به گزارش ایمنا، گویی دغدغه نخست و واپسین ترامپ ایستادگی در برابر اظهار نظرهای مشاور پیشین خود در کتابی با عنوان «اتاق اتفاق» شده است، اما آن سوی چنین کشمکشی به حفظ قدرت باز می‌گردد.
صف‌بندی جمهوری‌خواهان و دمکرات‌ها در آمریکا نمایی دیگر از «جدال قدرت» برای حفظ «قدرت» است. نه تنها ترامپ بلکه هر کدام از اهل قدرت که در مسند سیاست‌گذاری و تصمیم‌گیری قرار می‌گیرند فکری برای رها کردن آن ندارند، آنان بیش از هر موضوعی برای در دست نگاه داشتن افسار قدرت تلاش می‌کنند، سخن گفتن از دغدغه شهروندان، کمک به بیکاران و اتخاذ سیاست‌های مبنی بر رفع دشواره های اقتصادی روزمره شهروندان در مراحل پس از حفظ قدرت در تفکر حاکمان صورت‌بندی می‌شود. نقطه کانونی موضع‌گیری اعضای مجلس سنا، نمایندگان، ساکنان کاخ سفید، رسانه‌ها و منتقدان سیاست‌های پیشین و امروز ترامپ در یک جا ختم می‌گردد و آن حفظ قدرت و یا افزایش آن است. بی‌دلیل نیست که اعتراضات شهروندان آمریکا طی هفته‌های گذشته در میانه این هیاهو شنیده نمی‌شود و به جای آن نشر یک کتاب چالش برانگیز دستاویزی برای اهل قدرت می‌شود.
پس از پیروزی جمهوری‌خواهان در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا منتقدان ترامپ قدرت سابق خود را از دست رفته می‌دانند، قدرتی که حال در دستان ترامپ قرار گرفته و آنان از هیچ تلاشی فروگذار نمی‌کنند تا آن را به چالش کشیده و یا برای مرتبه‌ای دیگر آن را به کف آورند. این سوی داستان نیز ترامپ و یا هر سیاست‌مداری که صندلی ریاست جمهوری ایالات متحده را در اختیار داشته باشد خیال واگذاری آن را در مخیله‌اش راه نمی‌دهد. قدرت‌مداران به قدرت می‌رسند تا آن را حفظ و نه آنکه قدرت را به رقیب واگذار کنند.
برای بهتر درک کردن این جدال پیوسته و پویا در اندیشه اهل قدرت کافی است نگاهی به چند قسمت از سریال «خانه پوشالی» House Of Card بیندازیم. آنجا نیز رئیس دولتی که با صدها فریب‌کاری، پرونده سازی برای سایر رقبا و حتی آدم‌کشی و زندگی سراسر آمیخته با فسادهای اخلاقی به صندلی ریاست جمهوری می‌رسد، در اتاق خود هیچ اندیشه‌ای ندارد، مگر استحکام بخشیدن به صندلی که در اختیار رئیس جمهور قرار گرفته است. نه تنها وضعیت امروز ترامپ و نزدیکانش که این عطش و میل وصف ناپذیر به قدرت را می‌توان در نگرش دنیا گرایانه سایر چهره‌های سیاسی در نقاط مختلف جهان مشاهده کرد. تغییر قانون اساسی، تفسیر اختیارات گسترده ریاست دولت‌ها، ستیز با مخالفان و منتقدان دولت‌ها، شخصی کردن قدرت قانونی، بی‌توجهی به خواسته‌های شهروندان و نادیده گرفتن هزینه‌های مخرب سیاست‌گذاری‌ها و… تنها در راستای حفظ قدرت انجام می‌شود.
نه تنها جدل ترامپ با منتقدان و همکاران سابق خود بر اساس فهم قدرت موضوعی غریب نیست، بلکه چنین رویه‌ای در میان قدرت‌مداران به مثابه «حق» مسلم تعریف و برای مخاطبان مورد شرح واقع می‌شود.
یادداشت از: رضا صادقیان؛ دکترای علوم سیاسی
نظر شما