مطبوعات و رسانه‌های آزاد و شفاف در هر جامعه‌ای از ارکان توسعه و دموکراسی محسوب می‌شود، لذا خبرگزاری ایمنا، مرور بر بخشی از عناوین مطبوعات کشور را به صورت روزانه در دستور کار خود دارد.
روزنامه آرمان ملی، در صفحه نخست امروز خود با تیتر «روزهای پرهیاهوی بهشت زهرا» به بررسی آخرین وضعیت شیوع کرونا در کشور پرداخت و نوشت: طبق آمار رسمی و بر پایه تست کرونا در بیمارستان‌های دولتی کشور، روزانه به‌طور متوسط دوهزار و ۵۰۰ نفر در ایران به کرونا مبتلا می‌شوند و حدود ۱۶۰ نفر نیز در یک روز جان خود را از دست می‌دهند. تاکنون ۱۱ هزار و ۷۳۱ نفر جانشان را از دست داده‌اند. بیشترین تعداد مرگ و میر در یک روز متعلق به ۱۵ تیر ۹۹ است که با ثبت ۱۶۳ فوتی در یک روز از شنبه (۱۴ تیر) تا یکشنبه (۱۵ تیر)، مرگبارترین روز کرونایی ایران لقب گرفت. این آمار باعث شد در مدت یک روز، ایران در جایگاه سوم کشورهای جهان در فوتی‌های کرونا بعد از مکزیک و هند و بالاتر از آمریکا و روسیه قرار بگیرد. وضعیت در روز گذشته نیز بهتر نبود و طبق اعلام رسمی وزارت بهداشت از یکشنبه (۱۵ تیر) تا دوشنبه (۱۶ تیر ۹۹) دوهزار و ۶۱۳ نفر به ویروس کووید ۱۹ مبتلا و ۱۶۰ بیمار نیز جان خود را از دست دادند. از این تعداد یک‌هزار و ۴۶۸ مورد بستری شدند. در مجموع، آمار بیماران کووید ۱۹ در کشور تا روز گذشته به ۲۴۳ هزار و ۵۱ نفر رسید و تا کنون ۲۰۴ هزار و ۸۳ نفر از بیماران، بهبود یافته و یا از بیمارستان‌ها ترخیص شده‌اند. همچنین سه‌هزار و ۲۰۱ نفر از بیماران مبتلا به کووید ۱۹ در وضعیت شدید این بیماری تحت مراقبت قرار دارند. بر پایه این آمار استان‌های خوزستان، هرمزگان، بوشهر، کرمانشاه، کردستان، ایلام، آذربایجان‌های غربی و شرقی و خراسان رضوی در وضعیت قرمز قرار دارند و استان‌های گلستان، البرز، کرمان، یزد، همدان و سیستان و بلوچستان در وضعیت هشدار هستند.
روزنامه ابتکار، در صفحه نخست امروز خود با تیتر «جایی برای زن‌ها نیست؟» به بررسی افشاگری نماینده زن مجلس درباره درخواست حضور در هیئت رئیسه پرداخت و نوشت: چهل سال پیش، کمی قبل از انتخابات اولین دوره مجلس شورای اسلامی، زمانی که برخی موضوع درخواست ندادن اجازه کاندیداتوری به زنان برای حضور در انتخابات مجلس را مطرح کردند، امام خمینی (ره) با این مسئله مخالفت کردند. ایشان در دیداری با زنان گفتند: «شما باید در همه صحنه‌ها و میدان‌ها آن قدری که اسلام اجازه داده وارد باشید. مثل انتخابات که امروز عملی است که باید انجام بگیرد و صحبت روز است در ایران، همان طوری که مردها فعالیت می‌کنند برای انتخابات، خانم‌ها هم باید فعالیت بکنند برای اینکه فرقی مابین شما و دیگران در تعیین سرنوشتتان نیست». هر چند از ابتدای انقلاب اسلامی تا کنون، نمونه‌های فراوانی از حضور زنان در مدیریت‌های سطوح گوناگون، تا معاونت ریاست جمهوری وجود داشته است، اما با این حال از نظر عددی، تعداد حضور زنان در مصادر مدیریتی کلان انگشت‌شمار بوده است. در حوزه وزارت، تنها یک مورد در دولت دهم صندلی وزارت به زنان رسیده است و حسن روحانی نیز در دولت‌های یازدهم و دوازدهم، علیرغم انتظارهای فراوان، هیچ زنی را به وزارت برنگزید. وی البته گفت که می‌خواسته و تلاش هم کرده، اما نشده است! حضور زنان در مجلس شورای اسلامی نیز چندان پررنگ نبوده و اغلب تعداد زنان در بهارستان نیز انگشت‌شمار بوده است. در انتخابات مجلس دهم بود که شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان، تاکید جدی بر اختصاص یک سوم لیست تهران به زنان داشت و در سایر حوزه‌های انتخابیه نیز از حضور زنان در مجلس حمایت جدی کرد. این موضوع باعث شد که جریان اصولگرا هم در لیست خود، توجه ویژه‌تری به حضور زنان داشته باشد. با این حال با حضور زنان لیست امید در مجلس دهم، رکورد تعداد زنان در صحن مجلس شکست؛ چنانکه اگر در دوره اول تا سوم مجلس چهار زن، در دوره چهارم ۹ زن، در دوره پنجم ۱۴ زن، در دوره ششم ۱۳ زن، در دوره هفتم ۱۳ زن، در دوره هشتم ۸ زن و در دوره نهم نیز ۹ زن به عنوان نمایندگان مردم در مجلس حضور داشتند، این تعداد در مجلس دهم به ۱۷ زن رسید. این در حالی است که این تعداد، ۱۸ نفر بود که مینو خالقی پس از ایراد شورای نگهبان، از حضور در مجلس باز ماند. پس از آن نیز فراکسیون امید، تلاش ویژه‌ای کرد که زنان هم هیئت رئیسه مجلس و هم در هیئت رئیسه فراکسیون‌های تخصصی حضور ویژه داشته باشند.
روزنامه همدلی، در صفحه نخست امروز خود با تیتر «برائت از تندروها» به بررسی انتقادات نمایندگان از تندروی‌های مجلس پرداخت و نوشت: درست ۴۸ ساعت پیش بود که محمدجواد ظریف در قامت وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی در شرایطی در یازدهمین پارلمان ایران حاضر شد که به خوبی می‌دانست از دید اصولگرایان حاضر در ساختمان هرمی‌شکل میدان بهارستان، به‌رغم تعریف و تمجیدهای عالی‌ترین مقام جمهوری اسلامی و برخورداری از حامیان به نسبت پرتعداد در جمع حامیان دولت و دست‌کم بخشی از اصلاح‌طلبان، برخلاف سعید جلیلی و سایر یارانش به عنوان «دیپلمات انقلابی» شناخته نمی‌شود. تناقض و تفاوت‌های موجود در خط و مشی ظریف و نوع نگاهش به سیاست خارجی با مجلس یازدهمی‌هایی که اگرچه در سخن از تعامل با جهان می‌گویند ولی با شعارهای تند و تیزشان عملاً راه بر این مهم می‌بندند، نوید نشستی پُر تنش را می‌داد؛ تنشی که نه‌تنها ایجاد شد، بلکه از قرار معلوم از حد هم گذشت؛ چنانکه علاوه بر اصلاح‌طلبان و فعالان و تحلیلگران متعلق به منتهی‌الیه چپ نمودار سیاست ایران، دست راستی‌ها هم یکی پس از دیگری از آنچه نمایندگان‌شان در پارلمان کردند، انتقاد کرده و لب به اعتراض گشودند تا مبادا شریک قصورهای طیفی شوند که در چهار سال آینده احتمالاً بارها و بارها جنجال‌ساز خواهند شد. فریاد پشت فریاد و «دروغگو» خطاب کردن ظریف، آن هم میانه اظهارات وزیر امور خارجه حداقل در دهمین دوره مجلس شورای اسلامی که ریاستش برعهده علی لاریجانی بود و میانه‌روها و اصلاح‌طلبان اکثریت کرسی‌هایش را در اختیار داشتند، امری بعید بود و اگر رخ می‌داد، کم‌تکرار. ولی مجلس یازدهمی‌ها از قرار معلوم از همان ابتدا شمشیرها را از رو بستند. روزی بر سر وزیر ارتباطات فریاد می‌زنند و از بی‌توجهی به فرهنگ و فرهنگ‌سازی گلایه می‌کنند، در حالی که کمترین اشتیاق را برای عضویت در کمیسیون فرهنگی مجلس دارند، روز دیگر از اتحاد درون پارلمان می‌گویند و همزمان تلاش‌هایی رأی استیضاح رئیس مجلس ترتیب می‌دهند؛ روز دیگر هم در شرایطی به دنبال سوال از رئیس‌جمهوری و حتی اگر به اصطلاح پا داد، استیضاح روحانی می‌روند که خود را ریل‌گذار می‌دانند و از عزم‌شان برای یاری‌رسانی به دولت، آن‌هم در دشوارترین شرایط تاریخ جمهوری اسلامی سخن به میان می‌آورند. همه اینها کنار هم، حالا سبب شده تا مجلس یازدهم نه البته از سوی تمامی یاران روزگار انتخاباتش، بلکه دست‌کم از سوی بخشی از آنان مورد انتقاد قرار بگیرد.
روزنامه دنیای اقتصاد، در صفحه نخست امروز خود با تیتر «راه نجات ایران از تورم» نوشت: تورم برای اقتصاد ایران، یک درد مزمن است. این درد سال‌های سال است که با اقتصاد ایران عجین شده است. داده‌های بانک مرکزی نشان می‌دهد بین سال‌های ۱۳۵۷ تا ۱۳۹۵، تورم میانگین در محدوده ۱۹ درصد قرار داشته است. این در حالی است که از سال ۱۹۹۷ میانگین تورم در دنیا همواره زیر ۵. ۶ درصد ثبت شده است. (مطابق داده‌های صندوق بین‌المللی پول) در واقع در اغلب کشورهای دنیا، نرخ تورم بالا مسئله‌ای حل‌شده است و مردم دنیا، بیش از دو دهه است که با این پدیده غریبه شده‌اند. اما در سال‌های اخیر، این درد مجدداً در ایران عود کرده و تورم به ارقام بالای ۳۰ درصد رفته است. برای اولین بار، امسال بانک مرکزی به‌دنبال اجرای هدف‌گذاری تورمی رفت و نرخ هدف را ۲۲ درصد قرار داد. دو اقتصاددان مطرح ایرانی، الزامات رسیدن به این هدف را بررسی کردند. این دو چارچوبی طراحی کردند که با استفاده از آن می‌توان به‌صورت پایدار از شر تورم خلاص شد. «امیر کرمانی» و «سیدمحمد داوود الحسینی» در چارچوب خود مشخصاً سه سیاست را پیشنهاد می‌دهند؛ افزایش نرخ سود بازار بین بانکی و نرخ سپرده‌ها در شرایط فعلی، تعمیق بازار بدهی و کنترل میزان رشد و بهبود وضعیت ترازنامه شبکه بانکی. این اقتصاددانان در مدل خود، به تفصیل تمامی زوایای سیاست‌های پیشنهادی را بررسی کرده‌اند.
روزنامه کیهان، در صفحه نخست امروز خود با تیتر «آمار و ارقام نشان می‌دهد دولت باید تغییر مسیر دهد» به بررسی آمار عملکرد اقتصادی دولت تدبیر و امید نوشت: به گزارش خبرنگار ما، شاخص‌های کلیدی اقتصاد که با معیشت مردم سروکار دارد مانند تورم، نقدینگی، نرخ ارز، قیمت مسکن و خودرو و… حاکی از این واقعیت است که عملکرد دولتمردان، علیرغم تبلیغات وسیعی که می‌کنند، قابل دفاع نیست.
سه سال از انتخابات دوازدهم ریاست‌جمهوری می‌گذرد، زمانی که ستادهای حسن روحانی به طور مداوم خبرهایی نظیر «اگر روحانی رأی نیاورد دلار ۵,۰۰۰ تومان می‌شود» یا «هر گرم سکه به ۳۰۰ هزار تومان خواهد رسید» را پمپاژ می‌کردند و خلاصه، تبعات انتخاب گزینه‌ای غیر از حسن روحانی را، هم تراز تبعات جنگ جهانی دوم می‌دانستند!
اما گذشت زمان چیز دیگری را نشان داد، قیمت دلار در حال حاضر به ۲۲ هزار تومان نزدیک شده و هر گرم طلای ۱۸ عیار هم در بازار به ۹۳۰ هزار تومان رسیده است در واقع، درست است که با ریاست مجدد حسن روحانی، قیمت دلار و طلا به ۵,۰۰۰ تومان و ۳۰۰ هزار تومان نرسید اما در عوض به بیش از ۲۱ هزار تومان و ۹۳۰ هزار تومان افزایش یافت!
با این حال، این روزها تنها چیزی که در رفتار و گفتار دولتمردان مشاهده نمی‌شود، جسارت پذیرش خطاها و تغییر ریل است. متأسفانه هنوز عده‌ای از دولتمردان عزیز حرف‌هایی از جنس سال ۹۶ می‌زنند و مدعی‌اند اگر دولت فعلی نبود اوضاع چنین و چنان می‌شد.
نظر شما