۱۷ خرداد ۱۳۹۹ - ۱۴:۵۵
شهرسازی تاکتیکی در یوتا

شهرسازی تاکتیکی نوعی مداخله شهری است که در آن ساکنان یک منطقه برای زیباسازی و طراحی فضاهای مشترک خود ایده‌پردازی می‌کنند و با صرف کم‌ترین هزینه بیشترین تغییرات مطلوب را در محل سکونت خود ایجاد می‌کنند.

به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، خیابان‌ها بهترین مکان‌های عمومی برای اجرای استراتژی شهرسازی تاکتیکی هستند که نقش مهمی در به تصویر کشیدن نمای شهری، شکل‌گیری جوامع، حافظه فرهنگی و عملکرد شهری ایفا می‌کند. خیابان‌ها تنها مسیرهایی برای حرکت مردم و وسایل حمل و نقل به شمار نمی‌روند، بلکه مکان‌هایی هستند که در آن شهروندان می‌توانند در زندگی عمومی مشارکت کنند و به عبارتی با سایرین تعامل اجتماعی داشته باشند. ظهور شهرسازی تاکتیکی و نوآوری‌های مردم محور به همگان ثابت کرده است که خیابان‌ها می‌توانند مکان‌هایی برای مردم باشند که در آن همه ساکنان می‌توانند فرهنگ محلی، هویت منطقه و زندگی در میان ساختمان‌ها را از نو احیا کنند و با استفاده از ابزارهای پیش پا افتاده نظیر رنگ، گچ و اشیای پلاستیکی نشاطی دوباره به منطقه ببخشند. این راهکارها اغلب برای مدت زمان کوتاهی اجرا می‌شود اما گاهی به سرمایه‌گذاری درازمدت در فضاهای عمومی منجر می‌شود.

در سال گذشته برخی معماران اهل ایالت یوتا در آمریکا طی یک پروژه شهرسازی تاکتیکی با در نظر گرفتن دو هدف عمده، یکی از خیابان‌های اصلی شهر پرایس را از نو طراحی کردند. مهم‌ترین هدف این طراحان ترغیب مردم منطقه به مشارکت در طراحی و برنامه‌ریزی شهری بود که برای این کار پروژه‌ای عظیم را در نظر گرفته بودند. از سوی دیگر این افراد می‌خواستند شهرسازی تاکتیکی را به یک روند عادی در میان برنامه‌های مسئولان شهری تبدیل کنند تا در نتیجه مقامات رسمی در بسیاری از شهرها از این استراتژی برای توسعه مناطق مختلف بهره گیرند.

معماران اهل یوتا دستورالعمل‌ها، مواد لازم و سایر اطلاعات در مورد چگونگی طراحی و اجرای پروژه را در اختیار مردم قرار دادند و نتیجه آن ایجاد یک گذرگاه عابر پیاده و یک پارکلت نقاشی شده بود. طراحی این گذرگاه و پارکلت مجموعه‌ای از حلقه‌ها و دایره‌ها را در برگرفته بود که هر یک مفهوم خاص خود را در ذهن انسان تداعی می‌کرد. به عنوان مثال بعضی از دایره‌ها به شکل مولکول‌های کربن طراحی شده بود که انتشار گازهای آلاینده در هوا را به مردم یادآوری می‌کرد. این در حالی است که دایره‌های دیگر چرخ‌های دوچرخه را به تصویر می‌کشید و مردم را به سمت استفاده از دوچرخه به جای وسایل حمل و نقل موتوری برای مسیرهای نزدیک سوق می‌داد.

بعضی از نقاشی‌ها نیز تصویری از گازهای آلاینده بود که در چرخ‌های دوچرخه محصور شده بود و این تصور را در ذهن ساکنان محله به وجود می‌آورد که با دوچرخه سواری می‌توان انتشار گازهای گلخانه‌ای را محدود کرد و پیرو آن سلامت مردم را ارتقا داد و اقتصاد جامعه را رونق بخشید.

نقاشی گذرگاه عابر پیاده و پارکلت با الهام از آسمان آبی پرایس، نمادهای واقعی و دیگر عناصر موجود در خیابان فوق رنگ‌آمیزی و تصاویر در اندازه‌های بزرگ برای ترغیب عموم مردم به تأمل در مفاهیم نهفته در آن طراحی شد. این طراحی‌ها توسط گروهی از معماران انجام شد اما مردم محله نیز در رنگ‌آمیزی نقاشی‌ها سهیم شدند. شهردار شهر نیز مسئولیت تمام هزینه‌های لازم برای پیاده‌سازی طرح فوق را به عهده گرفت.

کد خبر 427284

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.