حادثه ای کوچک اما هشداری بزرگ!

شامگاه پنج شنبه بود که خبر آتش سوزی ساختمان شیشه ای صدا و سیما منتشر شد؛ اخبار ابتدایی حاکی از آتش سوزی محل استقرار خبرنگاران این سازمان بود و گفته می شد که نیرو های آتش نشانی بلافاصله پس از آتش سوزی آن ها را به خارج از ساختمان منتقل کردند.

به گزارش خبرنگار ایمنا، سید مهرداد سید مهدی، رئیس خبرگزاری صدا و سیمای کشور به اخبار منتشر شده واکنش نشان داد و در توئیتی نوشت: من الان در ساختمان شیشه‌ای هستم اتفاق خاصی نبوده، یک آتش سوزی مختصر در یک انبار کوچک کاغذ بود که سریع مهار شد؛ فقط دود ناشی از آن فضا را گرفته. همه سالم هستند و خبرها در حال پخش است". از طرفی جلال ملکی، سخنگوی سازمان آتش نشانی و خدمات ایمنی شهرداری تهران علت این آتش سوزی را اتصال برق در انبار ملزومات اتاقی چهار متری عنوان کرد و گفت: این حادثه تلفات جانی نداشت و مأموران آتش نشانی این سازمان پس از رسیدن بلافاصله دود ناشی از آتش را از محل مورد نظر تخلیه کردند.

ساختمان صدا و سیما یکی از و ماندگارترین آثار معماری ایران به شمار می‌رود؛ این سازه که در خیابان ولی عصر تهران نرسیده به چهار راه پارک وی و در محدوده‌ای است که اصطلاحاً جام‌جم خوانده می‌شود، به وسیله جهانگیر درویش طراحی شده است. تعداد کسانی که در معماری ایران ماندگار شده و اثری چون ساختمان صدا و سیما را طراحی کرده باشند، زیاد نیست.

معماری نیاز به دانش، ذوق، سلیقه و وجدان دارد و درویش کسی است که با دارا بودن این ویژگی‌ها و به وسیله طراحی سازه‌های ماندگار نام خود را جاودانه ساخته است. وی از مفاخر ایران در حوزه معماری شناخته می‌شود که در سال ۲۰۰۲ به عنوان یکی از هفت معمار برتر جهان معرفی شد.

درویش در گفت و گویی که سال ۹۷ از او منتشر شد در خصوص معماری این ساختمان گفته است: من در ساخت پروژه تلویزیون ملی ایران از بتن استفاده کردم. ساختمان تلویزیون ملی ایران ۵۳ سال پیش افتتاح شد. آن موقع در معماری تهران همه از تیرآهن و آجر بهمنی استفاده می‌کردند اما پس از ساخت پروژه تلویزیون، سازمان برنامه به تمام مهندسان مشاور بخشنامه داد که از این به بعد از سازه‌های بتنی استفاده کنید.

او ادامه داده است: رضا قطبی، کارفرمای آن پروژه بود و در کار من نیز دخالت نمی‌کرد. آن‌ها حتی برنامه خودشان را نمی‌دانستند و من به آن‌ها کمک می‌کردم. آن‌ها ابتدا می‌گفتند ما یک ساختمان سه طبقه با دو استودیو می‌خواهیم اما من طرح ساختمان ۱۴ طبقه با ۵ استودیو را به آن‌ها دادم که نپذیرفتند.

این معمار ایرانی اضافه کرده است: یک روز جلسه تشکیل دادند و گفتند ما سه طبقه دیگر نیز می‌خواهیم. گفتم اشکال ندارد، اما دو مرتبه گفتند ما سه طبقه دیگر هم می‌خواهیم و من قبول کردم. آن وقت آن‌ها گفتند، با این وجود، ساختمان خراب نمی‌شود؟ گفتم البته که خراب نمی‌شود، اگر اجازه بدهید من بیایم طرح خودم را ارائه بدهم.

درویش افزوده است: طرح خودم را ارائه دادم و گفتم این ساختمان نیاز ۱۰ سال شما را برطرف می‌کند. با توجه به اینکه از ابتدا زیرساخت یک ساختمان ۱۴ طبقه را مد نظر داشتم، طرح‌های توسعه آن‌ها نیز انجام شد. خلاصه طرح من را تصویب کردند و آن را ساختند.

بسیاری از هنرمندان و چهره‌های ماندگار ایرانی، برای مردم این کشور از همین ساختمان بتونی و شیشه‌ای روایت‌های مختلفی نقل کردند. گوشه به گوشه این ساختمان خاطرات چند نسل خفته است و باید در حفظ چنین میراثی کوشید. کم نبودند ساختمان‌هایی که از یاد رفتند و فرو ریختن و یا فرو ریخته شدند، اما برخی ساختمان مانند جام جم هیچگاه از یاد نمی‌روند.

هرچند این ساختمان به دست معماری توانمند ساخته شده است، اما همانطور که خودش اشاره کرده این بنا برای تأمین نیاز ۱۰ سال پس از خود ساخته شده و از ساخت آن زمان زیادی می‌گذرد، حریق علاوه بر تلفات مالی همیشه خسارت‌های جانی نیز به همراه داشته است، شاید بتوان حوادثی از این قبیل را نوعی هشدار تلقی کرد که لزوم بازنگری مجدداً، به روز رسانی لوازم اطفا حریق و مسائل ایمنی مکان‌هایی که از نظر معماری شاخص محسوب می‌شوند، را گوشزد می‌کند.

کد خبر 428365

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.