شناسایی ۲۱ محوطه باستانی در زرندیه

به گزارش ایمنا و به نقل از روابط عمومی پژوهشکده میراث فرهنگی و گردشگری، مجتبی باقرشاهی سرپرست هیئت باستان شناسی امروز _شنبه ۱۷ خردادماه_ گفت: پروژه بررسی سیستماتیک محوطه‌های باستانی روستای صدر آباد زرندیه که تا ۲۵ خرداد ادامه دارد، وسیع‌ترین کار میدانی در مرکز فلات ایران بوده که با نقشه برداری و شبکه بندی نرم افزاری آغاز شده است.

این باستان شناس تصریح کرد: طبق بررسی‌های انجام شده تا کنون ۲۱ محوطه باستانی از دوره‌های مختلف در مساحتی به اندازه ۲۵۰ هکتار شناسایی شده است.

او با بیان اینکه روستای صدرآباد در شهرستان زرندیه استان مرکزی و در جاده قدیم تهران-ساوه (۷۵ کیلومتری ساوه) واقع شده خاطرنشان کرد: در ورودی این روستا بنایی از دوره ساسانی موسوم به کهنه قلعه قرار دارد که به طبع وجود آن شاهد پراکنش سفال‌های ساسانی در این محوطه هستیم.

باقر شاهی، نکته حائز اهمیت این محوطه را در گستردگی استقرارهای باستانی به طور افقی از شمال به جنوب دانست که از شمال غرب به جنوب شرقی روستا، قدیمی‌تر می‌شوند.

او قدیمی‌ترین استقرار باستانی شناسایی شده در این سایت را متعلق به دوره نوسنگی با سفال و جدیدترین استقرار باستانی را مربوط به دوره صفویه اعلام کرد و گفت: محله‌ای متروک بنام خان آباد مربوط به دوره صفویه و بنای کبوتر خانه مربوط به همین دوره تحت حفاظت یگان حفاظت میراث زرندیه و تپه‌ای بنام گزنک به شماره ثبت ۱۳۶۲ به تاریخ ۲۲/ ۰۱ /۱۳۳۶ در فهرست آثار ملی ثبت شده است.

بنا بر اظهارات سرپرست هیئت باستان شناسی از نکات پر اهمیت این بررسی، پراکنش فوق‌العاده سفال موسوم به آلویی و شواهدی از یکجانشینی فرهنگ پشت نام این سفال در این محوطه است.

چنانکه گفته می‌شود مردمان سازنده سفال آلویی اقتصاد کوچ نشینی داشته‌اند ولی از شواهدی مانند جوش کوره‌های فراوان و سرباره‌های کوره، مشخص می‌شود که در این عصر که طبق بررسی‌های اولیه مربوط به گودین VII و بازه زمانی ۴۲۰۰ تا ۴۳۰۰ قبل از میالد بوده است، مردمان به صورت یکجانشین بوده‌اند.

باقرشاهی افزود: همچنین در این محوطه شاهد پراکنش سفال‌های عصر مفرغ هستیم که معمولاً در مرکز فلات ایران از آن به دوره فترت یاد می‌شود ولی در این محوطه به صورت قوی وجود دارد.

سرپرست هیئت باستان شناسی از نکته‌های با اهمیت این بررسی را کشف یافته‌های ویژه در سطح محوطه همچون پیکرک‌های بز، اسب، عقاب، تکه‌ای از ظرف نسبتاً بزرگ ساخته شده از سنگ ابسیدین که گواه غنای این محوطه است و فنجان‌های کوچک دوره نوسنگی که اغلب در تپه گزنک مشاهده شده اعلام کرد.

او گفت: با توجه به غنای آثار سطحی، این محوطه در مرکز فلات ایران هم سنگ و قابل قیاس با محوطه سیلک کاشان می‌باشد با این تفاوت که در این محوطه شواهدی از دوره مس و سنگی یا سیلک III یافته نشده است.

این باستان شناس در پایان تصریح کرد: این محوطه از مهمترین سایت‌های باستان شناسی مرکز فلات ایران است که تا کنون بکر باقی مانده و امید می‌رود در فصل‌های بعدی و با کاوش این محوطه به پرسش‌های متعدد باستانشناسی مرکز فلات ایران تا حدودی پاسخ داده شود.