به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، ایجاد ارتباط بین میزان آسیب‌پذیری یک شهر نسبت به پاندمی کرونا و تراکم جمعیتی آن کاملاً منطقی به نظر می‌رسد اما شواهد و گزارشاتی نیز وجود دارد که درستی این فرضیه را متزلزل می‌کند. از زمان شیوع ویروس کرونا در سراسر جهان، بسیاری از محققان استدلال کرده‌اند که هر چه یک شهر از نظر جمعیتی متراکم‌تر باشد، احتمال سرعت یافتن انتشار ویروس کرونا بیشتر خواهد بود. چیزی که در نگاه اول در مورد این فرضیه به نظر می‌رسد کاملاً منطقی است، منطق حکم می‌کند که هر چه جمعیت در یک منطقه بیشتر باشد، میزان تماس افراد با یکدیگر بیشتر است و در نتیجه انتقال کووید -۱۹ با سرعت بالاتری صورت می‌گیرد. کلانشهر نیویورک یک مثال بارز برای اثبات این فرضیه است چرا که ویروس کرونا در آن با سرعتی باور نکردنی در حال انتشار بوده است.
اگرچه در نگاه اول، فرضیه فوق منطقی به نظر می‌رسد اما شواهد خیلی با آن سازگار نیست و این فرضیه را به چالش می‌کشاند. شهرهایی نظیر سنگاپور، سئول پایتخت کره جنوبی و شانگهای چین که جزء پرجمعیت‌ترین شهرهای جهان به شمار می‌رود، بسیار موفق‌تر و سریع‌تر از شهرهای کم جمعیت جهان به مبارزه با ویروس کرونا رفته‌اند.
دانشمندان چینی برای به چالش کشیدن نقش تراکم جمعیتی در میزان انتشار ویروس کرونا، داده‌های حاصل از تجزیه و تحلیل ۲۸۴ شهر چینی را با دو شاخص متفاوت بررسی کردند. اول اینکه تعداد افراد مبتلا به کووید -۱۹ را در هر ۱۰ هزار نفر جمعیت برآورد کردند و سپس تراکم جمعیتی در مناطق شهری را بررسی کردند. محققان چینی در تحقیقات خود وضع استان هوبئی را بررسی نکردند چرا که این استان مرکز ظهور کووید -۱۹ بود و در همان ابتدای کار با سرعتی باورنکردنی تحت تأثیر شیوع ویروس کرونا قرار گرفت. میزان ثروتمندی شهرهای مورد مطالعه نیز در پروژه تحقیقی فوق گنجانده شد تا نقش ثروت نیز در کنترل شیوع ویروس کرونا بررسی شود.
نتایج حاصل از تحقیقات دانشمندان چینی نشان داد که تراکم جمعیتی در یک شهر نمی‌تواند عامل مهمی در انتقال ویروس کرونا باشد. در این تحقیق، شهرهای بسیار پرجمعیتی نظیر شانگهای، پکن، شنژن، تیانجین و ژوهای به ازای هر ۱۰ هزار نفر جمعیت، از بیماران کرونایی کمتری نسبت به سایر شهرهای چینی با جمعیت کمتر برخوردار بودند. جالب است بدانید که شهرهای پرجمعیت انتخاب شده برای تحقیق فوق جزء شهرهای ثروتمند کشور نیز بود که مردم برای مقابله با ویروس کرونا به میزان کافی به خدمات دسترسی داشتند.
با این حال شهرهای چینی با بالاترین نرخ آلودگی به ویروس کرونا نقاطی بودند که از تراکم جمعیت پایین، یعنی پنج تا ۱۰ هزار نفر در هر کیلومتر مربع برخوردار بودند. دانشمندان نرخ بالای انتشار ویروس کرونا در این شهرها را به ارتباط اقتصادی مستقیم بین آن‌ها و کلانشهر ووهان، مرکز ظهور ویروس کرونا یا نزدیکی آن‌ها به استان هوبئی نسبت داده‌اند. در واقع دانشمندان چینی، فروپاشی فضایی را عامل اصلی انتشار ویروس کرونا تلقی کرده‌اند و شهرهایی را که بیشترین رفت و آمد را با ووهان و استان هوبئی داشته‌اند به عنوان آلوده‌ترین شهرهای چین به بیماری کووید -۱۹ شناسایی کرده‌اند.
تحقیقات دانشمندان چینی نشان داد که شهرهایی با بیشترین تراکم جمعیت در مهار شیوع ویروس کرونا بسیار موفق‌تر از شهرهای کم‌جمعیت عمل کرده‌اند. بر اساس اقتصاد صرفه‌جویی مقیاس، شهرها از نظر جمعیتی باید به حد مشخصی برسند تا از امکانات پیشرفته‌ای برای خدمات رسانی به شهروندان و بخش درمان برخوردار باشند. به عنوان مثال در شهرهای متراکمی که از پوشش اینترنت پرسرعت برخوردار است و خدمات در جلوی منزل به شهروندان تحویل داده می‌شود، افراد تمایل بیشتری به ماندن در خانه و خودداری از تماس‌های غیر ضروری با دیگران دارند که همین امر امکان انتشار ویروس را به حداقل می‌رساند.
مطالعات انجام شده در بانک جهانی نشان داده است که سه مؤلفه تراکم بیشتر، فاصله و تقسیم‌بندی کمتر برای توسعه اقتصادی ضروری است اما از دیدگاه شهروندمحور خطرات احتمالی ناشی از فوریت‌های سلامت عمومی مربوط به این سه عامل باید به دقت مدیریت شود. با افزایش روند شهرنشینی در سراسر جهان، ما در دنیایی زندگی خواهیم کرد که در آن مردم روز به روز هم از نظر فضایی و هم اقتصادی به هم نزدیک‌تر می‌شوند. گذشت زمان نیاز به ایجاد زیرساخت‌های با کیفیت، مداخلات مؤثر و طراحی‌های دقیق برای ایجاد شهرهایی مقاوم در مقابل بیماری‌های همه‌گیر را بیش از پیش آشکار خواهد کرد.
نظر شما