به گزارش خبرنگار ایمنا، مجموعه «بیمار صفر» چیدمان اینستالیشنی است که از آن در زوایا و چینش‌های مختلف عکاسی شده است و این عکس‌ها در قالب نمایشگاه آنلاین در گالری اکنون به نمایش درآمده است. فتواینستالیشن به هنر چیدمانی که از عکس و یا عکس‌هایی در مکان مشخص باشد گفته می‌شود و شامل چیدمان، هنر نصب یا راه‌اندازی آثار سه بعدی که در آفرینش آن از عناصر و مواد مختلف در فضای مشخص و محدود استفاده می‌شود.
مریم نظری، هنرمند نمایشگاه "بیمار صفر" به خبرنگار ایمنا گفت: تعریف هنر برای من «روح دوران» است. یکی از مهم‌ترین راه‌های مطالعه تاریخ، بررسی آثار هنری هر دوره‌ای از آن است. هنر، خواسته یا ناخواسته روایتگر حقیقت زندگی جوامع گوناگون است. برخی هنرمندان به ویژه هنرمندان نسل‌های قبل معتقد بودند اثر هنری که رنگ و بوی اجتماعی و سیاسی دارد اثر هنری به حساب نمی‌آید و یا هنرمندی که آثار او رنگ و بوی اجتماعی سیاسی دارد را نمی‌توان هنرمند دانست و بهتر است لقب روزنامه‌نگار به او داد.
وی افزود: چطور امکان دارد عکاس باشی و بخواهی از شهر تهران عکاسی کنی و آلودگی هوایی که از بسیاری جنبه‌ها گره خورده با سیاست است را نشان ندهی؟ باید در ویرایش عکس ابرهای مصنوع به تصویر اضافه کرد تا تهران با هوای پاک و بی هیچ مشکلی را به اسناد تاریخی اضافه کرد. که انکار حقیقت توسط هنرمند است و هنر نباید دروغ بگوید.
این هنرمند ادامه داد: هنر و هنرمند سکان داران فرهنگ هر جامعه هستند و شاید یکی از مهم‌ترین مسئولیت‌های هنرمند در دنیای معاصر پیش چشم کشیدن حقایقی است که یا برای ما به روزمرگی و عادت تبدیل شده‌اند و یا حقایقی هستند که از تلخی آن‌ها گریزانیم و پناه به دروغ‌های زیبا و شیرین می‌بریم. در هنر معاصر، هستن «هنرمند» است که حائز اهمیت است نه فقط اثر هنری. حالا در جایی از تاریخ که ما ایستاده‌ایم هنرمند خود به مثابه اثر هنری است.
نظری با اشاره به جوزف بویز هنرمند آلمانی که با مدیوم‌های مختلفی در هنر از جمله، مجسمه، نقاشی، پروفورمنس آرت و اینستالیشن به دغدغه‌ها و افکارش تجسم بخشید، اظهار کرد: جوزف بویز معتقد است که وقتی وارد موقعیت‌های پیچیده در زندگی می‌شویم، حتماً نیاز داریم آن موقعیت و تقابل خود را با آن موقعیت تعریف کنیم. به همین علت به عنوان هنرمند چندوجهی، این بار چیدمان (اینستالیشن) را برای بیان دغدغه شخصی و جهانی با تصویر کشیدن روح دوران انتخاب کردم. و تقابل‌ام را با این موقعیت بسیار عجیب و پیچیده به نمایش گذاشته‌ام.
وی افزود: این اولین بار نبود که من با این آدمک‌های یک‌رنگ و بی‌هویتی که نشان دهنده هویت جمعی و یکسان بشر روی کره زمین است کار کرده‌ام. ابتدا در سال ۲۰۱۶ و برای همکاری با یک آهنگساز به عنوان طراح پروفورمنس زمان محور از این آدمک‌ها در کنسرواتوار موسیقی و رقص ترینیتی لندن استفاده کردم. سپس در ابتدای سال ۲۰۱۷ در موزه‌های هنرهای معاصر تهران به دعوت «فستیوال سی پرفورمنس، سی هنرمند، سی روز» پرفورمنس آرتی با نام «این تَن تمامی تن‌هاست»، این آدمک‌ها در کنار نقشه کره‌ی زمین وارد کار من شدند که این اجرا با استقبال بسیار خوبی رو به رو شد و چندین مرتبه دیگر برای اجرای به بریتانیا دعوت شد.
این هنرمند ادامه داد: تا به امروز اینستالیشن‌های مجموعه بیمار صفر به شکل فیزیکی در جایی به نمایش در نیامده است، اما عکس‌های آن در پلتفرم دیگری مثل Saatchi که شاید بتوان به عنوان معتبرترین پلتفرم آنلاین آثار هنری در دنیا از آن نام برد به تعداد محدود ارائه شده است. و حالا این ماسک جراحی که نقشه‌ی کره زمین را با آبرنگ و گواش بر روی آن کشیدم نشان دهنده جهانی است به وسعت یک ماسک. جهانی که بقای ساکنین آن در گرو استفاده از یک ماسک است. این آدمک‌ها همان بشر تک‌هویت و بی‌هویت از نگاهی فراتر از کره‌ی زمین هستند که مستاصل و درمانده نظاره‌گر این بیماری همه‌گیر رام ناشدنی هستند.
نظری با اشاره به هدف برگزاری نمایشگاه "بیمار صفر" تصریح کرد: در چنین شرایطی که امکان اجراهای زنده تقریباً در سراسر دنیا غیرممکن است و به این نتیجه رسیدم اکنون بیشتر از هر زمان دیگری اهمیت "چند وجهی" بودن هنر و هنرمند در دنیای هنر خودنمایی می‌کند. این‌که اگر دری بسته شد، دری دیگر را بگشایی. اگر اجرای زنده‌ای در کار نیست، نباید دست از کار کشید، باید پیوسته و روان بود. مسیر را باید تغییر داد و راهی جایگزین برای آن یافت. باید راهی جدید ساخت.
وی افزود: با توجه به مجموعه‌ی ویدئو آرت‌ها و عکس‌های دیگری داشتم برای ارائه اما پروژه اخیر را مناسب‌تر از هر کار دیگری دیدم، چرا که روایتگر شرایط و بیماری‌ای است که امکان حضور فیزیکی در بسیاری از مکان‌ها را از همه‌ی ما در سراسر جهان سلب کرده است. برای من عکاسی از چیدمانی که شانس تماشای از آن از دست رفته است جایگزین و استفاده از روشی دیگر برای ارائه اینستالیشن بود. قبل از شروع نقاشی روی ماسک می‌دانستم که تصویر نهایی چیدمان چه خواهد بود. این نمایشگاه حاصل ۴۰ ساعت عکاسی فاطمه نظری طی چند روز است. البته جدا از این ۴۰ ساعت، او ساعت‌ها روی ادیت عکس‌ها کار کرد و در نهایت از بین صدها عکس این ۱۷ عکس، عکس‌های نهایی "نمایشگاه بیمار صفر"شد.
این هنرمند ادامه داد: "بیمار صفر" به نخستین انسان بیماری گفته می‌شود که به بیماری ویروسی یا میکروبی آلوده شده است. بیمار صفر اصطلاحی که به واسطه ویروس کرونا در چند ماه اخیر به گوشمان خورده است. در این اینستالیشن‌ها سعی داشته‌ام که با منعکس کردن نقشه کره‌ی زمین بر روی ماسک نشان دهم که نخستین بیمار نه فقط بیمار مبتلا به کووید ۱۹، بلکه کره‌ی زمین است. بیمار صفر روایتگر جهان خسته، دردمند، ناخوش و رنجور ماست که ماحصل زیست بشر روی کره زمین است.
نظری ادامه داد: زیست خیانت‌گونه در حق این امانت باارزش، در نهایت فعل بیمار بودن را از زمین به خود ما منتقل کرده است تا مگر به واسطه این بیماری همه‌گیر فرصتی دهیم تا این کره خاکی نفسی تازه کند. نفسی تازه که محصول ناخوشی و درماندگی بشر در مواجه با این همه‌گیر بی رحم است.
به گزارش ایمنا، نمایشگاه مجازی "بیمار صفر" در صفحه اینستاگرام گالری اکنون تا پنج شنبه ۲۳ مرداد ماه قابل مشاهده است.
نظر شما