به گزارش ایمنا، استان اصفهان نیز به لحاظ برخورداری از انواع جاذبه‌های بالفعل و بالقوه، همواره به عنوان یکی از مقاصد گردشگری شناخته می‌شود. اما بر اساس آمار منتشره مراجع ذیصلاح و متولی (بین‌المللی و ملی)، صنعت گردشگری بیشترین میزان آسیب از بحران کرونا را متحمل شده است. زیرا عمده فعالیت گردشگری بر جابجایی جغرافیایی استوار است. از طرفی به علت عدم امکان ذخیره سازی محصولات و خدمات گردشگری، شاهد ترازهای منفی بنگاه‌های اقتصادی این بخش بوده و متأسفانه بسیاری از آنها مرز ورشکستگی را تجربه کردند.
بنابراین اعلام شرایط اضطراری و کاربست راه حل‌های احیا برای این صنعت یک ضرورت بلاشک است. ارائه بسته‌های حمایتی مالی توسط دولت (بخشودگی مالیاتی، تعویق بازپرداخت وام‌ها، تخفیف حق بیمه کارفرما و..) بهره‌گیری از روش‌های تأمین مالی جمعی و غیره بخشی از اقداماتی است که باید در این شرایط صورت پذیرد. همچنین لازم است تا بنگاه‌های اقتصادی گردشگری با بکارگیری روش‌های جدید و توانمندسازی پرسنل خود، تلاش نمایند تا منطبق با محدودیت‌های جاری زمینه ادامه فعالیت خویش را مهیا سازند.
آما آیا تضمینی برای عدم رخ داد چنین بحران‌هایی در آینده وجود دارد؟
رفتار رقابتی و مصرف گرایانه منابع توسط بشر، همواره او را در موقعیت‌های خطرناکی قرار داده و خواهد داد و آسیب گردشگری انبوه از بحران کرونا، یکی از مصادیق امروزی آنست. بنابراین راه حل را باید در تغییر بینش انسان به جهان پیرامون و تعهد مستمر در رعایت موازین حفظ و پاسداشت آن جستجو کرد.
گردشگری پایدار مبتنی بر تمام مؤلفه‌های آنکه توسط سازمان جهانی گردشگری ارائه شده، ریلی است که باید قطار بینش و رفتار متعهدانه و مسئولانه بشر در برخورد با جاذبه‌های گردشگری در آن حرکت کند. گونه‌های غیر متمرکز و غیر انبوه گردشگری همچون بوم گردی، گردشگری روستایی، گردشگری کشاورزی و غیر فرصت‌های امن‌تری در گردشگری است که زمینه تجربه مبتنی بر محیط طبیعی و بکر را برای گردشگران فراهم می‌آورد.
از این بین گردشگری روستایی در استان اصفهان واجد جایگاه ویژه‌ای است و در طول دهه گذشته شاهد رشد کمی قابل ملاحظه‌ای در آن بوده‌ایم. در واقع گردشگری روستایی با ایجاد فرصت تجربه سبک زندگی روستایی برای گردشگران علاقه مند، ابزار مناسبی برای انتفاع مطلوب ساکنان روستا نیز به وجود می‌آورد.
ایجاد اشتغال، کسب درآمد، ایجاد ارزش افزوده برای محصولات و خدمات محلی، ارتقا و زیرساختهای روستایی بخشی از مزایای توسعه گردشگری روستایی است. اگرچه تعداد روستاهای هدف گردشگری در استان اصفهان در حال حاضر، بیست و سه روستا است، اما وجود جذابیت‌های کالبدی و فرهنگی در بسیاری از روستاهای این استان نشان می‌دهد که ظرفیت افزایش این تعداد کاملاً وجود دارد. بدیهی و ضروری است تا به‌صورت توأمان زمینه افزایش کیفی خدمات گردشگری روستایی نیز فراهم گردد.
قطعاً برگزاری کارگاه‌های آموزشی و توانمندسازی برای طبقات مختلف از جمله جوامع محلی باعث بهبود کیفی خدمات گردشگری روستایی می‌گردد. همچنین لازم است تا با تقویت تعهد و رفتار مسئولانه نسبت به محیط زیست و محیط‌های روستایی در بین گردشگران، موجب پایداری و نگهداشت جاذبه‌های گوناگون روستایی شویم و کمک کنیم تا نسل آتی نیز بتواند از این مواهب برخوردار گردد.
**دکتری برنامه‌ریزی روستایی
نظر شما