به گزارش خبرنگار ایمنا، تا سه دهه پیش اصفهان شهر دوچرخهها بود و بسیاری از مردم از جمله کسبه و دانشآموزان برای رفت و آمد از دوچرخه استفاده میکردند، اما با صنعتیتر شدن شهر و افزایش رفت و آمدها با وسایل نقلیه موتوری، استفاده از دوچرخه کمرنگ شد.
در حال حاضر شهر زیر سلطه خودروها قرار گرفته که هر روز بر تعداد آنها افزوده شده و این روند آلودگیهای زیادی بر شهر تحمیل میکند، از این رو احداث مسیرهای دوچرخه در شهر مورد توجه مدیران شهری قرار گرفته، اما با توجه به اینکه شبکه معابر شهر و حاشیه آن شکل گرفته و بیشتر خیابانها عرض کمی دارد و برای شبکه یکپارچه باید یک لاین از حاشیه خیابانها حذف شود، انتقادات زیادی از سوی کسبه و شهروندان برای احداث این مسیرها در بعضی از خیابانهای شهر مطرح شد.
یکی از برنامههایی که با اجرای عملی و صحیح آن میتوان تا حد زیادی آرامش را به سیستم حمل و نقل و عبور و مرور شهری باز گرداند، توسعه حمل و نقل انسانگرا (پیادهروی و دوچرخهسواری) است، اما کمبود زیرساختهای مناسب و مطمئن باعث شده از این شیوه حمل و نقل استقبال چندانی نشود.
در حال حاضر مسیرهای دوچرخه احداث شده در شهر پیوستگی لازم را ندارد از این رو دوچرخه سواران نمیتوانند با اطمینان خاطر از این وسیله برای ترددهای روزانه خود استفاده کنند.
کاهش تراکم ترافیک، مشکلات پارکینگ، مصرف انرژی و آلودگی هوا از جمله مواردی است که جزو مزایای دوچرخهسواری محسوب میشود.
تصویب بیش از ۲۱۰ کیلومتر مسیر ویژه دوچرخه در شهر
«داریوش امانی» معاون حمل و نقل و ترافیک شهردار اصفهان در این باره اظهار میکند: ایجاد بیش از ۲۱۰ کیلومتر مسیر ویژه دوچرخه در شهر اصفهان توسط شورای عالی ترافیک استان اصفهان تصویب شده است.
وی تصریح میکند: این مسیرها در چندین محور شمالی جنوبی و شرقی غربی و مبادی اصلی ورودی شهر احداث خواهد شد.
معاون حمل ونقل و ترافیک شهردار اصفهان ادامه میدهد: مسیرهای ویژه دوچرخه از اتوبان خلیج فارس به سمت دروازه شیراز و ادامه تا انتهای خیابان کاوه؛ مبادی ورودی ذوب آهن، خیابانهای مشتاق، جی، بعثت، امام خمینی (ره)، آتشگاه و میدان لاله به سمت مرکز شهر و همچنین در مرکز شهر اکثر خیابانهای شهر دارای مسیر ویژه دوچرخه خواهند شد.
وی با بیان اینکه در دو طرف خیابانها و پارکهای زاینده رود، چهارباغ، کاوه و چمران مسیرهای ویژه دوچرخه وجود دارد که نسبت به بهینهسازی و قابل استفادهتر شدن آنها اقدامات لازم می شود، خاطرنشان میکند: در رابطه با احداث این مسیرها از حداقل متریال ساخت و ساز که اکثراً جداول پیش ساخته است، استفاده خواهد شد.
امانی اظهار میکند: در شهرهای جدید زیرساختها و طراحی معابر، گذرها و مسیرهای ویژه دوچرخه سواری بر اساس اطلاعات روز در نظر گرفته میشود، اما در شهری که از چند سال قبل ساخته شده و خیابانها و بافتهای قدیمی دارد، ایجاد مسیرهای ویژه به صورت شبکه و بهم پیوسته، اقدامی بس دشوار و موضوعات فرهنگسازی و اجتماعی آن بسیار زیاد است.
وی با بیان اینکه در رویکرد جدید مسیرهای ایمن و مشخص برای دوچرخهسواران در شهر ایجاد میشود، تصریح میکند: در حال حاضر ۱۰۵ کیلومتر مسیر دوچرخهسواری در شهر اصفهان وجود دارد، اما بهم پیوسته نبوده و مسیر راحتی برای تردد دوچرخه سواران در شهر نیست.
وی معتقد است: اگر میخواهیم هوای پاک داشته باشیم، باید به استفاده دوچرخه برای تردد روی آورده و بستر لازم برای افزایش انگیزه دوچرخه سواری در شهروندان را فراهم کنیم.
جراحی خیابانهای شهر / مسیرهای دوچرخه باید پیوسته و ایمن باشد
«غلامرضا شیران» کارشناس ارشد حمل و نقل شهری در این باره میگوید: باید میزان سهم حمل و نقل غیر موتوری یعنی دوچرخه و عابر پیاده در شهر اصفهان به عنوان شهری که در گذشته به شهر دوچرخهها مشهور بود و دوچرخه سواری در آن رایج بوده، افزایش یابد.
وی میافزاید: از سالهای ۱۳۴۰ به بعد با پیشروی شهروندان به سمت زندگی ماشینی، جایگاه حمل ونقل غیرموتوری در شهر ضعیف شد، البته شهرداریها و شوراهای شهر کشور در این سالها شعار استفاده از دوچرخه و پیاده روی برای داشتن هوای پاک را سر دادند، اما در تشویق مردم به استفاده از دوچرخه و پیادهروی به طریق فنی و معقول ضعیف عمل کردند زیرا درک صحیح از لزوم ایمن بودن مسیرهای دوچرخه و استقبال دوچرخه سواران نداشتند.
این کارشناس ارشد حمل و نقل شهری با بیان اینکه شهرداریها با تخصیص بودجه و به کارگیری پیمانکاران مسیرهای دوچرخه را با روشهای اشتباه اجرا کردند، ادامه میدهد: در اطراف مسیر دوچرخه نباید هیچ مانعی وجود داشته باشد؛ نصب جداول و برهم زدن یکدست بودن مسیر دوچرخه اولین خطر برای دوچرخهسواران است و نشان میدهد در موضوع تامین ایمنی ضعیف عمل کردهایم.
عضو هیئت علمی دانشکده عمران و حمل و نقل دانشگاه اصفهان تاکید میکند: مسیرهای دوچرخه باید بر اساس مطالعات دارای مبدأ و مقصد باشد که این موضوع را شهرداری اصفهان در میان بسیاری از شهرداری های کشور با تأکیدات شورای شهر و نگرش مهندسان حمل و نقل به خوبی رعایت کرده است.
شیران تصریح میکند: بر اساس مطالعات جامع شده، مسائل بخش حمل و نقل غیر موتوری به خوبی درک و مطالعه شده، اما متأسفانه با تغییر مدیریت ها و شوراها، نگرشها نیز تغییر کرده و دچار خطا شده است.
وی با بیان اینکه اصفهان در بخش مطالعات غنی است به طوری که در بخش مرکزی این شهر به ویژه مناطق یک، دو، سه و چهار، پنج و شش و حتی اطراف رینگ اول و دوم در ارتباط با مسیرهای دوچرخه مطالعات خوبی شده است، میگوید: حتی راهاندازی ایستگاههای دوچرخه بر اساس مطالعات انجام شده، اما به راستی چه اشکالاتی وجود داشته که از استفاده دوچرخه استقبال چندانی نمیشود.
این کارشناس ارشد حمل و نقل شهری ادامه میدهد: امتداد و پیوستگی مسیرهای دوچرخه حفظ نمیشود، در حالی که دوچرخه سوار باید از ایمنی و پیوستگی این مسیرها اطمینان داشته و با خیالی آسوده رکاب بزند.
وی عرض کم مسیرهای دوچرخه را دیگر مشکل موجود برای دوچرخهسواران دانسته و اظهار میکند: عرض این مسیرها کم و مغایر با استانداردها بوده و نگهداشت خطوط دوچرخه ضعیف است، از همه بدتر اینکه وقتی دوچرخه سواران به تقاطع می رسند، مسیر به صورت مارپیچ خود را با تقاطعها هماهنگ نکرده و شیوه های آرامسازی ترافیک در محدودههایی که این مسیرها به تقاطع میرسد، اعمال نشده است.
سرعت خودروها به نفع دوچرخهسوارها کنترل نمیشود
شیران با تاکید بر اهمیت تامین ایمنی دوچرخه سواران در برابر ترافیک موتوری، ادامه میدهد: بین حجم و سرعت ترافیک با شیوه استفاده از خطوط دوچرخه ارتباط مستقیمی وجود دارد، بدان معنا که در صورت سرعت پایین خودروها و آرامسازی ترافیک می توان ایمنی و امنیت لازم را برای دوچرخهسواران متصور شد؛ اما آیا می توان سرعت خودروها را به نفع تامین ایمنی دوچرخهسوار در شهر کنترل کرد و تعداد دوربینهای کنترل سرعت شهر کافی است؟
وی تصریح میکند: شیوه درهم آمیختن مدیریت سرعت در موضوع دوچرخهسواری و ایمنی دوچرخهسوار به همدیگر مربوط است، از این رو باید خطوط دوچرخه شهر کاملاً استاندارد، مسطح، نرم، بدون دستانداز باشد و مدیریت سرعت وسایل نقلیه موتوری توسط پلیس به صورت فیزیکی و چشمی با استفاده از دستگاههای دستی و نه به استناد دوربینها انجام شود.
این کارشناس ارشد حمل و نقل شهری میگوید: مسیرهای دوچرخه باید به دور از ناهمواری باشد که در موضوع آسفالت و نگهداری مسیرهای دوچرخه ضعفهایی وجود دارد.
عضو هیئت علمی دانشکده عمران و حمل و نقل دانشگاه اصفهان با تاکید بر اینکه شهروندان باید مسیرهای دوچرخه را به رسمیت بشناسند، اظهار میکند: باید سوء استفادهها از مسیرهای دوچرخه خاتمه یابد، خطوط دوچرخه مانند حمل و نقل موتوری است و باید جدی گرفته شود؛ همچنین دسترسی به خطوط دوچرخه و نحوه ارتباط خانهها، پیاده روها، با خطوط دوچرخه بسیار مهم است.
ایجاد مسیر دوچرخه در تمام خیابانهای شهر
«محمد پورابوطالب» مدیر توسعه حمل ونقل پاک معاونت حمل ونقل و ترافیک شهرداری اصفهان و رئیس هیئت دوچرخه سواری استان اصفهان در این باره میگوید: ایجاد مسیرهای دوچرخه در شهر موافقان و البته مخالفان زیادی دارد، اما از سوی سازمان شهرداریها و دهیاریهای کشور نامهای به شهرداریها ابلاغ شده که در تمام خیابانها باید مسیرهای دوچرخه در نظر گرفته شود.
وی با بیان اینکه برای احداث مسیر دوچرخه به صورت هشتک در خیابانهای شرقی – غربی و شمالی جنوبی در خیابانهای شهر اصفهان پیشنهاداتی مطرح شده است، میافزاید: یکی از مسیرهای شمالی جنوبی طرح پیشنهادی از پل دفاع مقدس در خیابان هزار جریب تا انتهای خیابان کاوه است که دارای مصوبه بوده و بخشی از مسیر ایجاد شده و باید بیشتر ایمن سازی شود؛ البته مابقی مسیر نیز تا پایان سال احداث میشود.
مدیر توسعه حمل ونقل پاک معاونت حمل و نقل و ترافیک شهرداری اصفهان خاطرنشان میکند: دیگر مسیرهای در نظر گرفته شده برای محورهای شمالی جنوبی شهر از خیابان توحید تا مسجد سید و از خیابان شیخ صدوق تا خیابان ابن سیناست.
وی با اشاره به مسیرهای شرقی – غربی دوچرخه در شهر اصفهان، اظهار میکند: بخشی از این مسیرها در حاشیه رودخانه زاینده رود، حاشیه خیابان مسجد سید و عبدالرزاق، خیابان جابر است.
پورابوطالب ادامه میدهد: مسیرهای جدید دوچرخه برای شهر اصفهان طراحی شده و در حال دریافت مصوبههای لازم هستیم تا به زودی بدون ممانعت از سوی برخی مدیران شهری تا پایان سال احداث کنیم.
وی با تاکید بر اینکه در مسیرهای دوچرخه باید ایمنی لازم برای دوچرخه سواران برقرار باشد، میگوید: در این مسیرها باید دوچرخهسواران از کودک تا افراد میانسال احساس امنیت و راحتی داشته باشند؛ البته مسیرهای دوچرخه در سمت راست خیابانها بر اساس استانداردها طراحی و از خیابانهای اصلی جداسازی میشود.
مدیر توسعه حمل ونقل پاک معاونت حمل ونقل و ترافیک شهرداری اصفهان با ابراز نگرانی از اینکه بعضی مسیرهای دوچرخه به محلی برای پارک موتورسیکلتها تبدیل شده است، اظهار میکند: با تردد موتورسیکلت سواران در مسیرهای دوچرخه به لحاظ افزایش ضریب ایمنی آنها مخالفتی نداریم، اما اینکه عدهای از افراد موتورسیکلت را در این مسیرها پارک کرده و امکان تردد را از دوچرخهسواران بگیرند، با رعایت فرهنگ شهروندی فاصله دارد.
وی تصریح میکند: عرض مسیرهای دوچرخه حداقل دو متر است تا امکان رفت و برگشت همزمان دوچرخهسواران وجود داشته باشد.
پورابوطالب با بیان اینکه در حال حاضر ۲۵ کیلومتر مسیر ایمن برای دوچرخهسواران در شهر وجود دارد، میگوید: علیرغم اینکه اولویت نخست حمل نقل در دنیا دوچرخه، بعد استفاده از وسایل حمل ونقل عمومی و وسایل نقلیه شخصی است، اما متأسفانه در حال حاضر توجه افراد بیشتر به استفاده وسایل نقلیه شخصی است، کمتر از حمل و نقل عمومی یا دوچرخه استفاده میکنند که امیدواریم با ایجاد بسترها و زیرساختهای لازم شاهد تغییر این دیدگاه باشیم.
به گزارش ایمنا، شورای عالی شهرسازی و معماری ایران در سال ۸۶ طراحی مسیر ویژه عبور دوچرخه را در همه شهرهای با جمعیت بالای ۵۰ هزار نفر مورد تأکید قرار داده، اما هنوز شرایط لازم برای آنکه این مسیرها در کالبد شهرها به طور کامل شکل بگیرد، مهیا نشده است.
گزارش از: راضیه کشاورز- خبرنگار سرویس کلانشهر خبرگزاری ایمنا
نظر شما