تا تحقیر کاتالان‌ها کامل شود. در ادامه تلاش‌های هر دو تیم جواب نداد و بازی با همان نتیجه عجیب و با تحقیر کاتالان‌ها به پایان رسید و مونیخی‌ها راهی نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا شدند.

بایرن آنقدر در این بازی منظم و با برنامه بازی کرد، آنقدر حمله کرد و شوت زد که اگر در بعضی صحنه‌ها درخشش ترشتگن دروازه بان بارسا و بی دقتی بازیکنان بایرن نبود، قطعاً فاجعه‌ای بزرگ‌تری برای شاگردان کیکه ستین رقم می‌خورد و تیم او قطعاً دو رقمی می‌شد.

وقتی در موضع ضعیف‌تری نسبت به حریفت قرار دارید، نیاز دارید که راهکاری پیدا کنیی تا بتوانید عملکرد خوبی ارائه دهید. پیدا کردن راهکار از شناخت درست از توانایی‌های رقیب و به کارگیری درست از ابزارهای موجود به دست می‌آید. در مرحله‌ اول، نوع فوتبالی که بارسلونا شب گذشته می‌خواست به نمایش بگذارد نشان می‌داد که آن‌ها هیچ شناختی از حریف قدرتمند خودشان ندارند.

تملک بیش از حد توپ در یک سوم دفاعی مقابل تیمی که "گگن‌پرس" را بهتر از لیورپول کلوپ به اجرا در می‌آورد و برنامه‌ریزی برای حمله توسط مدافعان کناری در برابر تیمی که وینگرها و فولبک‌هایش توانایی فلج کردن هر تیمی را دارند نشان می‌داد که کادر فنی بارسا و در رأس آن‌ها کیکه ستین اصلاً خبر ندارند که بایرن هانسی فلیک تا چه حد آمادگی دارد.

مرحله دوم هم به کارگیری ابزار است که بعضی وقت‌ها می‌تواند جور نبود شناخت را بکشد، اما ابزار کار آقای مربی بیشترین لطمه را به این تیم وارد کرد. گذاشتن یک هافبک اضافه‌تر اوج چاره‌اندیشی جناب ستین بود ولی او خبر نداشت که مقابل طوفان پرسینگ بایرنی‌ها که بوسکتس و دی‌یانگ را هم از کار انداخته بود، گذاشتن ویدال و روبرتو هیچ دردی را دوا نمی‌کند.

بارسلونای این زمان نیازمند یک تغییر نیست. نیاز به یک انقلاب دارد. از روی نیمکت تا روی زمین و از خردترین بازیکن تا عالی‌ترین مدیر باید دچار دگرگونی شود. خریدهای بیشتر فقط پول‌های بیشتری را هدر می‌دهد و جایگزینی یک مربی به جای مربی دیگر هم به تنهایی نمی‌تواند بار مشکلات این تیم را سبک کند.

خیلی بد است که از بایرن فوق‌العاده‌ی هانسی فلیک نگوییم. تیمی که یاد دوران بی‌نظیر هاینکس را دارد زنده می‌کند و آمادگی‌اش آلمانی‌ها را به کسب جام ششم امیدوارتر کرده است.
تیمی که البته اگه قرار است به مصاف خط حمله‌ی زهردار سیتی برود باید فکری هم به حال دو مدافع میانی‌اش کند.

این برای سومین بار در سه فصل اخیر است که بارسلونا در این مرحله (۱/۴ نهایی) به شکل تحقیر آمیزی حذف می‌شود.
دو فصل پیش مقابل رم، سال گذشته برابر لیورپول و امسال هم جلوی تیم ترسناک هانسی فلیک، ناکام بزرگ لقب گرفتند.

نکته دیگری که در این بازی خیلی به چشم آمد، تنهایی فوق ستاره آرژانتینی باشگاه بارسلونا بود، لئو مسی در زمین یکه و تنها بود، این واقعه درست یادآور حضور او در تیم ملی فوتبال آرژانتین بود. هیچکس کمکش نمی‌کرد.

همه انتظار داشتند او به تنهایی گره کور بازی را باز کند، همه منتظر بودند او با دریبل‌های جادویی و پاس‌های خارق العاده‌اش کاری کند. مسی به تنهایی پاس می‌داد، موقعیت خلق می‌کرد و شوت میزد، او به تنهایی همه کار می‌کرد.

اما مسی مقابل ارتش قلدر مونیخی‌ها به تنهایی کاری از پیش نبرد. تیمش بدجوری تحقیر شده بود، او نای نگاه کردن به اسکوربورد ورزشگاه دالوژ را نداشت، دوربین‌ها مدام روی چهره مغموم او سوئیچ می‌کردند.

انگار که مقصر این افتضاح بزرگ فقط یک نفر است، "لئو مسی". در مواقع شکست، انگشت اتهام به سمت فوق ستاره می‌رود، اما آیا واقعاً مسی مقصر این تحقیر فراموش نشدنی است؟ او خودش هم از نتیجه رقم خورده شوکه و بهت زده بود.

مقصر اصلی این فاجعه تاریخی مدیریت بارسا است. مقصر بارتومئویی است که سه اشتباه فاحش در چند فصل اخیر انجام داده است، اولینش موقعی بود که ارنستو والورده را از بیلبائو آورد و جانشین لوئیز انریکه کرد.

دومین اشتباه را زمانی انجام داد که فصل بعد از دو فصل ناکامی و حذف از لیگ قهرمانان، همچنان والورده را روی نیمکت کاتالان‌ها نگه داشت، و در اوایل فصل جدید او را با باخت سوپرجام برکنار کرد.

سومین اشتباه را هم وقتی کرد که کیکه ستین بی نام و نشان را جانشین والورده کرد، والورده زمانی که اخراج شد؛ بارسا در صدر جدول لیگ بود و در اروپا شرایط خوبی داشت. اما کیکه تیم را از جام حذفی کنار زد، لیگ را به رئال باخت و حالا هم در اروپا مقابل بایرن مونیخ این افتضاح بزرگ را رقم زد.

آن اوایل که ستین سرمربی بارسا شده بود، خودش هم باور نمی‌کرد، در اولین کنفرانس خبری اش گفت: "تا دیروز کنار گاوهایم در مزرعه قدم میزدم، اما حالا در بهترین تیم دنیا مربی هستم."

حالا با اتفاقات امشب و خشم بی پایان بارسایی ها باید منتظر استعفای ستین و رفتن دوباره به مزرعه و قدم زدن با گاو هایش باشیم قبل از اینکه حکم اخراجش بیابد.

این در حالی است که با وجود اینکه قرار است انتخابات بارسا در سال ۲۰۲۱ برگزار شود، باید منتظر ماند و دید به سر بارتومئو چه خواهد آمد.