به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، مطالعات نشان میدهد که سلامت بشر بیش از هر چیز دیگر در گرو وضعیت محیط و سبک زندگی او است. شهرهایی که در آن زندگی میکنیم، نوع تردد در داخل شهر و کیفیت هوا بیش از ۵۰ درصد از عوامل تعیین کننده سلامت بشر را تشکیل میدهد، در حالیکه سیستمهای سلامت تنها به اندازه ۱۱ درصد در حفظ سلامت انسان مؤثر واقع میشود. در کشورهایی با درآمد متوسط یا بالا عواملی مانند طراحی شهری، کنترل بیماری و ایمنسازی نرخ مرگ و میر در اثر بیماریهایی نظیر آبله، مالاریا، سل و وبا که عامل اصلی مرگهای قرن نوزدهم بوده به حداقل رسانده است.
اخیراً، بیماریهای غیر واگیر مهمترین علت مرگ و میر در میان مردم بوده است؛ هر روز بر تعداد افرادی که بر اثر ابتلا به بیماریهایی نظیر بیماریهای قلبی_عروقی، دیابت، بیماریهای تنفسی، بیماریهای عصبی روانی، بیماریهای گوارشی و انواع خاصی از سرطانها جان خود را از دست میدهند افزوده میشود. این بیماریها اغلب تحت تأثیر سبک زندگی، محیط زیست و نابرابری اجتماعی به وجود میآید.
پیامدهای زندگی شهری
در چند دهه اخیر طراحی شهری به گونهای بوده است که باعث ترویج سبک زندگی بیتحرک در بین شهروندان شده است و در نتیجه پیامدهایی نظیر افزایش وزن و بیماریهای قلبی_عروقی را برای مردم همراه داشته است. علاوه بر این استفاده از خودروها و وسایل حمل و نقلی که سوخت مورد نیاز خود را از فسیل تأمین میکنند افزایش روزافزون آلودگی هوا و آسیب زیست محیطی را در پی داشته است. به عنوان مثال در سال ۲۰۱۴ بیش از نیمی از جمعیت قاره اروپا به مرض چاقی یا اضافه وزن مبتلا بودند و در سال ۲۰۱۸ آلودگی هوا منجر به مرگ چهار میلیون و ۴۰۰ هزار نفر در سراسر جهان شد. جالب است بدانید که آلودگی صوتی نیز افزایش ۱۷ درصدی احتمال ابتلا به بیماریهای قلبی-عروقی را همراه دارد و در هر سال منجر به مرگ ۱۰ هزار نفر در سراسر دنیا میشود.
چنانچه مردم توصیههای سازمان بهداشت جهانی در خصوص فعالیتهای جسمی، قرار گرفتن در معرض آلودگیهای هوا و صوت، گرما و دسترسی و نزدیکی به فضاهای سبز را جدی بگیرند، آنگاه جهان با کاهش ۲۰ درصدی مرگ و میر در هر سال مواجه خواهد شد.
بهبود سلامت و کاهش تغییرات آب و هوایی در گروه فضاهای سبز
فضاهای سبز ابزار بسیار قدرتمندی برای مقابله با تبعات زندگی شهری به شمار میرود. اصطلاح جدید "طبیعت بارگی یا بیوفیلیک" به معنای عشق به طبیعت و موجودات زنده، مفهومی است که اخیراً توسط پزشکان و طراحان شهری در میان مردم ترویج یافته است. بسیاری از متخصصان سراسر جهان از داروهای طبیعی به جای داروهای شیمیایی برای درمان بیماران خود بهره میگیرند و این در حالی است که طراحان شهری گسترش فضاهای سبز را در اولویت اقدامات خود قرار دادهاند تا از این طریق سطح سلامت شهروندان را ارتقا دهند. امروزه بسیاری مردم از این واقعیت آگاه هستند و تلاش میکنند به دامان طبیعت برای افزایش سلامت خود پناه ببرند. نتایج یکی از تحقیقات انجام شده در خصوص "معماری بیوفیلیک" نشان داد که از هر ۱۰ اروپایی تعداد هفت نفر نزدیکی به فضاهای سبز را بر سایر فاکتورها برای انتخاب محل زندگی خود ترجیح میدهند.
همچنین نتایج بسیاری از مطالعات حاکی است که نزدیکی به یک فضای سبز بروز افسردگی و ابتلا به آسم را به میزان ۲۵ تا ۳۰ درصد کاهش و میزان فعالیت جسمی مردم را به حد قابل توجهی افزایش میدهد. بیتحرکی جسمانی باعث کاهش امید به زندگی میشود و به طور میانگین در هر سال منجر به مرگ ۶۰۰ هزار نفر در کشورهای اروپایی میشود.
ایجاد فضای سبز برای تمام مردم جهان؛ بلندپروازانه اما شدنی
سازمان بهداشت جهانی گفته است که هر فرد باید به فضای سبزی در فاصله حداکثر ۳۰۰ متری محل سکونت خود دسترسی داشته باشد و در هر شهر باید به ازای هر نفر ۱۰ تا ۱۵ متر مربع پوشش سبز وجود داشته باشد. اگرچه در نگاه اول این توصیه بسیار بلندپروازانه به نظر میرسد، اما بسیاری از شهرهای جهان آن را عملی کردهاند؛ به عنوان مثال مقامات رسمی شهر میت دل بایس در کشور اسپانیا پس از گذشت ۲۵ سال تلاش بیوقفه میزان سرانه فضای سبز شهری را از ۳.۷ به ۱۶ متر مربع رساندند در نتیجه تمام جمعیت این شهر به فضای سبزی در فاصله کمتر از ۳۰۰ متری خود دسترسی دارند.
این گونه اقدامات علاوه بر افزایش سلامت انسان، باعث ایجاد حس برابری برای تمام ساکنان یک شهر، از افراد فقیر گرفته تا ثروتمندان میشود و به عنوان یک ابزار برای توزیع دوباره عدالت عمل میکند.
نظر شما