به گزارش خبرنگار ایمنا، تیم فوتبال منچستر یونایتد این روزها با سرمربی خود اوله گونار سولسشر بازی‌های زیبایی را پشت سر می‌گذارد و دوران درخشان زمان فرگوسن را تداعی کرده است.
پیرمرد (فرگوسن) آوازه هنرش در همه‌جای دنیا پیچیده بود. او برای آخرین بار نمایش قهرمانی را اجرا کرد و با تئاتر رویاها وداع کرد.
با رفتن پیرمرد اما یک معضل جدید به وجود آمده بود. کسی نمی‌دانست بعد از این روی صندلی‌های آجرنمای اولدترافورد چه کسی خواهد نشست. ۲۷ سال هیچکس به این مسئله فکر نکرده بود.
پیرمرد خود دست به کار شد و هموطنش را برگزید به خیال اینکه سابقه طولانی در یک تیم و ملیت اسکاتلندی از هرکسی سرالکس خواهد ساخت. اما طولی نکشید که واژه انتخاب شده جای خود را به انتخاب غلط تغییر داد.
در پرده دوم، جام جهانی هنوز به پایان نرسیده بود. لاله‌ها به لطف تحولات مربی اسپانیا را شکست داده و بازهم به جمع چهار تیم رسیده بودند. در این میان اما شیاطین سرخ از ذوق درخشش سرمربی آینده بیشتر خوشحال بودند. پایان نمایشنامه دوم اما همانند آن یکی بد بود. آنقدر بد که دیگر هیچکس از فلسفه لوئی فن‌خال حرفی به میان نیاورد...
انتخاب سوم اما خود از راه رسیده بود. سال‌ها در همسایگی چشم انتظار روزی بود که بر تخت پادشاهی فرگی بنشیند. دورانش تمام شده بود یا اینکه رقاص‌های شهر منچستر به ساز او نمی‌رقصیدند، هرچه که بود بی‌سرانجام بود و مورینیو هم با آن هم خاص بودن از یونایتد رفت.
دیگر وقت اعتماد بود. باید کسی از اهل خانه به کمک خانواده می‌شتافت. وقتی که دیگران نمی‌توانستند چاره کار را بیابند باید یک خودی راه علاج را پیدا می‌کرد.
در این میان چه کسی بهتر از سولسشر که همیشه در بزنگاه‌های حیاتی به یاری تیم می‌شتافت. چه کسی بهتر از او که سابقه رقم زدن معجزه را هم داشت؛ به احتمال زیاد این مربی بتواند روزهای خوش یونایتد فرگوسن را تداعی کند.
نظر شما