به گزارش خبرنگار ایمنا، حسین صفاری دوست شاعر دغدغه‌مندی است که توانست ۲۰ مجموعه شعر را در دوره حیات خود به چاپ برساند. "مهمانی سنگ‌ها"، "نهال"، "کوچه‌های بی عابر"، "اندیشه‌های زخمی"، "خورشید خمیده"، اثر دوجلدی "با نیما و دیگران"، "خاکستری هزار قناری"، "تا تاک‌های قرمز قزوین"، "چکاوک در حصار"، "این‌جا ستاره‌ها همه می‌سوزند"، "آتش خلوت‌نشین"، "آن وعده‌های پرپر دیروز"، "حتماً خیال آمدنی است" و "چندمین نفر روزگار؟!" از جمله آثاری است که از این شاعر به یادگار مانده است.
صفاری دوست که بیش از چهار دهه در حوزه ادبیات و شعر خدمت کرد، شاگرد مهدی اخوان ثالث و از پیروان شعر نیما بود. وی معتقد بود شعر خود را بیان می‌کند و نیازی به توضیح ندارد.
این شاعر در مصاحبه‌ای گفته بود دلم از فضایی که در حوزه ادبیات و شعر به وجود آمده، پر است و همواره نسبت به وضعیت نابسامان آن هشدار می‌داد. وی وضعیت پیش آمده در حوزه ادبیات را نتیجه کار شاعران، نویسندگان و مطبوعات عنوان می‌کرد از طرفی معتقد بود برخی از شاعران جوان خاطره، دانش و هنر ندارند اما در همه جا حاضر شده و شلوغ می‌کنند.
وی در خصوص علت نابسامانی‌های حوزه ادبیات گفته بود: "همه این‌ها از سهل‌انگاری به وجود آمده است، از این‌که همه دوست دارند شاعر و نویسنده شوند. در دوره‌ای همه می‌خواستند دکتر شوند؛ مگر این مملکت نانوا نمی‌خواهد؟ بسیاری از آن افراد هم که می‌خواستند دکتر شوند، دکتر شدند اما دکتر معمولی، دکتری که آمپول پنی‌سیلین بزند. الان هم عده‌ای که هنرپیشه نشده‌اند می‌خواهند شاعر بشوند. خود هنرپیشه‌ها هم شعر می‌گویند، آواز هم می‌خوانند، گیتار هم می‌زنند و اصلاً فکر نمی‌کنند که در کجای جهان ایستاده‌اند"
این شاعر نسبت به برخی مجموعه‌های شعر نیز انتقاداتی داشت. وی معتقد بود کتاب‌های فعلی مطبوعات پر کن هستند و اکثراً با پرداخت پول به ناشر چاپ می‌شوند که در نهایت باعث دل‌زدگی مردم از شعر و رمان می‌شوند.
صفاری دوست، شاعران گذشته را عالم به احوال مردم زمانه خود می‌دانست و همین امر را علت ماندگاری آنها در عنوان می‌کرد و در خصوص شعر نو نیز معتقد بود چهار سبک بیشتر در آن وجود ندارد: شاملو، فروغ، اخوان و نیما و سایر شاعران این سبک بین این چهار نفر قرار دارند.
این شاعر امروز در زادگاه خود قزوین به خاک سپرده خواهد شد، اما به گفته اسدالله امرایی به علت شیوع ویروس کرونا مراسمی نخواهد داشت.
نظر شما