به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، در واکنش به نگرانیهای بهداشت عمومی که بهدنبال بحران کووید -۱۹ شکل گرفته است، شهرها متحمل تغییرات سریع و چشمگیری همچون اجتناب مردم از استفاده سیستمهای حملونقل عمومی، تعطیلی مغازهها، ادارات، مدارس، رستورانها و سایر اماکن عمومی، الزامی شدن رعایت فاصله اجتماعی، دورکاری مشاغل، قرنطینه شبانهروزی و غیره شدهاند. از سوی دیگر این مرزهای گسترده، در راستای تأمل در نحوه استفاده از فضای عمومی پیش و پس از همهگیری بیماری مذکور و نیز اولویتبندی عوامل مؤثر در تصمیمگیریهای طراحی برای آنها شاهد تحولات بسیار چشمگیری نیز بوده است.
شیوع این همهگیری و تعطیلیهای ناشی از آن، باعث به وجود آمدن فرصتی برای تفکر مجدد درباره شیوههای صحیح طراحی شهری به طرق متفاوت شده، این فرصت را در اختیار برنامهریزان شهری، دولتهای محلی و مسئولین قرار داده است که شهرها را بسیار متفاوتتر از آنچه که هست تصور کرده و در راستای حفظ پایداری آنها برای آیندگان تلاش کنند. این تصویرسازی در وهله اول با فاصله گرفتن از اقدامات گذشته، بررسی دقیق میزان فضای اختصاص یافته به وسایل نقلیه موتوری و نیز آگاهی از پتانسیلهای موجود برای پیادهراهسازی، ایجاد مسیرهای دوچرخه و مواردی از این قبیل امکانپذیر خواهد شد. ازسویدیگر کووید -۱۹ منجر به سرعت بخشیدن به اجرای بعضی از طرحهایی شده است که توسعهدهندگان املاک و مستغلات شهری در بعضی از نقاط جهان برای پنج تا ۱۰ سال آینده برنامهریزی کرده بودند. مثلاً استفاده از پارکینگهای گسترده کنار خیابان بهعنوان فضاهای روباز رستورانی بهجای استقرار اتومبیلهای راکد که بخش عمده خیابانها را به خود اختصاص داده است. ازآنجایی که خیابانها بیشترین فضاهای عمومی موجود در شهرها محسوب میشوند این تغییر کاربری نقش بسزایی در تغییر چهره شهرها و فضاهای عمومی آن دارد.
البته پیش از فراگیری کرونا نیز تغییرات آبوهوایی لزوم این تغییر کاربریها و حذف تمامی عوامل انتشار گازهای گلخانهای، همچنین روی آوردن به استفاده وسایل نقلیه الکتریکی و خودکار به منظور پایدارسازی شهرهای آینده را نشان داده بود ولی شیوع کووید -۱۹ منجر به عملی شدن خودکار این قبیل طرحها و عبور از بخش اول مرحله مذکور شد زیرا باوجود قابلیت سریع انتقال بیماری میان انسانها، بسیاری از شهروندان با حذف استفاده از وسایل حملونقل عمومی به شیوههای جایگزین همچون پیادهروی، دوچرخهسواری، استفاده از اسکوترها و غیره روی آوردهاند. این حذف خودکار نقش اساسی نبود ماشینها در پایداری و تابآوری شهرها در آینده و نیز مزایای استفاده کمتر از اتومبیلها برای حفظ سلامتی فردی و عمومی را به اثبات رسانده است. علاوه بر این الزام قرنطینه خانگی و دورکاری بخش عمدهای از مشاغل نشان داد که اقتصاد امکان پذیرش تغییراتی گسترده در عین استمرار را دارد. این امر فرصتی بینظیر در اختیار برنامهریزان حملونقل قرار میدهد زیرا ثابت کرده است که میتوان تقاضای سفرهای درون شهری را محدود و بخشی از جابجاییهای غیرضروری را حذف کرد.
بر اساس تحقیقات حتی حذف مسافران یک بخش اقتصادی در طول یک روز در هفته میتواند تأثیر ملموسی بر تراکم جمعیت و تغییرات آبوهوایی داشته باشد و سازماندهی سیستمهای حملونقل به شیوهای هوشمندانه اثربخشی آن را تا چند برابر افزایش خواهد داد. با این حال طبق بررسیها سختترین بخش در پیادهسازی این راهکار تغییر رفتار افراد محسوب میشود و گامهای بعدی یعنی افزایش میزان سهولت دسترسی به شیوههای جایگزین حملونقل همچون دوچرخههای مکانیکی و الکتریکی، مسیرهای پیادهروی و غیره، راحتتر از این بخش خواهد بود. چنین تغییراتی نه تنها باعث میشود که اماکن و فضاهای عمومی شهری تمیزتر و سالمتر باشند بلکه منجر به افزایش سلامتی جسمی، روحی روانی و حتی تقویت سیستم ایمنی بدن نیز میگردد و مسیر عبور از بحران موجود و همچنین موارد مشابه در آینده را هموارتر خواهد ساخت.
قرنطینه در واقع اقدامی بود که لزوم بازنگری درباره وضعیت خیابانها، تردد در شهرها و نیز فضاهای عمومی را نشان داد چراکه مشخص شده خیابان در واقع عاملی است که میان حالتهای مختلف تردد و حملونقل تعادل برقرار میکند. برای مثال مردم تمایل دارند که برای مسیرهای کمتر از سه مایل از دوچرخهها، اتوبوسها و حتی پیادهروی بهره ببرند و در مسافتهای طولانیتر گزینههایی همچون بهاشتراکگذاری اتومبیل، ترانزیت و غیره را ترجیح میدهند. بنابراین طراحی درست فضاها بهگونهای که دسترسی به اماکن موردنیاز امکانپذیرتر و راحتتر باشد شهروندان را به سمت بهره بردن از مناسبترین شیوه حملونقل برای خود جذب میکند و نقش خیابانها سهم ویژهای در این زمینه دارد. بهلحاظ عملی این بهمعنای ایجاد مسیرهای مناسبتر برای دوچرخهسواری، پیادهروی و روشهای مشابه، همچنین داشتن برنامهریزیهای آیندهنگرانه در ارائه بهترین طرح برای این مسیرها بهصورتی است که بهمنظور استفاده در طولانیمدت و تردد در مسافتهای طولانیتر نیز مناسب باشد. طراحی بزرگراهها و زیرساختهای پیشرفته دوچرخه الکترونیکی و مکانیکی، ایجاد قابلیت اطمینان بیشتر برای کاربران دوچرخههای اشتراکی و غیره از این موارد محسوب میشود که در دوران پساکرونا به ارائه بهترین شیوه برای مدیریت تراکم در طول بازگشایی اقتصادهای تعطیلشده و نیز حفظ بیشترین پایداری ممکن برای شهرها منجر میشود.
نظر شما