به گزارش ایمنا، اوایل اسفند ۹۸ بود که تعطیلی دانشگاه‌ها در پی شیوع ویروس کرونا، موجب پدید آمدن شیوه جدیدی از آموزش به نام آموزش مجازی سراسری در سطح دانشگاه‌ها شد. دانشگاه‌ها به مرور زمان و با نامشخص شدن تدریجی زمان پایان همه گیری ویروس، آموزش مجازی را آغاز کردند. گرچه بعضی دانشگاه‌ها پیش از این نیز در آموزش مجازی به صورت محدود تجربه داشتند، اما در این سطح به صورت فراگیر، چنین تجربه‌ای در یک دانشگاه وجود نداشت.
دانشگاه صنعتی اصفهان نیز با اینکه سامانه‌هایی نظیر "lms"و "elearning"را برای آموزش الکترونیکی و مجازی از قبل در اختیار داشت، اما عدم فراگیری این آموزش‌ها در سطح همه گروه‌های ارائه شده درسی در گذشته، توأم با نامشخص بودن وضعیت ادامه ترم برای بسیاری از اساتید و دانشجویان موجب شد که عملاً زمان ارائه اولین محتواهای آموزشی مجازی از اسفندماه ۹۸ به فروردین ۹۹ موکول شود و همین مسأله یک بی‌نظمی وناهماهنگی را در پیگیری دروس برای دانشجویان پدید ایجاد کرد.
دغدغه‌های بعضی از دانشجویان برای پیگیری محتواهای آموزشی که به خاطر مشکل در دسترسی به اینترنت پرسرعت، دسترسی نداشتن به امکانات کافی، تعطیلی کتابخانه‌ها و عدم امکان مطالعه در منزل و مثال‌هایی از این دست بود، سبب شد که دانشجویان فرصت بسیاری را از نظر زمانی برای هماهنگ شدن با برنامه درسی از دست بدهند.
علاوه بر نگرانی از وضعیت سلامت جسمی، دغدغه‌های ذهنی دانشجویان در خصوص تکمیل ترم جاری و وضعیت تحصیلی آینده خود به مشکلات فوق درحالی اضافه شد که عدم تعامل متقابل بعضی اساتید با دانشجویان نیز وجود داشت و این نبود تعامل و همراهی از سوی بعضی از اساتید، موجب استرس و نگرانی بسیار زیادی برای دانشجویان شد.
گرچه دانشگاه صنعتی اصفهان برای جبران وقفه پدید آمده در آموزش در اسفندماه، اقدام به تمدید ترم جاری به مدت سه هفته در تابستان کرد، اما باز هم بی برنامگی و ناهماهنگی تعدادی از اساتید در حیطه آموزش، موجب شد که وضعیت جدیدی در پایان خردادماه برای دانشجویان پدید آید؛ وضعیتی که مهلت تحویل تکالیف، برگزاری بعضی کوییزها و میان ترم ها، با ارائه فشرده باقی مانده محتواهای درسی همزمان شد و دانشجویان را از نظر زمانی با مشکل جدی مواجه کرد.
دانشجویان انتظار داشتند از فروردین ماه که آموزش مجازی به شکل جدی آغاز شد، یک برنامه ریزی حداقل میان مدت درخصوص ترم جاری پدید آید، اما فقدان ارائه یک راه کار عملی کاملاً مشخص از سوی نهادهای بالادستی دانشگاه‌ها، در این بین مشکل ایجاد کرد و باوجود تلاش‌های مسئولان دانشگاه، بار اضافی این مشکل، بر دوش دانشجویان نهاده شد.
همین بار اضافی کافی و منطقی بود تا این انتظار پدید آید که شرایط دانشجویان از سوی تصمیم گیران بیشتر درک شود، اما برداشت‌ها از واکنش دانشجویان به تصمیمات جدیدتر اعلام شده، نشان می‌داد که باوجود صحبت‌های مسئولان، درک عملی از شرایط دانشجویان صورت نگرفته است.
شورای صنفی دانشجویان دانشگاه صنعتی اصفهان نیز بارها با نامه خطاب به مسئولان دانشگاه، مشکلات دانشجویان ناشی از ناهماهنگی‌ها را یادآوری کرد، اما پاسخ روشن و عملی به درخواست‌ها، برای دانشجویان مشاهده نشد و همین موضوع موجب ناراحتی بیشتر دانشجویان شد. پیشنهاد دانشجویان همراه با مطالعه سیستم ارزشیابی پایانی دانشگاه‌های مطرح جهان، اینگونه بود که سیستم نمره دهی کمی، جای خود را استثناً در این ترم به سیستم ارزشیابی pass/fail یا pass/no credit دهد.
در این سیستم، پس از مشخص شدن نمره نهایی دانشجو، درصورتی که دانشجو نمره ۱۰ و بالاتر کسب کند، به جای نمره، درخواست قرار گیری عنوان "قبول-pass" در کارنامه درسی می‌کند و اگر نمره قبولی کسب نکند، حسب نوع اجرای سیستم ارزشیابی، می‌تواند نمره کمی خود را به عنوان "رد-fail" تغییر دهد یا اینکه درس را به صورت no credit رد کرده و در ترم بعد اقدام به گرفتن درس کند.
باتوجه به نابرابری‌ها در پیگیری محتواهای آموزشی، تفاوت تعامل اساتید و دانشجویان با یکدیگر در گروه‌های درسی مختلف، درک متفاوت اساتید و دانشجویان از شرایط همدیگر در درس‌های مختلف، مشکلات مجازی شدن امتحانات و آموزش، نگرانی در خصوص سلامت امتحانات و ارزشیابی‌ها، نگرانی درخصوص کیفیت یادگیری دروس، وضعیت ارائه درس‌ها و ناهماهنگی‌هایی که اشاره شد، این پیشنهاد از جانب دانشجویان منطقی به نظر می‌رسید.
از طرفی پیشنهاد اجرای سیستم ارزشیابی (pass/fail یا pass/no credit) اختیاری بود، به نحوی که چنانچه دانشجویی تمایل به درج نمره از ۰ تا ۲۰ داشت، بتواند چنین امکانی را انتخاب کند. این پیشنهاد که از سوی شورای صنفی دانشجویان صنعتی اصفهان مطرح شد با استقبال دانشجویان همراه شد، به نحوی که نامه جمعی از دانشجویان که با حمایت شورای صنفی و انجمن‌های علمی همراه شد و خواسته‌هایی نظیر اجرای طرح "قبول-رد شده" اختیاری و ایجاد ساز و کاری برای سنجش، نقد و نظر دانشجویان در خصوص ارزشیابی اساتید را داشت، با چهار هزار امضا به مسئولان دانشگاه ارائه شد.
پاسخ دانشگاه در این خصوص در اطلاعیه معاونت آموزشی منعکس شد که با چهار روز تأخیر از زمان تصویب، آن هم در شرایطی که دانشجویان از نظر زمانی به شدت نیازمند اعلام سریع‌تر تصمیمات بودند، انتشار یافت که همین تأخیر موجب سوال برای فعالان صنفی و دانشجویی شد.
دانشگاه گرچه برای یک درس طرح مذکور را به این نحو پذیرفت: "بر اساس مصوبه مورخ ۲۷ خرداد ماه ۹۹ شورای آموزشی دانشگاه، در جهت مساعدت با دانشجویان، در صورت تقاضای دانشجویان مقطع کارشناسی پس از اعلام نمرات نیمسال دوم ۹۸ یک درس (اعم از نظری یا نظری-عملی و یا عملی) از مجموعه دروس دانشجو با هر نمره‌ای (قبول با نمره پایین یا غیرقبول) در معدل نیمسال بی‌اثر خواهد شد و در مشروطی احتمالی نیز مؤثر نخواهد بود. این مصوبه صرفاً در "نیمسال دوم ۹۸ اعمال می‌شود."
اما این اطلاعیه به هیچ عنوان پاسخ منطقی بر درخواست‌های دانشجویان نبود و همین قضیه شورای صنفی دانشجویان را به انتشار بیانیه، ساعاتی پس از اعلام رسمی تصمیم شورای آموزش دانشگاه، برانگیخت. در این بیانیه ضمن انتقاد از عدم پاسخگویی به خواسته‌های دانشجویان با وجود انتخاب راه تعامل از سوی شورای صنفی با مسئولان دانشگاه، از بی‌برنامگی و ناهماهنگی‌ها، گلایه‌هایی مطرح و اجرای کامل درخواست دانشجویان کارشناسی در کنار توجه به دانشجویان تحصیلات تکمیلی پیشنهاد شد.
در شرایط متفاوتی که شیوع ویروس کرونا بر دانشجویان دانشگاه تحمیل کرده، این انتظار و توقع وجود دارد که درخواست‌های منطقی و دغدغه‌مندانه دانشجویان، علاوه بر صحبت‌ها در عمل و در بعد اجرایی نیز با پاسخ شایسته همراه شود.
یادداشت از: علی ناهیدی نژاد، دبیر کمیته آموزش شورای صنفی دانشجویان دانشگاه صنعتی اصفهان
نظر شما