به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، تنها پس از گذشت چند هفته از ظهور ویروس کرونا ضعف و نابرابری سیستم جهانی غذا به همگان ثابت شد. برنامه جهانی غذا اخیراً هشدار داده است که بیش از ۲۵۰ میلیون نفر از جمعیت جهان بر اثر کووید -۱۹، نزاع‌های مدنی، نابودی محصولات کشاورزی ناشی از خشکسالی و تغییرات آب و هوایی در شرایط قحطی و گرسنگی شدید به سر می‌برند.
بیماری کووید -۱۹ خطر گرسنگی جهانی را به طور قابل توجهی تشدید کرده است؛ مواد خوراکی اغلب به میزان کافی یافت می‌شود اما بسیاری از دولت‌ها محدودیت‌هایی را بر مردم اعمال کرده‌اند که در نتیجه بسیاری از افراد شغل خود را از دست داده‌اند و منبع درآمد دیگری برای تهیه ملزومات خود و خانواده حتی مواد غذایی ندارند. علاوه بر این با بسته شدن مدارس بیش از ۳۷۰ میلیون نفر از کودکان از خوردن وعده‌های غذایی در محل آموزش خود محروم شده‌اند که این مسئله خود بر مشکل گرسنگی مردم افزوده است.
از سوی دیگر در بسیاری از نقاط دنیا به دلیل اعمال قرنطینه‌ها و بسته شدن مرز شهرها، امکان حمل مواد غذایی از یک منطقه به منطقه دیگر وجود ندارد و در نتیجه مردم با کمبود مواد خوراکی مواجه هستند. همین کمبود مواد غذایی باعث شده است بسیاری از فروشنده‌های سودجو قیمت محصولات غذایی را به طور باور نکردنی افزایش دهند که در نتیجه مردم در خرید با مشکل مواجه می‌شوند و در مصرف مواد غذایی خود بسیار صرفه جویی می‌کنند و با گرسنگی مواجه می‌شوند.
این روزها مردم در بسیاری از کشورهای آفریقایی و آسیایی با گرسنگی دست و پنجه نرم می‌کنند که کمک مالی و غذایی کشورهای ثروتمند می‌تواند این مردم را از خطرات ناشی از قحطی نجات دهد. به عنوان مثال، دولت اریتره کشوری در شرق قاره آفریقا، غلات و حیوانات کوچک نظیر بزها و گوسفندها را در میان مردم فقیر توزیع کرده است تا از گرسنگی آن‌ها در بحران ترسناک کرونا خودداری کند. اگرچه چنین اقداماتی بسیار ضروری است اما به تنهایی نمی‌تواند مشکل گرسنگی و قحطی را برطرف کند و تنها در دوران شیوع کرونا و به مدت کوتاهی جوابگو است. لازم است اقداماتی فراگیر از سوی تمام دولت‌ها انجام شود تا در نتیجه آن سیستم غذای جهانی بهبود یابد و مردم به طور برابر به منابع غذایی دسترسی داشته باشند.
چنانچه مشکل سیستم غذای جهانی حل شود، آنگاه مردم در بحران‌های بعدی نظیر گسترش بیماری‌های همه‌گیر، سیل، زلزله و خشکسالی با قحطی و گرسنگی مواجه نمی‌شوند. شاید سرمایه‌گذاری در تحقیقات کشاورزی برای بهبود تولیدات، استفاده از غلات مقاوم به کم آبی، سیستم‌های هشداردهنده زودهنگام و توسعه روش‌های کشاورزی پایدار (به عنوان مثال روشی که به آب کم برای رشد محصول نیاز دارد) به بهترین شکل ممکن مسئله قحطی و گرسنگی را به خصوص در زمان بحران حل کند.
از سوی دیگر توسعه مزارع محلی و افزایش تقاضا برای تولید محصولات غذایی در هر منطقه به طور جداگانه می‌تواند از گرسنه ماندن مردم در آن منطقه خودداری کند. چرا که محصولات غذایی به مقدار فراوان تولید می‌شود، افزایش قیمت به ندرت صورت می‌گیرد و مهم‌تر از همه این که مردم در این مزارع مشغول کار می‌شوند در نتیجه نرخ بیکاری و به دنبال آن فقر و گرسنگی به حداقل میزان خود می‌رسد.
نظر شما