به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، مهاجرتهای دستهجمعی از هند در حجمی گسترده که به دنبال سختگیریهای ناشی از قرنطینه صورت گرفته است، صاحبان مشاغل را بر آن داشته تا بار دیگر سیاستهای کاری خود را مورد بازنگری قرار دهند چرا که راهاندازی مجدد امور اقتصادی در این کشور نیازمند بهکارگیری شیوههای انگیزشی برای بازگرداندن نیروی کار از دست رفته است. در این راستا بعضی از شرکتها با وعده ارائه مزایایی همچون توزیع بلیطهای مسافرتی رایگان، در اختیار قرار دادن مسکن و فراهم آوردن وعدههای غذایی اقدام به جذب نیرو به مناطق شهری کردهاند؛ بعضی از آنها از مناطق و کشورهای همسایه نیرو جذب میکنند و گروهی نیز به استفاده ترکیبی از روشها روی آوردهاند.
هند در نظر داشت که با اعمال محدودیتهایی به شدت سختگیرانه و الزام مردم به خارج نشدن از منازل، بیماری فراگیر کووید -۱۹ را در نخستین هفتههای ورود به کشور متوقف کند، با این حال نیروهای کار مهاجر روزمزد پس از تمام شدن پول و اندوخته غذاییشان اقدام به ترک مناطق شهری و بازگشت به نواحی روستایی و یا زادگاههای خود کردند.
این خروجهای گسترده که یادآور صحنههایی از چندپارگی هند در ۱۹۷۴ بود، نیازمند فراهم آوردن شرایط تسهیل بازگشت مهاجران به شهرها و از سرگیری امور اقتصادی است چرا که به دنبال پیشبینیهای رشد انجامگرفته، در حال حاضر اقتصاد هند با بدترین عملکرد خود در طول چندین دهه اخیر مواجه بوده است.
از سوی دیگر کمبود نیروی کار شرکتها را به چالش میکشد و منجر به افزایش مخارج و هزینههای آنها میشود چراکه شرکتها مجبورند با مزایای دولتی ارائه شده برای مناطق روستایی به رقابت برخیزند که بهمنظور مقابله با کووید -۱۹ فراهم شده و باید مزیتهای خود را با آن مطابقت دهند.
در این زمینه میتوان از توزیع رایگان مواد غذایی و سوخت، همچنین پرداخت وجوه نقد به کارگران و کشاورزان و نیز ایجاد اشتغال برای فقیران ساکن در مناطق روستایی به مدت سه ماه نام برد که در حال حاضر طرح توزیع رایگان غذا تا ماه نوامبر تمدید شده است.
کمبود نیروی کار همچنین روی روند پروژههای ساختوساز تأثیر بسیاری داشته است که تکمیل آنها را به تأخیر میاندازد بههمیندلیل فعالان بخش املاک و ساختوساز در تلاشند که کارگران خود را با استفاده از خطوط هوایی و پروازهای ایمن به محل کار بازگردانند. البته ارائه خدمات و مزایای رایگان دولتی تنها عامل بازدارنده برای بازگشت کارگران و کارمندان به مشاغل خود محسوب نمیشود، بلکه ماندن در خانههای روستایی شخصی باعث میشود کارگران هزینه بسیار زیادی را که صرف اجاره منزل و زندگی در شهرها میشود پسانداز کنند؛ این هزینهها بخش قابلتوجهی از درآمد آنها در شهرها را شامل میشود. بااینحال کاملاً مشخص است که قطع کمکهای دولتی در نهایت آنها را به مشاغل قبلی خود باز میگرداند.
بااینحال تلاشها برای بازگرداندن نیروی کار از دست رفته با موفقیتهایی همراه بوده و خطوط راهآهن بین شهرها و مناطقی با بیشترین تعداد مهاجر نیروی کار آغاز به کار کرده است تا جایی که بر اساس دادههای مرکز نظارت بر اقتصاد هندوستان (Pvt)، میزان بیکاری ناشی از شیوع بیماری در هند با کاهش ۱۱ درصدی در ماه ژوئن همراه بوده که بخشی از آن به دنبال بازگشت نیروی کار و بخشی به دلیل افزایش مخارج برنامههای شغلی توسط دولت صورت گرفته است. بنابر برنامه اشتغالزایی در مناطق روستایی، کارگران روزانه ۲۰۲ روپیه برابر با دو دلار و ۷۱ سنت حقوق دریافت میکردند و برای آنها حداقل یکصد روز اشتغال در طول یک سال تضمین میشد. در سال جاری و با وجود شرایط فعلی، بودجه اختصاص یافته در این بخش به ۴۰۰ میلیارد روپیه افزایش یافته است.
با وجود این، پروتکلهای مربوط به فاصلهگذاری اجتماعی و تخصیص هزینههای بالاتر برای جذب و حفظ نیروهای کاردان، به افزایش نگرانی شرکتها در زمینه هزینههای مصرفی انجام کار منتهی شده است که پایه اصلی اقتصاد محسوب میشود. در این زمینه قرارگیری تمرکزها بر استخدام و آموزش نیروهای با استعداد محلی با افزایش ۱۰ درصدی هزینههای استخدام همراه بوده که باعث افزایش هزینههای عملیاتی در ماههای آینده خواهد شد؛ تنظیم و راهاندازی مجدد امور با رعایت مسائل ایمنی و رعایت اصول فاصلهگذاری اجتماعی نیز دربردارنده هزینههای اضافی بالایی بوده است. این تأثیرات در بعضی از شرکتها بهحدی شدید بوده که بالاجبار آنها را به کاهش برنامههای تجاری و میزان سرمایههای خود سوق داده است.
نظر شما