امیرحسین شبانی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: استفاده از سامانه‌ها در حوزه شهری چندین سال پیش نیز مطرح شده بود، اما با توجه به شرایط پیش آمده و شیوع کرونا، استفاده از این سامانه‌ها مورد توجه بیشتر مدیریت شهری قرار گرفته است.
وی افزود: استفاده از فناوری‌های جدید، موضوعی است که به واسطه قرار گرفتن ما در یک عصر فناورانه، متکی به جریان پیوسته و به هنگام اطلاعات بوده و در واقع ضرورت زمانه ما است.
این دکترای شهرسازی تاکید کرد: در دوره‌ای زندگی می‌کنیم که سرعت انتقال اطلاعات و سرعت تحولات اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی نسبت به چند دهه گذشته بالاتر رفته است، بنابراین درک، تحلیل و تصمیم گیری در مورد اتفاقات زمانه نیازمند استفاده حداکثری از سامانه‌های مدیریت هوشمند است.
شبانی خاطرنشان کرد: این گونه رویکردهای فناورانه نیازمند آن است که در یک همگامی و هماهنگی از نظر نرم افزاری و سخت افزاری باشیم، زیرا نمی‌توان انتظار داشت که نظام فکری در مورد درک و تحلیل مسائل شهر در قالب یک نظام سنتی پیش برود، اما برای گردآوری اطلاعات و ارائه برخی خدمات، از فناوری‌های به روز استفاده کنیم.
وی با بیان اینکه مدیریت شهری امروز باید در قالب حکمروایی شهری پیش برود، ادامه داد: نظام‌های متمرکز بالا به پایین که از گذشته در دنیا مطرح بوده است، ناکارآمدی خود را در زمینه‌های مختلف به ما نشان داده و ما امروز در یک ارتباط متعامل دو و چند وجهی بین ارکان مدیریت شهری و جامعه شهری، نیازمند تعریف درستی از حکمروایی هستیم.
این دکترای شهرسازی تصریح کرد: چنانچه حکمروایی خوب شهری را به عنوان نقاط هدف امروز مدیریت‌های کارآمد شهر حساب کنیم، تغییر در ساختار مدیریت، آموزش شهروندی و مهیا کردن زیرساخت‌ها هر حوزه، باید همگام با یکدیگر به پیش برود تا این نظام را به مجموعه‌ای کارآمد و در عین حال پاسخگو به مسائل شهر تبدیل کند.
شبانی عنوان کرد: اراده معاونت شهرسازی شهرداری اصفهان برای تغییر در بخشی از شهرداری، حائز اهمیت است اما در عین حال باید تغییر در ساختار مدیریت شهری و حرکت به سمت حکمروایی شهری، زمینه سازی‌های اجتماعی و فرهنگی و تأمین زیرساخت‌های لازم نیز همگام با آن فراهم شود.
وی افزود: سازمان‌هایی مثل شهرداری با طیف گسترده‌ای از مخاطبان روبرو هستند، مخاطبان شهرداری جامعه شهروندی، گروه‌های ذی‌نفوذ در پروژه‌های شهری و دستگاه‌های مختلف درگیر با حوزه مدیریت شهری هستند.
هدف نهایی هوشمندسازی را نمی‌توان محدود به ساختار درون شهرداری کرد
این دکترای شهرسازی تاکید کرد: برای رسیدن به هدف نهایی هوشمندسازی، نمی‌توان محدود به ساختار درون شهرداری بود زیرا سازمان‌ها و نهادهای مؤثر و دخیل دیگری نیز در مجموعه مدیریت شهری وجود دارد که چنانچه با این سامانه هوشمند هماهنگ نباشند، چالش‌های مختلفی پیش روی مدیریت شهری قرار می‌گیرد.
شبانی اظهار کرد: باید در فرآیند هوشمندسازی روابط بین سازمانی، بین نهادی و بین بخشی دیده و بسترسازی‌های فرهنگی و اجتماعی انجام شود؛ اینکه هم به شهروندان آموزش دهیم، هم به اندازه کافی اطلاعات لازم را در اختیار آنها قرار دهیم و هم هوشمندسازی را به عنوان موضوعی جاری و ساری در امور مدیریتی ببینیم، کافی نیست.
وی با بیان اینکه موضوع عمیق‌تر از یک راه اندازی سامانه است، افزود: وجود یک سامانه حتی با به‌کارگیری آخرین فناوری‌های در دسترس و با وجود بهترین زیرساخت‌ها در درون شهرداری، تنها بخشی از کار است، آموزش شهروندان و هماهنگی با سایر نهادها نیز نیاز به بسترسازی و هماهنگی دارد تا به نتیجه برسد.
این دکترای شهرسازی گفت: چنانچه ساختار مدیریت واحد شهری، یک نمونه ایده آل از نظام مدیریتی باشد، هرکدام از اجزا سیستم باید نقش خود را به خوبی ایفا کنند تا هدف هوشمندسازی به نتیجه نهایی برسد.
نظر شما