به گزارش ایمنا، وحید امیری که سیزدهم فروردین ماه ۱۳۶۷ در خرم‌آباد به دنیا آمده است یکی از با اخلاق‌ترین و مؤدب‌ترین فوتبالیست‌های حال حاضر تیم ملی ایران محسوب می‌شود. او که در فصل جاری رقابت‌های لیگ برتر نیز نقش پررنگی در صدرنشینی سرخ‌ها در لیگ برتر ایران داشته است فوتبالش را خیلی دیر از همان خرم آباد آغاز کرد اما خیلی زود موفق شد پله‌های ترقی را طی کند.
هافبک تند و تیز فعلی سرخ‌ها که خیلی دیر به حقش در فوتبال ایران رسید تاکنون نزدیک به ۶۰ بازی ملی با پیراهن تیم ملی فوتبال ایران انجام داده است. هافبکی که توانایی‌های زیادی در امر گلزنی دارد و امسال هم نقش پررنگی در موفقیت‌های این تیم در لیگ برتر داشته است. این گزارش را که پیش‌تر در «دهمین شماره مجله الکترونیک شهرگاه» منتشر شده است، در ادامه می‌خوانید:
امیری که فصل گذشته با پوشیدن پیراهن تیم فوتبال ترابوزان اسپور ترکیه طعم لژیونر شدن را چشید پس از یک سال نسبتاً ناموفق در این باشگاه به پرسپولیس بازگشت تا موفقیت‌های خود را با پیراهن شماره ۱۹ پرسپولیس ادامه دهد. او درباره شهری که در آن متولد و بزرگ شده می‌گوید: خرم آباد همیشه به من حس آرامش می‌دهد. کوچه‌های آرام و سنتی که همیشه پابرجاست.
فکر می‌کنم یکی از معدود فوتبالیست‌های ایرانی باشی که باید درباره درس دانشگاه از او سوال بپرسم.
- این طور نیست! به نظرم فوتبالیست‌های زیادی هستند که تحصیلات عالیه دارند؛ چه در پرسپولیس و چه تیم ملی هم بازیانی دارم که توجه زیادی به تحصیلاتشان می‌کند. شاید در گذشته چنین برداشتی بود که فوتبالیست‌ها سواد ندارند، اما به هر حال زمان عوض شده است و طبیعی است که درس خواندن هم اهمیت زیادی نسبت به گذشته در بین فوتبالیست‌ها داشته باشد.
اما تو هم به خاطر همین درس خواندن خیلی دیرتر از سایرین سمت فوتبال آمدی.
- فکر می‌کنم تقدیر نقش زیادی در زندگی هر فرد دارد. من تلاشم را کردم و اتفاقاتی رقم خورد که در دوران نوجوانی، نتوانم به صورت حرفه‌ای به این ورزش بپردازم. البته در دوران دانشگاه، فوتبالم را دنبال کردم و به این ورزش روی آوردم.
وقتی سال ۸۶ وارد دانشگاه شدم متوجه شدم برای فوتسال دانشگاه تست می‌گیرند. فوتسالم خوب بود و در تست قبول شدم. همان سال با تیم دانشگاه قهرمان خرم آباد شدیم و من یکی از بهترین‌های تیم‌مان بودم.
فکر می‌کردی به عنوان کسی‌که مدرک کارشناسی ارشد دارد فوتبالیست شوی؟
- اتفاقاً مدرک کارشناسی ارشدم را تقریباً همزمان با فوتبال بازی کردنم توانستم بگیرم. به نظرم همه چیز بستگی به اهداف دارد. هر فوتبالیستی سبک زندگی خاص خودش را دارد و نمی‌توان از آن ایرادی گرفت.
چطور شد وارد فوتبال شدی؟
سال ۸۷ بود که از طریق تعدادی از بچه‌های دانشگاه که هم تیمی بودیم پایم به فوتبال باشگاهی باز شد. تعدادی از بچه‌های تیم دانشگاه در پرسپولیس خرم آباد که آن زمان در لیگ سه حضور داشت بازی می‌کردند و من را به تمرینات این تیم بردند. آنجا قبولم کردند. نیم فصل را بازی کردم و سال بعد همان تیم به داتیس تغییر نام داد و این بار یک فصل کامل بازی کردم.
*گویا قبل از آمدن به لیگ برتر ایران قصد داشتی بی خیال فوتبال شوی.
بله همینطور است. نه پارتی داشتم و نه رابطه‌ای! با هزاران اتفاق به تهران آمدم تا تست بدهم. آقای سیاوش بختیاری زاده مربی نفت مسجدسلیمان بود. از من خواست به تمرینات این تیم بروم. خوشبختانه اتفاقات خوبی هم رخ داد و توانستم رفته رفته وارد چرخه فوتبالیست‌های حرفه‌ای شوم.
حالا به عنوان کسی که درآمدش از راه فوتبال است چه نکته‌ای را دوست داری به کسانی که از تو الگو می‌گیرند بگویی؟
- قطعاً به آنها می‌گویم در هر کاری تلاش و پشتکار داشته باشند. راه موفقیت همین است نباید فکر کنیم چون شکست‌های کوچک می‌خوریم به هدفمان نمی‌رسیم.
خودت هم همین راه را رفتی؟
من در خرم‌آباد بزرگ شدم و تلاش زیادی کردم تا در هر رشته‌ای می‌روم بهترین باشم روزهای خیلی سختی را طی کردم تا بتوانم درسم را تمام کنم و به صورت حرفه‌ای فوتبالم را ادامه دهم. شاید خیلی‌ها فکر کنند که من دیر به فوتبال ایران معرفی شدم پس زمین خاکی ندیدم اما باید اعتراف کرد که من هم روزهای خیلی سختی را برای موفقیت طی کردم تا توانستم در تیم ملی و پرسپولیس بازی کنم.
*اگر بخواهی اولویت خود را در فوتبال ایران بیان کنید چه خواهی گفت؟
- دوست دارم با پرسپولیس به موفقیت‌های زیادی در لیگ برتر ایران برسم و با این تیم قهرمان آسیا شوم.
برای هر فصلی که بازی می‌کنم هدفی را تعیین می‌کنم و طبق آن پیش می‌روم. امسال هم امیدوارم بتوانیم با پرسپولیس قهرمان شویم و در آسیا هم موفقیت‌های زیادی را کسب کنیم. شخصاً خیلی خوشبین هستم که با مجموعه فعلی به این هدف برسیم.
هنوز هم وقتی به خرم آباد بر می‌گردی حس و حال گذشته را داری؟
وطن همیشه وطن است. هیچ وقت احساس غریبی نمی‌کنم و به لحظه‌هایی که بزرگ شدم تا بتوانم مسیر پیشرفت در زندگی شخصی و فوتبالی‌ام را طی کنم، فکر می‌کنم. خرم آباد همیشه به من حس آرامش می‌دهد. کوچه‌های آرام و سنتی که همیشه پابرجاست. من گذشته‌ام را فراموش نمی‌کنم و هر وقت به من مرخصی بدهند به جای دبی و ترکیه به خرم آباد می‌روم تا با خانواده‌ام تجدید دیدار کنم.
در پایان صحبتی نداری؟
در این روزهای سخت دوست دارم از هم‌وطنانم بخواهم تا به حال همدیگر دعا کنند تا سلامتی در زندگی افراد باقی بماند. امیدوار هستم هرچه زودتر بازی‌های لیگ هم شروع شود تا بتوانیم قهرمانی خود را در لیگ برتر تثبیت کنیم.
نظر شما