به گزارش خبرنگار ایمنا، در تاریخ موسیقی جهان همیشه هنرمندانی می‌درخشند که در عصر خود پیشرو و جریان ساز بوده‌اند. خواه این جریان پس زمینه اجتماعی سیاسی یا پس زمینه فرهنگی و هنری داشته باشد، مهم این است که این روند ادامه پیدا کند و جلوی حرکت و پویایی آن گرفته نشود. بی شک اگر گروه پنج در روسیه، ژان سیبلیوس در فنلاند، بدریخ اسمتانا در چک نبودند موسیقی کلاسیک غرب به عظمت و گستردگی امروز نبود و شاید در همان محدوده مکتب وین باقی می‌ماند. چیزی که تحت عنوان موسیقی سمفونیک ایرانی می‌دانیم را امروزه به امثال پرویز محمود و امین‌الله حسین مدیون هستیم.
تاریخ و فرهنگ ایرانی در طول تاریخ آنچنان غنی بوده که منبع الهام بسیاری از آهنگسازان دنیا مثل "هنری کاول" بوده است، ولی آنچه واقعاً بازنمودی از فرهنگ ایرانی در قالب نغمه‌ها و جملاتی دل‌انگیز و نوستالژیک برای هر ایرانی است را باید در آثار امین‌الله حسین جست و جو کرد. حسین با تاریخ و فرهنگ ایرانی کاملاً آشنا بود؛ ردیف را می‌دانست و تار را به خوبی می‌نواخت و فردوسی و سعدی همدم تنهایی‌های او بودند.
امین‌الله بیش از هر چیز دغدغه ایران را داشت. بی شک هر ایرانی وقتی "راپسودی ایرانی" حسین را می‌شنود سیری مملو از احساس در تونل زمان تاریخ و فرهنگ هفت هزار ساله ایران دارد که با دیدن جلوه‌های آن به خود و ایران می‌بالد. نوستالژی‌های ایرانی، عرق ملی، غرور، هیجان، شکوه و عشق پله‌هایی است که شنونده آثار حسین با شوق و اشتیاق آن را دنبال می‌کند تا به سر حد کمال آن یعنی عشق برسد.
قدرت تصویرسازی و فضاسازی امین‌الله حسین در موسیقی بسیار بالا بود؛ اگر تا به حال از تخت جمشید دیدن نکرده‌اید و در آن فضا حضور نداشته‌اید جای نگرانی نیست، چراکه با گوش‌های خود می‌توانید آن را ببینید! کافیست چشم‌ها را بسته و به "سمفونی پرسپولیس" گوش فرا دهید و سفری لذت بخش و پر ماجرا داشته باشید. شاید همین قدرت تصویرسازی و فضاسازی حسین بود که او را در موسیقی فیلم به آهنگسازی موفق تبدیل کرد.
آثار امین‌الله بازتابی است از زندگی او؛ گویی با آهنگسازی‌های خود همانند نویسندگان، اتوبیوگرافی‌ای تمام و کمال برای خود نوشته است. حس نوستالژیکی که در آثار او وجود دارد حاکی از دوری از وطن و غم غربت دارد که شاید خاطره پردازی‌های موسیقایی از این غم بکاهد.
حسین در خانواده‌ای تاجر به دنیا آمد نسبش آذربایجانی بود، اما پیش از آن خود را ایرانی می‌دانست. او از دوران کودکی تا بزرگسالی در شهرها و کشورهای مختلف اقامت داشته است. در ابتدا همراه با خانواده بخاطر شرایط سیاسی آن زمان از گلپایگان به سمرقند مهاجرت می‌کند. پس از چندی پدر، امین‌الله را برای تحصیلات پزشکی به مسکو می‌فرستد، ولی پس از انقلاب بلشویکی روسیه بالاجبار به آلمان مهاجرت می‌کند، اما حسین دل به دریا می‌زند و موسیقی را بر فراگیری پزشکی و آمال و آرزوهای پدر ترجیح می‌دهد و به کنسرواتور موسیقی پاریس می‌رود تا موسیقی بخواند.
پدر که از احوال او آگاه می‌شود او را حمایت می‌کند تا موسیقی را هم در کنار پزشکی بخواند، اما حسین به این هم راضی نبود و عشق به موسیقی او را دیوانه کرده بود تا جایی که حمایت مالی پدر و حتی رابطه با او را قطع کرد و دوران فقر و تنگدستی‌اش شروع شد. طولی نکشید که حسین که در فرانسه به «آندره» معروف شد با آنا مینوسکایا بازیگر روس تبار اهل اوکراین ازدواج کرد. روبر حسین فرزند آندره حسین از کارگردانان صاحب نام فرانسوی است که از قدرت تصویرسازی پدرش در فیلم‌های خود به خوبی استفاده کرد و همکاری‌های آن‌ها موفقیت‌هایی را برای پدر و پسر فراهم آورد.
امین‌الله (آندره) حسین که امروزه در غرب بیش از هر آهنگساز ایرانی شناخته شده است و آثارش هنوز که هنوز است در سراسر جهان اجرا می‌شود سر انجام در ۷۸ سالگی و در تاریخ ۱۸ مرداد ۱۳۶۲ در پاریس دیده از جهان فروبست.
نظر شما