به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، در طول چند ماه اخیر و به دلیل شیوع جهانی کرونا، اصطلاحاتی هم‌چون پاندمی، همه‌گیری و فراگیری جهانی بسیار شنیده می‌شود. با این‌حال هنوز هم عده بسیاری از افراد با معنی این لغات آشنایی ندارند و صرفاً آن‌ها را به شیوع یک بیماری نسبت می‌دهند. پاندمی به معنای شیوع یک بیماری جدید و ناشناخته در یک منطقه بزرگ و فراگیری آن در حجمی گسترده در سراسر جهان است که در تعریف آن اختلاف‌نظرهایی مربوط به شناخته یا ناشناخته بودن، مدت زمان شیوع و شدت آن در بین متخصصان و دانشمندان به‌چشم می‌خورد. از سوی دیگر اصطلاح پاندمی در میان عموم مردم برای توصیف موارد مربوط به سلامتی که افراد زیادی را درگیر می‌کند (هم‌چون استعمال دخانیات، چاقی، دیابت و حوادث رانندگی) نیز به کار می‌رود، اما این مشکلات به دلیل غیر واگیر بودن در دسته‌بندی بیماری‌های فراگیر قرار نمی‌گیرند.
پاندمی و شاخصه‌های آن
تمامی کارشناسان روی تعریف اولیه پاندمی یعنی شیوع یک بیماری جدید در منطقه‌ای وسیع توافق دارند و به‌منظور قرار دادن یک بیماری در لیست موارد پاندمیک (pandemic) یا فراگیر همواره سه شاخصه را در نظر می‌گیرند. این شاخصه‌ها شامل میزان گسترش بیماری، تعداد مبتلایان و سابقه قبلی به بیماری می‌شود. زمانی یک بیماری فراگیر اعلام می‌شود که در بسیاری از کشورها و قاره‌ها یا در منطقه‌ای وسیع مشاهده شود، افراد بسیاری را درگیر کرده و جدید باشد. بیماری‌های جدید از این رو در دسته‌بندی بیماری‌های فراگیر جای می‌گیرند که با توجه به دانش پایین انسانی، توان مقابله با آن‌ها در ابتدای پیدایش وجود ندارد و بدین‌ترتیب به سرعت گسترش می‌یابد و حتی می‌توانند سراسر جهان را درگیر کند.
معمولاً اپیدمیولوژیست‌ها برای جای دادن یک بیماری در لیست پاندمی‌ها بسیار با دقت عمل می‌کنند، زیرا این امر تأثیر بالایی بر زندگی روزانه میلیون‌ها انسان، جوامع، مشاغل و امور سیاسی دارد. موضوع قابل توجه اینکه با اتخاذ راهکارهای مختلف می‌توان پاندمی‌ها را تحت کنترل درآورد. این بیماری‌های فراگیر نادر هستند، اما اتفاق می‌افتند و با انجام اقداماتی نظیر پرهیز از تماس‌های حضوری یا فیزیکی با افراد بیمار، رعایت اصول و توصیه‌های بهداشتی ارائه‌شده توسط متخصصان، ورزش کردن، مصرف غذاهای سالم و برنامه‌ریزی برای مدیریت سلامت فردی می‌توان آن‌ها را کنترل کرد.
تاریخچه پاندمی
کلمه پاندمی یا فراگیری جهانی از دهه ۱۶۰۰ میلادی تعریف شد و تا مدتی با اپیدمی (همه‌گیری) به معنای افزایش ناگهانی یک بیماری اشتباه گرفته می‌شد. پس از آن در دهه ۱۸۰۰ دانشمندان به درک الگوهای جدید از بیماری‌ها و نحوه شیوع آن در سراسر جهان اقدام کردند. پس از آن برای اولین بار در سال ۱۸۳۱، وبا به‌عنوان یک پاندمی معرفی شد و در سال ۱۸۸۹ با شیوع آنفلوآنزا، پاندمی به‌عنوان شیوع جهانی یک بیماری در سراسر جهان شناخته شد. در طول قرن اخیر جهان با پاندمی‌های بسیاری مواجه شده است که شامل شیوع آنفلوآنزا در سال ۱۹۱۸ با ۵۰ میلیون نفر کشته و آلوده کردن تقریباً یک‌سوم از مردم جهان، فراگیری جهانی ایدز در اوایل دهه ۱۹۸۰ با ۶۰ میلیون فرد آلوده و ۲۵ میلیون نفر تلفات، شیوع H1N1 موسوم به آنفلوآنزای خوکی در سال ۲۰۰۹ که ۵۷۵ هزار تلفات در طول یک سال برجای گذاشت و در نهایت کووید -۱۹ می‌شود که سازمان جهانی بهداشت در سال ۲۰۲۰ آن را به‌عنوان یک بیماری فراگیر جهانی اعلام کرد.
مدیریت یک بیماری فراگیر
در دوران فراگیری یک بیماری، دولت‌ها و مقامات بهداشتی می‌توانند اقدامات جدی برای مبارزه و کنترل بیماری به کار گیرند. برای مثال ممکن است داروها و تجهیزات پزشکی مورد نیاز و موجود در انبارهای ملی خود را برای حفظ جان بشر به جوامعی ارسال کنند که بیش از سایرین به آن نیاز دارند، در بعضی موارد نیز اجازه استفاده از داروها، واکسن‌ها و دستگاه‌هایی صادر می‌شود که حتی کاربرد آن‌ها برای درمان یا مهار بیماری فراگیر شده به اثبات نرسیده است. گاهی دولت‌ها برای محافظت از سلامت عمومی افراد از اقداماتی هم‌چون بررسی سلامت مسافران، اعمال بعضی محدودیت‌ها هم‌چون ممنوعیت تردد و سفر و تعطیلی‌های اجباری استفاده می‌کنند. اقداماتی مانند شستن و ضدعفونی کردن مداوم دست‌ها، رعایت فاصله امن اجتماعی، تمیز نگهداشتن محیط منزل و محدود کردن ترددها از گسترش پاندمی‌ها جلوگیری می‌کند.
نظر شما