به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، آپارتمان‌های بتنی پایتخت یونان معروف به polikatoikia به معنای آپارتمان مفروز با مالکیت مشترک، در فاصله سال‌های ۱۹۵۰ تا ۱۹۸۰ با سرعت تمام و کمترین هزینه، در راستای برآورده ساختن نیاز مردم به مسکن ساخته شد. در آن دوران در پی بروز جنگ‌های مدنی مردم از اغلب استان‌های یونان روانه آتن می‌شدند و این حجم از ورود مهاجران به پایتخت، نیاز شهر به مسکن‌سازی سریع را بالا می‌برد. اما دولت بودجه کافی برای ساخت و ساز در اختیار نداشت و این در حالی بود که بی‌خانمانی افراد تازه وارد به شهر تبدیل به معضلی اساسی شده بود که باید هرچه زودتر رفع می‌شد. سرمایه‌داران یونانی برای حل این مسئله بغرنج، یک سیستم سرمایه‌گذاری شخصی ایجاد کردند که طی آن زمین‌ها را با قیمت مناسب از مالکان می‌خریدند و در ازای آن، بخشی از درآمد حاصل از فروش ساختمان‌های تکمیل شده را به آن‌ها اختصاص می‌دادند، بنابراین مالکان زمین‌های خود را با حداقل قیمت در اختیار سرمایه‌داران قرار می‌دادند و پس از پایان ساخت و ساز یا چند واحد از آپارتمان‌ها را برای سکونت انتخاب می‌کردند و یا در فروش و اجاره آن‌ها سهیم می‌شدند. در روند ساخت و ساز این آپارتمان‌ها تنها نقشی که دولت ایفا می‌کرد تعیین حداقل میزان مالیات دریافتی به‌منظور سرعت بخشیدن به مراحل ساخت بناها بود که البته این اقدام بسیار به نفع سرمایه‌داران بود.
در آن زمان معماران برای به حداقل رساندن هزینه عمران از سبک مدرن برای ساخت و ساز آپارتمان‌های مفروز بهره گرفتند که در این روش ستون‌های بتنی جایگزین دیوارهای اصلی داخلی ساختمان می‌شد. در نتیجه فرهنگ ایجاد ساختمان‌های مدرن به تدریج در آتن ترویج یافت و علی‌رغم سرعت بالای ساخت و ساز و شکل‌گیری این تصور که ساختمان‌های ساخته شده از کیفیت مناسبی برخوردار نیستند، این بناهای مشترک تمام نیازهای ساکنان را به خوبی برآورده می‌ساخت. بالکن‌های وسیع آپارتمان‌های مفروز از فضای کافی برای قرار دادن میزهای غذاخوری و دیوارهای سبز برخوردار بود و فضای داخلی آن‌ها اغلب از دو تا سه اتاق بزرگ با دیگر امکانات تشکیل شده بود. هر آپارتمان واحدهایی با اندازه و امکاناتی متفاوت از دیگری داشت و در نتیجه امکان گرد هم آوردن طبقات مختلف اجتماعی در آن‌ها فراهم می‌شد. به عنوان مثال، در اغلب واحدهای طبقات بالایی افراد ثروتمند ساکن می‌شدند، در حالی‌که خانواده‌هایی با درآمد کمتر در طبقات پایینی و دانشجویان فقیر نیز در بخش‌های زیرزمینی و طبقات همکف سکونت پیدا می‌کردند. البته این آپارتمان‌ها فقط برای برآورده ساختن اهداف مسکونی طراحی نشده و واحدهایی نیز برای انجام فعالیت‌های اقتصادی در آن‌ها تعبیه شده بود که که این روند تا امروز ادامه یافته است و بسیاری از مردم از این واحدها به عنوان فروشگاه یا سایر مراکز تجاری بهره می‌برند.
هرچند در نگاه اول به‌نظر می‌رسد این ساختمان‌ها که در بسیاری از خیابان‌های شهر دیده می‌شود توانایی پاسخگویی به نیازهای سکونتی مردم امروز را نداشته باشد ولی طراحی آن‌ها به‌گونه‌ای است که خطوطی ممتد از بالکن‌های روباز را به تصویر می‌کشد و درنتیجه نمایی از همبستگی را برای شهر ایجاد کرده است. شاید این سازه‌ها زیبایی خانه‌های کلاسیک آتن را نداشته باشد، اما فضایی پر شور و مملو از حیات را در بین ساکنان به وجود آورده است تا همه از زندگی در آن‌ها احساس رضایت کنند. آپارتمان‌های مفروز آتنی در آن زمان، با وجود نقص‌های کمی که داشت تمام نیازهای ساکنان را برطرف می‌کرد اما کسی تصورش را هم نمی‌کرد سازه‌هایی که با آن سرعت و هزینه کم ساخته شده بتواند پاسخگوی نیازهای مردم در دهه‌های بعد نیز باشد. این آپارتمان‌ها همچنان شور و نشاط را برای خیابان‌های آتن به ارمغان می‌آورد و محبوبیت زیادی در بین مردم یونان دارد. امروزه خانواده‌های ساکن در آن‌ها رو در روی هم و در بالکن‌های منازل خود به صرف شام و ناهار می‌پردازند و ساکنان طبقات همکف قهوه خود را در سایه درختان پرتقال می‌نوشند.
نظر شما